این مطالعه با هدف سنتز نانوذرات نقره با استفاده از جلبک دریایی sargassum angustifolium با روش زیستی خارج سلولی و بررسی اثرات آن بر وضعیت اکسیدان/آنتی اکسیدان، ایمنی و فلور باکتریایی در ماهی کپور معمولی انجام شد. پس از تهیه عصاره از جلبک سارگاسوم و سنتز نانوذرات نقره از طریق اضافه کردن نیترات نقره به عصاره جلبک، اقدام به تعیین ویژگی ها و مشخصه یابی نانوذرات نقره با استفاده از دستگاه های طیف سنج فرابنفش مرئی (uv-vis)، icp، tem، و ft-ir شد. نتایج به دست آمده از طیف سنجی uv-vis، tem و ft-ir سنتز زیستی نانوذرات نقره با استفاده از جلبک مورد آزمایش را تایید کرد. طبق تصاویر به دست آمده از tem، میانگین اندازه نانوذرات نقره سنتزشده 54/32 نانومتر و با شکل کروی بودند. پس از اطمینان از سنتز نانوذرات نقره و تعیین غلظت یون های نقره موجود در سوسپانسیون نانوذرات نقره که به میزان 7/105 میلی گرم بر لیتر اندازه گیری شد، با انجام آزمایشات مقدماتی، مقادیر واقعی حدکشندگی نانوذره مذکور در ماهی کپور معمولی به دست آمد. در نهایت آزمایش تعیین lc50 این نانوذره بر اساس روش استاندارد o.e.c.d (1998)، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از آنالیز آزمون پروبیت نشان داد که میزان lc50 در ماهی کپور معمولی بعد از مجاورت با نانوذرات نقره سنتز شده از جلبک دریایی سارگاسوم در طی 96 ساعت 34/11 میلی گرم بر لیتر نانوذرات نقره می باشد. سپس فعالیت فاکتورهای اکسیدان/آنتی اکسیدانی، شاخص های ایمنی و فلور باکتریایی در ماهی کپور معمولی در مواجهه با سه غلظت نانوذرات نقره سنتز شده شامل lc501% (mg/l agnp11/0)، lc5010% (mg/l agnp13/1) و lc5050% (mg/l agnp67/5)، همراه با تیمار شاهد و سه غلظت مختلف عصاره جلبک سارگاسوم به عنوان کنترل مثبت، به مدت 14 روز مورد بررسی قرار گرفتند. مقایسه نتایج حاصل از وضعیت اکسیدان/آنتی اکسیدان نشان داد که سطح فعالیت کاتالاز در تیمارهای مواجهه با نانوذرات نقره به طور چشمگیری کاهش یافت، اما فعالیت گلوتاتیون و سوپراکسید دیسموتاز به خصوص در بافت کبد، در تیمار lc5050% افزایش معنی داری داشتند. طبق آزمون آماری واریانس دو طرفه بین میانگین میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی کل هم در بافت کبد و هم در بافت آبشش در تیمارهای مختلف با تیمار شاهد از نظر آماری اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0p>). میزان مالون دی آلدئید فقط در تیمار lc5010% با تیمار شاهد افزایش معنی داری نشان داد (05/0 p<). از بین شاخص-های ایمنی، تعداد گلبول های سفید در مواجهه با غلظت های مختلف نانوذرات نقره با تیمار شاهد افزایش معنی داری نشان داد (05/0 p<). فعالیت لیزوزیم، ایمنوگلوبولین و پروتئین کل سرم در تیمارهای مختلف نانوذرات نقره در مقایسه با گروه شاهد از نظر آماری معنی دار نبودند (05/0p>). نتایج حاصل از شمارش باکتریایی نشان داد که با افزایش غلظت نانوذرات نقره بار باکتریایی مزوفیل و انتروباکتریاسه به طوری معنی-داری در مقایسه با تیمار شاهد کاهش یافت (05/0 p<)، اما از تعداد جمعیت باکتری های سرمادوست کاسته نشد. باکتری های لاکتیک اسید در تمام تیمارها و نیز در تیمار شاهد تا آخرین روز مواجهه هیچ گونه رشدی نداشتند. پس در مجموع می توان گفت که، اثرات نانوذرات نقره سنتز شده از جلبک سارگاسوم در ماهی کپور معمولی بر تمام فاکتورها (وضعیت اکسیدان/آنتی اکسیدان، شاخص های ایمنی و شمارش باکتری)، در مجاورت با غلظت 13/1 میلی گرم بر لیتر نانوذرات نقره (تیمار lc5010%) در مقایسه با بقیه غلظت ها، بیشتر بوده است.