این پژوهش با هدف بررسی تأثیر بازی درمانی رفتاری- شناختی بر اصلاح عملکرد خواندن در دانش آموزان پسر نارساخوان پایه های دوم و سوم ابتدایی در شهر همدان انجام شد. روش: آزمودنیها شامل 30 نفر از کودکان نارساخوان پایه های دوم و سوم ابتدایی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در چارچوب روش پژوهشی نیمه آزمایشی (پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) مورد آزمایش قرار گرفتند. از این تعداد 15 نفربه طور تصادفی در معرض متغیر مستقل ( روشهای بازی درمانی) قرار گرفته و مابقی به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. پس از اجرای پیش آزمون ، برای گروه آزمایشی برنامه بازی درمانی به روش رفتاری- شناختی به مدت 10 جلسه(هر جلسه به مدت 45 دقیقه – دو بار در هفته) مدارس ویژه این دانش آموزان اجرا شد.برای انجام پیش آزمون و پس آزمون، از آزمون نارساخوانی نما و برای تحلیل داده ها از آزمون های پارامتریک t و تحلیل واریانس یک راهه (anova) استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بازی درمانی در اصلاح عملکرد خواندن، میزان درک متن ، تشخیص کلمات هم قافیه و شناسایی آواهادر دانش آموزان پسر نارساخوان موثر بوده اما برتوانائی تولید تعداد کلماتی که از یک مقوله می باشند، توانائی تولید تعداد کلماتی که دارای نشانه حرفی واحد می باشند و اصلاح عملکرد خواندن ناکلمات و شبه کلمات تأثیر معناداری نداشته است. نتیجه گیری: بنابراین بازی درمانی رفتاری- شناختی را می توان به عنوان روشی اثربخش برای اصلاح عملکرد خواندن دانش آموزان پسر نارساخوان به کار برد.