این پژوهش به بررسی تاثیر برنامه ارتباط زوج ها بر افزایش کیفیت زندگی و صمیمیت زناشویی می پردازد. و از نوع نیمه تجربی همراه با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. بدین منظور به روش نمونه گیری در دسترس تعداد چهل نفر از زنان ناراضی مراجعه کننده به مرکز مشاوره سپهر به روش تصادفی ساده بیست نفر در گروه آزمایش و بیست نفر در گروه کنترل قرار گرفتند و سپس مقیاس های سنجش پرسشنامه صمیمیت در ازدواج و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی به عنوان پیش آزمون توسط هر دو گروه تکمیل گردید. به گروه آزمایش در دوازده جلسه که هفته ای یک بار و هر بار یک و نیم ساعت بود آموزش برنامه ارتباط زوجین داده شد ولی به گروه کنترل هیچ گونه آموزشی داده نشد پس از اتمام جلسات آموزشی مجدداً مقیاس های سنجش پرسشنامه صمیمیت در ازدواج و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی توسط هر دو گروه به عنوان پس آزمون تکمیل گردید. نتایج آزمون t زوجی و تحلیل کوواریانس نشان داد که بین نمرات کیفیت زندگی و صمیمیت زناشویی در پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش اختلاف معنی داری وجود دارد (05/0 (p < ، اما نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل اختلاف معنی داری را نشان نمی داد (05/0 (p > . همچنین نتایج آزمون tدو نمونه ای مستقل نشان داد که بین نمرات پس آزمون گروه کنترل و گروه آزمایش اختلاف معنی داری وجود دارد (05/0 (p < ، این نتایج تأیید می کنند که برنامه ارتباط زوج ها بر بهبود صمیمیت زناشویی و کیفیت زندگی زنان ناراضی موثر بوده است.