نام پژوهشگر: مهدی مهرآبادی

مقایسه اثر پروبیوتیک، پری بیوتیک و آنتی بیوتیک در جیره بر پایه ذرت و جو بر عملکرد جوجه های گوشتی
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تربیت مدرس - دانشکده کشاورزی 1388
  مهدی مهرآبادی   فرید شریعتمداری

به منظور مقایسه اثر پروبیوتیک، پری بیوتیک و آنتی بیوتیک در جیره حاوی جو بر عملکرد، سیستم ایمنی، فاکتورهای خونی، مرفولوژی روده و قابلیت هضم مواد مغذی جیره غذایی جوجه های گوشتی، تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی یک روزه ماده از سویه تجاری راس به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم گردیدند، به طوری که هر گروه شامل 4 تکرار 20 قطعه ای بود. تیمارهای آزمایشی شامل1) جیره حاوی 20 درصد جو(به عنوان شاهد جو)، 2) شاهد جو +پروبیوتیک، 3) شاهد جو + پری بوتیک، 4) شاهد جو + آنتی بیوتیک، و 5) یک جیره بر پایه ذرت و سویا به عنوان شاهد ذرت در نظر گرفته شد. لازم به ذکر است که در تمامی جیره های حاوی جو، از آنزیم استفاده گردید. متغییرهای اندازه گیری شده شامل: وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، درصد لاشه، درصد چربی بطنی، وزن نسبی سینه، ران وکبد، وزن نسبی بورس و طحال و مرفولوژی روده بودند. به منظور تعیین اثر احتمالی تیمارها، در پاسخ آنتی بادی نسبت به تزریق آنتی ژن گلبول قرمز گوسفند در روزهای 21 و 35 روزگی تزریق آنتی ژن و در دو نوبت (27 و 42 روزگی) خونگیری صورت گرفت و همچنین کلسترول سرم در42 روزگی اندازه گیری شد. آنالیز داده ها به وسیله نرم افزار sas و مقایسه میانگین ها توسط آزمون دانکن انجام گردید. نتایج نشان داد که، وزن بدن در 42 روزگی معنی دار بوده به طوری که تیمار آنتی بیوتیک بالاترین وزن بدن را نشان داد. خوراک مصرفی در بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی داری را نشان نداد. ضریب تبدیل 42 روزگی در بین تیمارهای آزمایشی معنی دار بود، به طوری که تیمار جو به اضافه آنزیم بالاترین و تیمار پری بیوتیک کمترین ضریب تبدیل را نشان داد. تحریک سیستم ایمنی به وسیله تیمارها در دو مرحله ارزیابی گردید و مشخص شد که عیار آنتی بادی بر علیه گلبول قرمز گوسفند در تیمارهای دارای پروبیوتیک و پری بیوتیک در نوبت دوم خونگیری بالاتر از سایر تیمارهاست(p<0/05). سطح کلسترول و تری گلیسرید سرم نیز تحت تاثر تیمارها قرار گرفت و تیمار جو به اضافه آنزیم و پری بیوتیک به ترتیب کمترین مقدار کلسترول و تری گلیسرید را نشان دادند. اثر تیمارهای مختلف بر ارتفاع پرزهای دودنوم نیز معنی دار بود. قابلیت هضم مواد مغذی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت.