این پایان نامه پس از بررسی و تجزیه و تحلیل نشان میدهد که هر چند شیوه نوازندگی استاد کسائی را میتوان مبتنی بر ساختار معمول و مرسوم گوشه های ردیف دستگاهی دانست، ولی مناطق مدال وسیع تر و غنی تر، تنوع و تکثر در جملهبندیها، پردازش ملودی و رنگ آمیزی عبارات و جمله ها و نیز نوانسها، سکوتها، استفاده از ضربیها و صدادهی بی نظیر، شخصیتی بارز به ساز این استاد میدهد، چنانکه از آن، رایحهای متفاوت با روایتهای مرسوم از ردیف موسیقی ایرانی به مشام میرسد.استفاده از دو ساز نی برای تکنوازی در یک آواز، شاید برای اولین بار در این اثر، امکانات نوازندگی را بسیار ارتقاء بخشیده است.در این اثر، بین قسمتهای آوازی، از قطعات ضربی استفاده شده است. اصولا تقابل بین قسمتهای ضربی و آوازی در نوازندگی، موجب کاهش یکنواختی قطعه می شود و در این اثر این امر به خوبی انجام شده است؛ یکی از تفاوتهای این اثر با ردیف میرزا عبدالله همین است.فضاهای مدال در این اثر، بیشتر از فضاهای مدال در ردیف میرزا عبدالله است. به عبارت دیگر گوشه های اجراشده، مجموعاً از نظر اشل صوتی، دانگها و فونکسیون درجات متنوع تر هستند.در این اثر روابط بین عبارات بیشتر بر مبنای واریاسیون(یکصدوده بار) و تقابل(یکصدوسه بار) است و تکرار(سی و هفت بار)، نقش بسیار کمتری دارد؛ به عبارت دیگر تنوع ریتمیک و ملودیک در این اثر کاملا مشهود است. می توان گفت که این خصوصیت هم یکی از وجوه مهم تمایز آثار استاد کسائی با ردیف میرزا عبدالله است.

پردازش تصویر و بینایی ماشین