به منظور بررسی تأثیر کاربرد زئولیت در مصرف تلفیقی با کودهای آلی و شیمیایی برعملکرد کمی و کیفی گندم آزمایشی در سال زراعی 1386 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس در غرب تهران و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار اجراء شد. پانزده تیمار در سه دسته شیمیائی، تلفیقی و آلی با و بدون زئولیت مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلف کودی بر اکثر صفات مورد بررسی شامل عملکرد دانه و اجزاء آن ، غلظت عناصر در دانه و مقدار عناصر باقی مانده در خاک تأثیر معنی داری داشتند. حداکثر عملکرد دانه به عنوان مهم ترین صفت مورد بررسی از تیمار تأمین50 درصد نیتروژن مورد نیاز گیاه از طریق کود دامی کمپوست شده زئولیتی+ تأمین 50 درصد از نیتروژن از طریق کود شیمیائی اوره به مقدار 3666 کیلو گرم در هکتار بدست آمد در سیستم های آلی و تلفیقی افزایش معنی داری در درصد کربن آلی خاک مشاهده گردید که بالاترین افزایش مربوط به تیمار تأمین 100 درصد نیتروژن گیاه از طریق کود دامی کمپوست شده زئولیتی بود. میزان نیتروژن کل روند مشابه ماده آلی را نشان داد. حداکثر پروتئین دانه از تیمار 100درصد شیمیایی و کاربرد 9 تن زئولیت در هکتار به میزان 98/12 درصد بدست آمد. تیمارهای 100 درصد آلی از نظر غلظت عناصر معدنی (پتاسیم ،آهن ، روی و منگنز) برتری قابل ملاحظه ای نسبت به تیمارهای شیمیایی و تلفیقی داشتند. از نظر غلظت مس و فسفر دانه اختلاف معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد. در تمامی روش های تغذیه، کاربرد زئولیت نسبت به عدم مصرف آن سبب افزایش خصوصیات کیفی دانه گندم گردید. در نهایت می توان تأمین نیتروژن مورد نیاز گیاه از طریق سیستم تلفیقی کود شیمیایی و دامی از منبع کمپوست زئولیتی را به عنوان تیمار برتر و گامی در راستای کاهش مصرف نهاده های شیمیائی و تحقق اهداف کشاورزی پایدار معرفی نمود.