سیستم آموزش عالی در همه جهان دستخوش بحرانهای گوناگونی شده است. عواملی از قبیل محدودیتهای مالی، فقدان ارتباط میان محتوا و روش، مشکل اشتغال دانش آموختگان دانشگاهی و غیره، سیستم آموزش عالی را تحت فشار شدیدی قرار داده است. کشور ما، ایران نیز از این قائده مستثنی نبوده و دارای تنگناهای مزبور می باشد. یکی از مهمترین راههای مواجهه با این مشکلات نظام آموزش عالی، خط مشی گذاری صحیح در این زمینه از طرف نهادهای سیاستگذار می باشد.به همین منظور تحقیق حاضر به روش توصیفی ـ پیمایشی با هدف ارائه مدل مناسب فرایند خط مشی گذاری در نظام آموزش عالی کشور صورت گرفته است . که در آن ابعاد، مولفه ها و شاخصهای مراحل تدوین ، اجرا و ارزیابی فرایند خط مشی گذاری در سیستم آموزش عالی کشور مورد پرسش قرار گرفته است. در این تحقیق پس از مطالعات اکتشافی، مدلی تلفیقی (عقلایی، تدریجی و نهادی) بصورت پیشنهادی به عنوان الگویی برای خط مشی گذاری آموزش عالی ارائه گردید و سپس اجزاء آن (تدوین، اجرا و ارزیابی) بوسیله پرسشنامه در جامعه آماری متشکل از ،اعضاء نهادهای قانونگذار در حیطه آموزش عالی و اساتید دانشگاهی متخصص در امر خط مشی گذاری عمومی ، به آزمون گذارده شد. یافته های پژوهش بیانگر آنست که جامعه آماری ضمن تایید مدل مذکور و اعتقاد به این تلفیق جهت خط مشی گذاری در حیطه آموزش عالی کشور، این سه شیوه را به لحاظ کاربرد، الویت بندی کرده اند. طبق نظر ایشان این سه شیوه در مدل تلفیقی ارائه شده به ترتیب عقلایی ، نهادی و تدریجی دارای اولویت می باشند.