یکی از موضوعات مورد علاقه در کیهانشناسی بررسی کیهان در مقیاس های بزرگ و یا بررسی ساختارهای بزرگ مقیاس و فرایندهای حاکم بر تشکیل و تحول آنهاست. کیهانشناسان ساختارهای متفاوتی را در مقیاس های بزرگ تعریف کرده اند که شامل رشته ها و دیواره ها، خوشه ها و ابرخوشه های کهکشانی و تهی جاها هستند. موضوعی که این پژوهش بدان می پردازد بررسی تهی جاها در انتقال به سرخ های متفاوت تا انتقال به سرخ z=3.00 می باشد. تهی جاها به عنوان ساختارهایی شناخته می شوند که چگالی کیهان در آن نواحی کمتر از نواحی اطراف می باشد. اغلب حدی به عنوان چگالی آستانه تهی جا پذیرفته می شود که به عنوان مقدار بیشینه چگالی قابل قبول برای اطلاق تعریف تهی جا به یک ناحیه از کیهان مورد استفاده قرار می گیرد. هم چنین حدی به عنوان ابعاد کمینه یک تهی جا تعریف می شود که بیانگر کمترین مقدار قابل قبول برای اندازه یک تهی جاست. در صورت عدم تعریف این مقدار می توان تهی جایی به ابعاد تمام کیهان تعریف کرد که از لابلای فضای میان کهکشانی تمام کیهان را پر نموده است. تمامی فعالیت های تجربی ای که تاکنون در آن به تهی جاها پرداخته اند بر اساس داده برداری هایی شامل کهکشان هایی با انتقال به سرخ های پایین بوده است که این امر به سبب وجود محدودیت های فنی در توانایی اندازه گیری انتقال به سرخ می باشد. اکنون به کمک روش های مبتنی بر فوتومتری این امکان بوجود آمده است تا بتوان انتقال به سرخ را برای تعداد زیادی از کهکشان ها با دقت مناسب تعیین کرد.