خلط بین مفاهیم حقیقی و اعتباری در استنباط احکام با رویکردی به نظر حضرت امام خمینی (ره) علم فقه و اصول از جمله علومی است که با مفاهیم اعتباری سرو کار دارد و اعتباریات نیز قلمرو خاص خود را دارند چنانکه حیثیت وجودیشان بید المعتبر می باشد و معتبر با توجه به نیازها و شرایط هرگونه که خواست آنها را اعتبار می کند . اما در این میان عده ای از فقها و اصولیین بدون توجه به این خاصیت مفاهیم اعتباری،احکام و آثار مفاهیم حقیقی را در مورد آنها جاری می کنند. مثلا در جاهایی آخوند خراسانی به قاعده الواحد استناد کرده یا به امتناع تاخر شرط از مشروط ویا امتناع اجتماع ضدین و مثلین استناد می کند. در حالیکه این قواعد عقلی مربوط به عالم تکوین است نه عالم تشریع و در عالم تشریع امکان دارد که شرط بعد از مشروط محقق شود یا سبب بعد از مسبب بیاید چون اعتباری است و بید المعتبر است و هیچ محذور عقلی در پی ندارد. در این پایان نامه سعی شده با شناخت صحیح مفاهیم حقیقی و اعتباری و احکام وآثار هر کدام حیطه وجودی این دو را از هم جدا کرده و با توجه به نظر حضرت امام (ره) که خلط اعتباریات به حقایق را جایز نمی دانند مبنای صحیح را برگزیده و تقویت کنیم. واژگان کلیدی: مفاهیم حقیقی(تکوینیات) ، مفاهیم اعتباری(تشریعیات) ، خلط ، استنباط احکام