پروتئین شوک حرارتی (hspa2)a2با بلوغ و عملکرد اسپرم مرتبط بوده و بیان نادرست چنین ژنی منجر به اسپرماتوژنز غیر طبیعی می شود. از سوئی دیگر، آسیب dna بعنوان عاملی مهم در ناباروری مردان در نظر گرفته میشود و وجود اسپرم دارای dna فراگمنته شده و کروماتین غیر طبیعی در انزال فردی با کیفیت پایین مایع منی ثابت شده است. از اینرو، هدف این مطالعه، ارزیابی میزان بیان ژن hspa 2 و ارتباط آن با فراگمنتاسیون dna وکمبود پروتامین در افراد مبتلا به واریکوسل در مقایسه با افراد بارور بود. در این مطالعه،52 فرد بارور ، 70 فرد مبتلا به واریکوسل پیش از عمل جراحی و 33 بیمار پس از جراحی بررسی شدند. آنالیز پارامترهای اسپرمی بر طبق معیار سازمان بهداشت جهانی(who) انجام گرفت. فراگمنتاسیون dna، کمبود پروتامین و میزان بیان ژن hspa 2 بترتیب با روش تست پراکندگی کروماتین اسپرم(scd )،رنگ آمیزی کرومایسینa3 (cma3) و rt-pcr ارزیابی شدند. آنالیز آماری داده ها با استفاده از آزمون student t-testو ضریب همبستگی توسط نرم افزار spss 11.5 انجام گرفته وp- value کمتر از 05/0 به عنوان معنی دار در نظر گرفته شد. بر اساس داده های بدست آمده در این مطالعه مشخص شد که در افراد مبتلا به واریکوسل قبل از عمل، میزان بیان ژن hspa 2 نسبت به افراد بارور کمتر است(016/0=p). هم چنین ،افراد مبتلا به واریکوسل کمبود پروتامین بیشتری نسبت به افراد بارور دارند(001/0p<) اما در گروه بعد از عمل کمبود پروتامین بهبود یافته و به سطح افراد بارور رسید. مقایسه میزان فراگمنتاسیون dnaدر بین سه گروه نشان داد که گروه افراد بارور و گروه واریکوسل بعد از عمل جراحی اختلاف معنی داری با یکدیگر دارند(047/0=p). هم چنین مشخص شد که در افراد بارور، بین میزان بیان ژنhspa 2 وکمبود پروتامین ارتباط مستقیم و معنی داری وجود دارد( 016/0= pو 498/0= r) و ارتباط معنی دار و معکوسی بین فراگمنتاسیون dnaومیزان بیان ژن hspa2 مشاهده شد(018/0=pو 524/0- =r). اما در گروه بیماران مبتلا به واریکوسل (قبل و بعد از جراحی) بین میزان بیان ژن hspa2 با فراگمنتاسیون dnaوکمبود پروتامین هیچ ارتباط معنی داری بدست نیامد. نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان می دهند که پروتئین hspa 2 ، کروماتین اسپرم را از آسیب محافظت میکند. نقص در عملکرد hspa2 میتواند منجر به اسپرماتوژنز غیر طبیعی شود. بنابراین، این نتایج پیشنهاد می کنند که کاهش بیان hspa2می تواند احتمالاً توانایی باروری را در افراد مبتلا به واریکوسل کاهش دهد.

چکیده ندارد.

تاکنون تلاشهای گسترده ای جهت تسهیل و بهبود بخشیدن به روشهای انجمادی جنینها به منظور نگهداری طولانی مدت آنها صورت گرفته است. همچنین جهت تکوین بهتر جنینها، سیستم های کشت مختلفی طرح ریزی گردیده و مورد آزمایش قرار گرفته است. از جمله این روشها، سیستم کشت همزمان و نیز محیطهای کشت متوالی می باشد.هدف مطالعه حاضر، بهبود تکوین جنینهای تک سلولی، پس از انجماد شیشه ای می باشد. به این منظور و به دلیل مزایای هر یک از دو روش هم کشتی و محیطهای کشت متوالی، میزان تاثیر به کارگیری همزمان این دو روش بر تکوین جنینهای تک سلولی مورد بررسی قرار گرفته است. ‎‏ از مجموع دستاوردهای این تحقیق می توان به این نتیجه رسید که مرحله تک سلولی جهت انجماد شیشه ای مناسب نبوده همچنین اگرچه بکارگیری هم کشتی به همراه محیطهای کشت متوالی سبب بهبود شرایط تکوین جنینهای منجمد نشده در محیط کشت متوالی نمی شود. ولی درجنینهای منجمدشده بکارگیری همزمان این دو سیستم کشت کاملا ضروری بوده سبب افزایش میزان تولید بلاستوسیست و کاهش چشمگیر دژنراسیون جنینها خواهد شد.

هدف از این تحقیق تاثیر هم کشتی بر تکوین جنینهای 8 سلولی موش حاصل از انجماد شیشه ای بود. در ابتدا پس از تحریک تخمک گذاری موشهای ماده و تهیه جنینهای 8 سلولی به روش فلاشینگ، آنها به دو گروه تقسیم شدند. گروه آزمون 1 شامل جنینهایی است که با استفاده از محلول ضدیخ اتیلن گلیکول با غلظت 40$ به روش انجماد شیشه ای منجمد شده و پس از ذوب با محلول 5/0 مولار ساکارز به محیط کشت ‏‎mema‎‏ منتقل شدند. گروه آزمون 2 شامل جنینهایی است که با همان روش قبلی منجمدت و ذووب شده و در محیط هم کشتی ‏‎mema+vero‎‏ قرار گرفتند. برای هریک از گروههای آزمون گروههای کنترل (جنین منجمد نشده*) نیز در محیطهای نامبرده در نظر گرفته شد. مقایسه میزان تکوین جنینها به مدت 120 ساعت انجام شده و داده ها به وسیله روش آماری ‏‎chi-square‎‏ و ‏‎fisher‎‏ بررسی شد.نتایج نشان دهنده آن بود که در گروههای آزمون 1 و 2 میزان بلاستوسیست در ساعات اولیه کشت به ترتیب 59 و 49 درصد بود که اختلاف مشاهده شده معنی دار نبود. در حالی که میزان دژنراسیون جنینها در همین ساعات در گروه آزمون 1 و 2 به ترتیب 6 و 0 درصد بود که اختلاف مشاهده شده معنی دار بود ‏‎(p<0.05)‎‏ در ساعات پایانی کشت 80 درصد از جنینهای گروه آزمون 1 به مرحله خروج از زونا رسیدند، در حالی که این میزان در گروه آزمون 2، 86 درصد بود که این اختلاف معنی دار نبود. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که محیط ‏‎mema‎‏ باعث بهبود تکوین جنینها بوده و محیط مناسبی برای کشت جنینهای 8 سلولی موش پس از انجماد شیشه ای می باشد. در حالی که با توجه به معنی دار نبودن اختلاف بین مراحل مختلف تکوینی در محیط mema+vero آشکار شد که هم کشتی با سلولهای vero و در محیط mema تاثیری در افزایش بهبود تکوین جنینهای منجمد شده ندارد.

تحقیق حاضر تغییرات حاصل از قطع عصب سیاتیک درموش صحرائی را مورد مطالعه قرار داده است. این تغییرات 2، 4، 8، 12 و 24 ساعت پس از قطع عصب مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی تغییرات، سگمانهای ‏‎t12‎‏ تا ‏‎l4‎‏ نخاع 50 سر موش صحرایی با دو تکنیک گلژی کوکس و کریزل فست و ایولت رنگ آمیزی گردید. با استفاده از تکنیک گلژی کوکس تغییرات جسم سلولی، تعداد سگمانها، ضخامت و طول دندریتها در نرون حرکتی بررسی شد. در این تحقیق مشخص شد که 4 فاکتور فوق در تمام مراحل و در سمت مبتلا کاهش نشان می دهد ولی کاهش قطر جسم سلولی فقط در مراحل 12 و 24 ساعت، کاهش ضخامت دندریتها در مرحله 24 ساعت و طول کل دندریت ها از مرحله 8 ساعت به بعد کاهش معنی دار نشان می دهد. تغییرات تعداد سگمانها کاهش معنی داری نشان ندادند با استفاده از تکنیک کریزل فست و ایولت تغییرات نرونهای حرکتی در طرف مبتلا بررسی شد که در تمام مراحل کاهش نشان می داد ولی در مراحل 12 و 24 ساعت این کاهش معنی دار بود. کاهش قطر جسم سلولی در این مطالعه می تواند نشانه ای از عدم تکامل سیستم پروتئین سازی سلول باشد. کاهش قطر و طول دندریت ها به علت قطع ارتباط نرون با سلول اندام هدف و عدم دریافت پیامهای حسی از نرونهای مجاور می باشد. از این تحقیق می توان این نتیجه را نیز گرفت که کاهش تعداد نرونهای حرکتی می تواند به دلیل افزایش بافت نوروگلیا و یا کاهش قطر هسته باشد که در شمارش سلولها موثر است.