چکیده این پژوهش با هدف بررسی، رابطه بین امیدواری با معناجویی و افسردگی در افراد مصروع و مقایسه آن با افراد غیر مصروع انجام گرفت.روش پژوهش از نوع توصیفی می باشد. در این مطالعه ،از بین افراد مصروع مراجعه کننده به انجمن صرع استان گلستان 100 نفر آزمودنی، به طور نمونه گیری در دسترس و 100 نفر افراد غیرمصروع به طور تصادفی برای پژوهش انتخاب شدند و از طریق پرسشنامه های امیدواری، معنای زندگی و افسردگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظورتحلیل داده های پژوهش از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و آزمونt استیودنت برای مقایسه میانگین دو گروه مستقل بهره گرفته شد. یافته های تحقیق حاکی از وجود رابط? معنادار بین امیدواری با افسردگی و معناجویی با افسردگی، در افراد مصروع و غیر مصروع می باشد. همچنین، رابط? معناداری بین امیدواری با معناجویی در افراد غیرمصروع مشاهده گردید، در حالی که،این رابطه بین دو مولفه مذکور در افراد مصروع، مشاهده نشد. همچنین، نتایج حاکی از وجود تفاوت معنادار بین امیدواری با معناجویی و افسردگی در افراد مصروع و غیر مصروع می باشد. با توجه به یافته های پژوهش، مبنی بر اینکه بین امیدواری، معناجویی و افسردگی در افراد مصروع در مقایسه با افراد غیر مصروع تفاوت معناداری وجود دارد. به گونه ای که افراد مصروع از امیدواری و معناجویی کمتر در زندگی برخوردارند و افسردگی بالاتری را نسبت به جمعیت غیرمصروع تجربه می کنند. از این رو به نظر می رسد که در برنامه های مشاوره و توانبخشی این قبیل بیماران باید به این مولفه ها توجه ویژه داشت. کلید واژه ها: صرع، امیدواری، معناجویی، افسردگی