ارقام گوجه فرنگی نقش عمده ای برای تولید محصول در شرایط مختلف دارند و دارای جایگاه ویژه ای در تجارت جهانی هستند . در دنیا ژنوتیپ های مختلفی وجود دارد که برای اهداف متفاوتی بکار می روند. به منظور افزایش عملکرد در واحد سطح کشت بهاره استان خوزستان، ارقام جدید گوجه-فرنگی نیاز است. دما در کلیه فعالیت های زیستی و مراحل زندگی گیاه گوجه فرنگی (جوانه زنی، رشد و نمو برگ ، ساقه، میوه و بذر) نقش بسزایی ایفا می کند. سرمای اول فصل کشت و گرمای آخر فصل رشد و نمو گوجه فرنگی را محدود می کند. بنابراین ارقام گوجه فرنگی مقاوم به سرمای اول و گرمای آخر فصل کشت بهاره در منطقه خوزستان برای تولید محصول اقتصادی لازم است. به منظور شناسایی ژنوتیپ های سازگار با شرایط کشت بهاره، آزمایشی در سال زراعی 1388-1387 در 3 مرحله رشدی انجام شد. در مراحل نشا و اندازه گیری صفات کیفی میوه، آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی صورت گرفت و مرحله پس از انتقال نشا با طرح آماری مقدماتی بر روی 40 ژنوتیپ گوجه فرنگی ادامه یافت. در این پژوهش، صفات مورد ارزیابی در مرحله نشا شامل درصد جوانه زنی، سطح و تعداد برگ، وزن تر و خشک ساقه، وزن تر و خشک ریشه در هفته هفتم پس از کشت بودند. پس از انتقال نشا، صفات مورد ارزیابی شامل زمان ظهور اولین، دومین و سومین گل آذین، تعداد گل در اولین، دومین و سومین گل آذین، تعداد برگ تا ظهور اولین، دومین و سومین گل آذین، زمان تشکیل اولین، دومین و سومین خوشه میوه، تعداد میوه تشکیل شده در اولین، دومین و سومین خوشه میوه، تعداد کل میوه برداشت شده از بوته، متوسط وزن میوه و میزان عملکرد بودند. در مرحله اندازه گیری صفات کیفی میوه نیز مقدار ph، مقدار اسیدیته قابل تیتر (ta)، مقدار مواد جامد محلول (tss) و سفتی بافت ثبت گردید. نتایج نشان داد که میان ارقام و ژنوتیپ ها در مراحل مختلف، تفاوت معنی داری دیده شد. در بین ژنوتیپ های مختلف، زودرس ترین و دیررس ترین بترتیب ژنوتیپ های شماره 21 و 44 گزارش گردیدند. ژنوتیپ های شماره 16، 36، 25، 38، super، 19، 33، 28، 18 و 34 بالاترین میزان عملکرد را دارا بودند. بیشترین و کمترین میزان مواد جامد محلول به ترتیب در ژنوتیپ 44 و ژنوتیپ های 28 و 34 و بیشترین و کمترین میزان اسید قابل تیتر به ترتیب در ژنوتیپ های شماره 20 و 24 ثبت گردید.