زمینه و هدف: در تحقیق حاضر، اختلالات گفتاری ناشی از بیماری سکته مغزی در چهار بخش واژه یابی، تشخیص و بیان افعال، درک بیان شفاهی و تصویری و روانی کلام مورد بررسی قرار گرفت. هدف تحقیق، کوشش در برجســـته سازی و شناخت دقیق تر این اختلالات براساس دو متــــغیر الف) نوع ضایـعه، و ب) جایگاه ضایعه بود. روش بررسی: تحقیق حاضر با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و همچنین روش میدانی برروی پانزده فرد بیمار و پانزده فرد سالم بین سنین پنجاه تا هشتاد سال و با استفاده از آزمون زبان-پریـــشی فارسی (نیلی پور،1370) در سه بیمارستان شهر تهران و ده مرکز سالمندان وابسته به سازمان بهزیستی شمیرانات، صورت گرفت. یافته ها: بیشترین درصد خطا در افراد سالم در بخش درک بیان شفاهی و تصویری با 1.93% و سپس در بخش واژه یابی با 0.4% مشاهده شد. در بخش های تشخیص و بـــیان افعال و روانی کلام خـــطایی مشاهده نشد. در حالیکه در افراد بیمار، بیشترین درصد خطا بترتیب در بخش درک بیانی شفاهی و تصویری با 82.42%، بخش روانی کلام با 68%، بخش واژه یابی با 61.67% و درنهایت کمترین خطا در بخش تشخیص و بیان افعال با 51.78% مشاهده شد. نتیجه گیری: بیماران مبتلا به سکت? مغزی هموراژیک با میانگین کل 96.53% بیشترین اختـــلال را در بخش های آزمون داشتند. بیماران مبتلا به سکت? مغزی ایسکمیک آمبولیک با میانگین کل 58.23% در رتب? دوم، و بیماران مبتلا به سکت? مغزی ایسکمیک ترومبوتیک با میانگین کل 57.78% کمترین اختلال را در بخش های آزمون داشتند.