تاریخ زندگی انسان گویای این حقیقت است که دین کارآمد ترین متدلوژی برای آرامش دینداران ارائه نموده است و از جمله پدیده هایی به شمار می رود، که همزاد و همراه آدمی بوده و هست. هر چند که طرز تلقی انسان ها از آن همیشه یکنواخت نبوده است، اما تأثیر بخشی آن در عرصه زندگی دینداران غیر قابل انکار است. دینداری نیز عبارت است از پای بندی فرد به دین پذیرفته خویش. این پای بندی در مجموعه ای از باورها، احساس ها و رفتارها که در رابطه با خداوند و ارتباط ایمانی با اوست، سامان می پذیرد. این پژوهش در پی آن است که با نگاهی نو واژه ی دین ودینداری را مورد وا کاوی قرار داده، مولفه های دینداری را تحلیل نماید. هرچند که مولفه های دینداری در متون دینی به اشکال گوناگونی گزارش گردیده است، اما باز مطالعه وانتظام بخشی به آنها از ضروریات مباحث مربوط به دین می باشد. در ادامه با ارائه دسته بندی در دو حوزه معرفتی و رفتاری با تکیه بر منابع اسلامی، راهکارهای راهبردی تعمیق دینداری را ارائه می نماید تا بتواند تقویت و پرورش مطلوب دینداری را به منصه ی ظهور برساند. در نهایت با توجه به اهمیت بعد پیامدی دین، به موضوع مهم آثار و نتایج ارزشمند دینداری بر زندگی فردی و اجتماعی جامعه دینداران پرداخته است.