امروزه آنتی بادی های منوکلونال از پر مصرف ترین داروهای بیولوژیک هستند. اولین گام در این راستا ساخت قطعات آنتی بادی (scfv) است که مزیت آن در داشتن اندازه کوچک، پاکسازی (کلیرانس) سریع از خون و نفوذپذیری بهتر به بافت ها است. آنتی بادی منوکلونال a1d12 که سبب افزایش هضم لخته به مقدار 50-3 برابر در حضور فعال کنندگان پلاسمینوژن می شود، کاندید خوبی به عنوان دارو در بیماران مبتلا به انسداد رگی است. بنابراین هدف اصلی در این بررسی برداشتن اولین گام های لازم در راستای انسانی کردن این آنتی بادی یعنی تهیه scfv است. با طراحی پرایمرهایی، جداسازی ژن های دو زنجیره متغیر سبک و سنگین (vh , vl) انجام شد سپس به کمک soe-pcr این دو قطعه متغیر به هم متصل شدند. پس از بیان این قطعه در سیستم e.coli، elisa و آزمایش تعیین فعالیت روی آن انجام شد. نتایج به دست آمده حاکی از این بود که این scfv می تواند آنتی ژن خود را بشناسد و اثرات آنتی بادی مادر را مانند افزایش تبدیل پلاسمینوژن به پلاسمین در حضور فعال کنندگان پلاسمینوژن نشان دهد.