در تحقیق حاضر، پوشش آلومینیوم به روش پاشش حرارتی قوسی الکتریکی (as) بر روی فولاد ساده کربنی اعمال گردید. بررسی تصاویر به دست آمده از سطح مقطع پوشش به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد که پوشش ایجاد شده پوششی بدون ترک ، و با درصد تخلخل کم است. همچنین آزمون تفرق اشعه ایکس میزان کم فاز اکسیدی پوشش را نشان داد. آزمون چسبندگی، استحکام بالای چسبندگی پوشش به زیرلایه را نشان داد. آزمون پولاریزاسیون تافل، سرعت خوردگی بالاتر این پوشش نسبت به آلومینیوم خالص تجاری را نشان داد که به نفوذ الکترولیت از طریق تخلخل های موجود و رسیدن آن به فصل مشترک پوشش – زیرلایه و تشکیل سل گالوانیکی مربوط می گردد. بررسی رفتار خوردگی پوشش آلومینیوم به کمک آزمون امپدانس الکتروشیمیایی در زمان های طولانی غوطه وری در محلول کلرید سدیم و آزمون پاشش نمک نشان داد که این پوشش گرچه توانسته است زیرلایه فولادی را در برابر خوردگی حفاظت نماید و مقاومت آن در برابر نفود الکترولیت به دلیل تجمع محصولات خوردگی و مسدود شدن تخلخل های پوشش افزایش نیز یافته است، با اینحال درصد اکسید پوشش به طرز چشمگیری افزایش یافته و سبب شده است تا استحکام پیوستگی پوشش به طور قابل ملاحظه ای کاهش یابد. جهت بررسی امکان افزایش مقاومت به خوردگی پوشش های پاشش حرارتی آلومینیوم، پوشش رنگ حاوی رنگدانه "فسفات روی" بر روی آن اعمال گردید. ارزیابی عملکرد این پوشش دولایه نشان داد که مقاومت انسدادی پوشش دولایه به طرز چشمگیری بالاتر از پوشش فلزی آلومینیوم بوده و این مقاومت بالا در طول زمان غوطه وری طولانی و آزمون پاشش نمک حفظ می گردد. این پوشش در طول 44 روز غوطه وری و 1500 ساعت پاشش نمک مقاومت مناسبی در برابر خوردگی داخلی از خود نشان داد به طوریکه پس از این مدت هیچ گونه علائم خوردگی در داخل پوشش و فصل مشترک پوشش با زیرلایه و یا افزایش درصد اکسید پوشش مشاهده نشد. بررسی سطح مقطع پوشش دولایه پس از آزمون، هیچ گونه جدایش پوشش را نشان نداد. در حالیکه بررسی عملکرد پوشش رنگ اعمالی بر روی زیرلایه فولاد نشان داد که این پوشش قادر نخواهد بود چسبندگی خود را به زیرلایه در زمان های طولانی غوطه وری حفظ نماید. دلیل بهبود عملکرد پوشش رنگ بر روی پوشش آلومینیوم نسبت به زیرلایه فولاد، به تشکیل لایه روئین مقاوم در برابر خوردگی آلومینیوم نسبت داده می شود.