تنش خشکی یکی از عواملی است که محصول گندم را در مناطق خشک دنیا مورد تهدید قرار می دهد، بنابراین اصلاح برای مقاومت به خشکی و معرفی ارقام مقاوم به خشکی از مهمترین اهداف برنامه های اصلاحی است. اطلاع از ویژگی های ژنتیکی صفات مرتبط با خشکی پیشنیازی برای اصلاح ژنوتیپ ها برای مقاومت به خشکی است. به منظور شناسایی ژنوتیپ های مقاوم به خشکی و بررسی شاخص های مقاومت به خشکی، طرح دی آلل نیمه 6×6 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار تحت شرایط تنش و بدون تنش اجرا گردید. تجزیه واریانس اختلاف معنی داری را برای اغلب صفات در شرایط تنش و بدون تنش نشان داد. آنالیز ترکیب پذیری عمومی برای صفات پایداری غشاء سلولی (تنش)، طول پدانکل، طول ریشک، طول سنبله، وزن یک سنبله، تعداد دانه در سنبله و وزن دانه در سنبله در شرایط بدون تنش و صفات ارتفاع گیاه، طول پدانکل، طول ریشک، طول سنبله، روز تا گلدهی و روز تا رسیدگی فیزیولوژیک در شرایط تنش، معنی دار شده است که نشان دهنده اهمیت اثرات افزایشی ژنها در کنترل صفات مورد مطالعه می باشد. ترکیب پذیری خصوصی برای صفاتی چون پایداری غشاء سلولی، طول پدانکل، طول ریشک، طول سنبله، وزن یک سنبله، وزن دانه در سنبله، طول سنبله، روز تا رسیدگی فیزیولوژیک در شرایط تنش معنی دار شده است که بیانگر اهمیت اثرات غیر افزایشی ژنها، در کنترل صفات مورد مطالعه می باشد. بر اساس روش دوم گاردنر و ابرهارت اثرات متوسط هتروزیس، هتروزیس واریته و هتروزیس خصوصی برای اکثر صفات معنی دار شده اند. تجزیه واریانس هیمن نیز برای برخی از صفات در محیط تنش و بدون تنش انجام شد، سپس برای صفاتی که جزء b آن ها معنی-دار گردید، پارامترهای ژنتیکی و تحلیل گرافیکی انجام شد. در این تحقیق اثرات غالبیت در کنترل صفات ارتفاع، پایداری غشای سلولی (کنترل)، وزن هزار دانه، تعداد سنبله، عملکرد بیولوژیک، تعداد پنجه و هدایت روزنه ای، اثرات افزایشی در صفات عملکرد، میزان آب نسبی برگ و کلروفیل فلورسنس و اثرات همزمان افزایشی و غالبیت ژن در کنترل بقیه صفات مشاهده شدند.

مقاومت به شوری صفت بسیار پیچیده ایی است که ژن های متعددی در آن نقش دارند. تا به امروز فعالیت های متعددی همچون استفاده از تنوع ژنتیکی، ایجاد گیاهان تراریخته، و یا تغییر سطوح بروز ژن های درگیر در مقاومت، برای بهبود مقاومت به شوری در گیاهان بکار گرفته شده اند. شناسایی ژن های جدید موثر در مقاومت و بهره-برداری از آن ها، برای درک بهتر از پاسخ یک موجود زنده به شرایط مختلف ضروری است. روش های بیولوژیکی که بطور سنتی برای تعیین عمل ژن بکار گرفته می شوند بر پایه استفاده از موتانت-های مخصوص استوارند. چنین روش-هایی مستلزم صرف هزینه زیاد و کار آزمایشگاهی سخت و طاقت فرسا می باشند. امروزه، با پیدایش و گسترش سریع اطلاعات مربوط به توالی های پروتئینی و اسیدنوکلئیکی مانند ریزآرایه دریچه ایی جدید بر روی شناسایی کارکرد ژن ها ایجاد شد. در پژوهش حاضر، با آنالیز داده های ریزآرایه شوری مربوط به گونه medicago truncatula که در پایگاه ncbi در اختیار عموم قرار دارند، ژنی شناسایی و برای تایید آزمایشگاهی انتخاب شد که گزارشی مبنی بر فعالیت آن در مقاومت به تنش شوری وجود نداشت. در اجرای مطالعه علاوه بر گونه یونجه مدل، از دو گونه یونجه یکساله دیگر شامل m. laciniataو m. polymorpha نیز استفاده شد. همچنین، در این مطالعه سعی گردید با اندازه گیری صفات مورفو-فیزیولوژیک، چگونگی رابطه بین میزان بیان ژن و صفات مورد اندازه گیری بررسی شود. آنالیز داده های مورفولوژیکی نشان داد که تنش شوری، وزن خشک اندام هوایی و ریشه گونه m. truncatula را بطور معنی داری (p?0.05) کاهش داد. در حالیکه میزان کاهش این دو صفت در دو گونه m. laciniata و m. polymorpha در شرایط شور نسبت به کنترل، غیر معنی دار بود. غلظت آنتوسیانین ها در برگ در شرایط تنش در هر سه گونه افزایش یافت. این افزایش در دو گونه m. laciniata و m. polymorpha معنی دار و برای گونه m. trucatula غیرمعنی دار بود.آنالیز داده های ریزآرایه نشان داد که پروب ست mtr.17903.s1_at یکی از ژن های کاندید در القای مقاومت به تنش شوری در m. truncatula است. آنالیزهای بیوانفورماتیکی بیشتر نشان داد که ژنومm. truncatula دارای دو رونوشت mttlp1aو mttlp1b برای توالی کامل mrnaای mtr.17903_s_at می باشد. آنالیز rt-pcr با کمک پرایمرهای اختصاصی برای هر رونوشت نشان داد که میزان بیان رونوشت mttlp1aدر بافت ریشه و برگی هر سه گونه مورد مطالعه در شرایط تنش شوری افزایش داشت. بیان رونوشت مذکور در گونه m. truncatula نسبت به دو گونه دیگر بسیار کمتر بود. با توجه به حساس تر بودن m. truncatula به تنش شوری، می توان نتیجه گرفت میزان افزایش بیان رونوشت mttlp1a برای حفاظت یونجه مدل در برابر تنش شوری کافی نبوده است و بیان بالای رونوشت mttlp1aدر مقاومت به شوری تاثیر بیشتری دارد تا افزایش بیان معنی دار آن در غلظتی پایین. بر اساس نتایج این مطالعه بیان رونوشت mttlp1bکه محدود به گونه m. truncatula بوده و در حالت کنترل اندک است، با اعمال تنش شوری افزایش بیان بسیار چشمگیری می-یابد. آنالیز پروموتور و آنالیز شبکه نشان دهنده دخالت سیگنال اسید آبسیزیک در القای ژن های tubby می باشد. بر اساس اطلاعات ما، این پژوهش برای اولین بار نشان داد که ژن های tubby در مقاومت به شوری نقش دارند. کلمات کلیدی: آنتوسیانین، آنالیز ریزآرایه، بیان ژن، ژن هایtubby، یونجه یکساله.

micrornaها مولکولهایی با طول تقریبی 21 نوکلئوتید هستند که هیچ پروتئینی را کد نمیکنند و دارای نقشهای بسیار مهمی در تنظیم بیان پس از رونویسی میباشند. اگرچه تا به حال تعداد بسیار زیادی microrna کشف شده، اما پیدا کردن عملکرد مشخص برای آنها هنوز یک چالش اساسی است. تنش غیرزیستی یکی از مهمترین عوامل کاهش محصول سالیانه در دنیا میباشد. تا به امروز تلاشهای بسیاری در جهت کشف و توضیح مکانیسمهای پاسخ به تنش در گیاهان به خصوص در زمینه کشف ژنهای موثر در پاسخ به تنش و micrornaهای درگیر انجام گرفته است. در این پژوهش، تعداد 87 microrna از روش بیوانفورماتیکی برای گیاه آفتابگردان پیشبینی گردید که هشت عدد از آنها (mir167، mir157a،mir1088 ،mir1040 ،mir1067 ،mir1044 ،mir1171 ،mir5021 ) برای اولین بار گزارش شدند. سپس الگوی بیان هشت microrna (mir160،mir167 ،mir172 ،mir398 ،mir403 ،mir408 ، mir426، mir842) و ژنهای هدف مربوط به آنها در دو بافت برگ و ریشه آفتابگردان تحت شرایط تنش ملایم یا 12 ساعت، تنش متوسط 24 ساعت و تنش شدید 48 ساعت خشکی از طریق qrt-pcr بررسی گردید. برای این منظور rna کل با محلول تریزول استخراج گردیده و سنتز cdna از روش stem-loop pcr انجام گرفت و پس از آن میزان بیان نمونهها برای micrornaها و ژنهای هدف مربوط به آنها با pcr در زمان واقعی بررسی گردید. الگوهای بیان بدست آمده برای micrornaها و ژنهای هدف آنها در هر سطح از تنش با سطوح دیگر متفاوت بود و نیز الگوی بیان برای هر سطح از تنش در دو بافت برگ و ریشه نیز از هم متفاوت بود که نشان دهنده الگوی بیان بسیار اختصاصی micrornaها و ژنهای هدفشان در گیاه آفتابگردان میباشد. برای داشتن یک دید کلی نسبت به نحوه عملکرد این micrornaها و ژنهای هدفشان، با استفاده از دادههای موجود از مطالعات قبلی و با استفاده از نرمافزار پتوی استودیو، شبکه اینتراکشنهای موجود بین این ژنها، پروتئینها و micrornaها رسم و بررسی گردید. نتایج نشان داد که بیشتر micrornaها و ژنهای هدفشان در سیستم دفاعی گیاه و شبکه پاسخ به هورمونهای اکسین و آبسیزیک اسید دخیل هستند. علاوه بر این، بیشترین تغییرات بیان micrornaها و ژنهای هدف طی تنش شدید 48 ساعت مشاهده گردیدند که همین موضوع مبین مقاوم بودن گیاه آفتابگردان به تنش خشکی میباشد.

مطالعه ی حاضر به منظور بررسی برخی صفات مورفو-فیزیولو‍ژیک و بیان ژن های وابسته به گلوتاتیون برای هفت ژنوتیپ یونجه ی یکساله (m. truncatula var. karaj، m. truncatula var. qom، m. truncatula var. cod5، m. truncatula var. cod6، m. polymorpha، m. laciniata) تحت تنش شوری اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی اجرا شد که در آن سطوح شوری به عنوان فاکتور اصلی و ژنوتیپ ها به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که شوری با افزایش معنی دار نسبت na+/k+، منجر به کاهش معنی دار وزن خشک ریشه و اندام هوایی شد. محتوای کلروفیل کل و کارتنوئید در اثر تنش شوری کاهش یافت، این کاهش در گونه m. truncatula نسبت به دو گونه ی ، m. laciniata و m. polymorpha بیشتر قابل توجه بود. بر عکس شوری باعث افزایش میزان آنتوسیانین در همه ژنوتیپ های یونجه های یکساله گردید. به علاوه شوری افزایش بیان گلوتاتیون اس ترانسفراز (gst) در بافت برگ و ریشه کلیه ژنوتیپ های یونجه یکساله را به دنبال داشت، با این حال افزایش بیان این ژن در گونه m. truncatula در مقایسه با دو گونهm. laciniata و m. polymorpha بیشتر بود. بیان ژن گلی اکسالاز i (glxi) در بافت ریشه یونجه ها تحت تاثیر شوری قرار نگرفت، در صورتی که تنش شوری باعث افزایش بیان معنی دار این ژن در بافت برگ گردید. به طور کلیm. laciniata وm. polymorpha به دلیل کاهش کمتر میزان کارتنوئید و کلروفیل، افزایش کمتر میزان آنتوسیانین و نیز بیان بیشتر gst و glxi تحت شرایط شوری، به عنوان گونه های مقاوم به شوری معرفی شدند.

سلول های گیاهی جهت درک سیگنال های مختلف موجود در محیط پیرامونشان نمو یافته اند و از طریق تعدیل بیان ژن ها به آن ها پاسخ می دهند. شناخت مکانیسم های دخیل در تنش های غیرزیستی بسیار حائز اهمیت است. micrornaها یا mirnaها، rnaهای کوچک به طول تقریبی22-21 نوکلئوتید هستند که توسط ژنوم موجود کد شده، هیچ پروتئینی را کد نمی کنند و به عنوان تنظیم کننده های مهم بیان ژن پس از رونویسی در گیاهان و جانوران شناخته شده اند. mirnaها از طریق تنظیم منفی ژن های هدف خود، قابلیت تغییر الگوی بیان ژن را در بسیاری از شبکه های رشد، نمو و پاسخ به تنش در گیاهان دارند. آفتابگردان زراعی (helianthus annuus l.) گیاهی است دیپلویید (x=17)، یکساله و به طور گسترده به عنوان منبع روغن خوراکی مورد استفاده قرار می گیرد. سطح زیر کشت جهانی آفتابگردان در سال 2012 در 60 کشور، حدود 01/25 میلیون هکتار تخمین زده شده است. آفتابگردان بعد از گیاهان سویا، کلزا و دانه پنبه چهارمین گیاه روغنی بوده و به عنوان منبع روغن با ارزشی بیش از 40 میلیارد دلار آمریکا شناخته شده است. مقاومت به شوری در آفتابگردان تقریباً مشابه سورگوم بوده و کمتر از گندم است و نسبت به کلزا، سویا و ذرت مقاوت بیشتری به شوری دارد. در نتیجه، آفتابگردان در گروه گیاهان نسبتاً مقاوم به شوری قرار می گیرد. عملکرد آفتابگردان در شوری حدود 5 دسی زیمنس بر متر کاهش چندانی ندارد. از سوی دیگر، شوری حدود 9 دسی زیمنس بر متر موجب کاهش 25 تا30 درصدی و شوری 12 دسی زیمنس بر متر سبب کاهش 50 درصدی عملکرد آفتابگردان می گردد. در پژوهش حاضر، الگوی بیان تعداد هشت mirna (mir160، mir167، mir172،mir398 ، mir403، mir408، mir426 و mir842) و ژن های هدف آن ها (به ترتیب qhg18j04.yg.ab1، arf6، cox5b، nttg5b، ago2،ton1b ، tpp2 و f26k24.21) در بافت های برگ و ریشه تحت شرایط کنترل و دو سطح تنش شوری (75 و 150 میلی مولار) با استفاده از روش qrt-pcr بررسی گردید. به منظور اطمینان از تنش وارده به گیاهان، اندازه گیری میزان پرولین، سدیم و پتاسیم به عنوان معیارهای فیزیولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده افزایش معنی دار در میزان پرولین و سدیم و کاهش پتاسیم در بافت های برگ و ریشه بود و سطوح انتخاب شده برای انجام تنش را مورد تایید قرار داد. نتایج حاصل از بررسی بیان mirnaها، الگوی متفاوت بیانی را در دو بافت برگ و ریشه و در خلال تنش های ملایم و شدید تنش شوری نشان داد. این تغییرات بیانی متفاوت در بافت های برگ و ریشه و در سطوح مختلف تنش می تواند بیان گر جابجایی سیگنال های القاء شده پس از تنش شوری به بافت برگ و ریشه رخ داده باشد. با استفاده از نرم افزار pathway studio7، شبکه اینتراکشن های موجود بین این ژن ها، پروتئین ها و mirnaها رسم و بررسی گردید. شبکه های رسم شده نقش کلیه ی mirnaهای مورد بررسی را در تنش شوری تایید کرد. تغییرات بیانی mirnaها نسبت به شرایط کنترل در هر سطح از تنش متغیر بود و روند بیان آن ها با ژن های هدف خود در اغلب موارد روندی ناهماهنگ نشان داد که می تواند به دلیل تفاوت مابین سلول هدف و سلولی که mirna در آن بیان می شود، بوده باشد که این موضوع بیان گر پیچیده بودن شبکه تنظیمی mirnaها می باشد.

به منظور بررسی اثر تنش شوری بر ژنوتیپ های نخود در مراحل هتروتروفیک (جوانه زنی) و آتوتروفیک (رشد رویشی)، دو آزمایش جداگانه یکی در مرحله جوانه زنی و دیگری در مرحله رویشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در آزمایشگاه زراعت و گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد در سال 1392 انجام شد. آزمایش مرحله جوانه زنی در سطح شوری صفر (شاهد) و 100 میلی مولار nacl درون پتری دیش هایی شماره ی 10 به مدت یک هفته انجام شد. و ارقام از نظر صفات وزن خشک گیاهچه، طول ریشه چه، طول ساقه چه، سرعت و در صد جوانه زنی مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه واریانس ساده بین صفات نشان داد، ژنوتیپ ها از نظر صفات وزن خشک گیاهچه، طول ساقه چه و طول ریشه چه در سطح احتمال 5% اختلاف معنی دار داشتند و وزن خشک گیاهچه و طول ساقه چه با اعمال شوری کاهش یافت. اما طول ریشه چه در محیط 100 میلی مولار شوری نسبت به شرایط نرمال، افزایش نشان داد. برای صفات سرعت و در صد جوانه زنی در سطح احنمال 5% اختلاف معنی داری مشاهده نشد. آزمایش دوم نیزدر دو سطح صفر (شاهد) و 100 میلی مولار nacl در محیط هیدروپونیک اجرا شد. ارقام از نظر صفات طول اندام هوایی، طول ریشه، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، وزن تر اندام هوایی، وزن خشک اندام هوایی، تعداد برگ و همچنین میزان عناصر سدیم، کلسیم، پتاسیم، نسبت پتاسیم به سدیم و کلسیم به سدیم، در ریشه و اندام هوایی ارقام مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت کشت هیدروپونیک از ترکیب غذایی هوگلند با غلظت 50% استفاده شد. نتایج تجزیه واریانس بین صفات نشان داد ژنوتیپ ها از نظر صفات وزن خشک اندام هوایی، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، ارتفاع بوته، طول ریشه و تعداد برگ اختلاف معنی دار داشتند. طول ریشه در محیط 100 میلی مولار شوری نسبت به شرایط نرمال، افزایش یافت

مطالعه حاضر در سال 1392 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد در 3 تکرار اجرا گردید. در این پژوهش 6 ژنوتیپ شنبلیله در دو شرایط تنش شوری و بدون تنش مورد ارزیابی قرارگرفت. بذور ژنوتیپ¬های مختلف در بستر کاشت شامل مخلوطی ازخاک، شن و کود دامی پوسیده کشت گردید و پس از جوانه زنی و رشد گیاهچه، گیاهچه¬های یکنواخت و دارای دو برگ حقیقی کاملا توسعه یافته به شرایط هیدروپونیک منتقل شد. هر واحد آزمایش مرکب از ده گیاهچه بود. گیاهچه¬ها به مدت دو هفته در شرایط هیدروپونیک رشد نموده و سپس تیمار شوری اعمال شد. گیاهچه به مدت 3 هفته پس از اعمال تنش شوری نگهداری شدند و سپس خصوصیات زیر در آن ها اندازه گیری شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی بادو فاکتور و سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل تیمار آب مقطر (شاهد) و شوری 100 میلی مولار و فاکتور دوم شامل شش ژنوتیپ شنبلیله به نام-های شیراز،اردستان، تیرانجه، یزد، جهرم و هندی بود. نتایج جدول تجزیه واریانس حاکی از تأثیر معنی¬دار اثر شوری، رقم و اثر متقابل شوری و رقم بر آنزیم کاتالاز در اندام هوایی نمونه¬های مورد بررسی بود و نتایج مقایسه میانگین نشان داد آنزیم کاتالاز در شرایط تنش کاهش یافته است و شوری تأثیر معنی¬داری بر آنزیم پراکسیداز نداشته است. نتایج تجزیه واریانس، تأثیر معنی¬دار تیمارهای ازمایشی را بر پراکسید هیدروژن نشان داد. میزان کلروفیل "آ" تحت تاثیر تنش قرار نگرفت. میزان تریگونلین بطور معنیداری (01/0>p) تحت تاثیر شوری، رقم و اثر متقابل آن¬ها قرار داشته بطوری که در شرایط تنش مقدار این ترکیب کاهش نشان داده است. بیشترین مقدار تریگونلین (38/1) متعلق به رقم یزد و کمترین مقدار (9/0) متعلق به رقم شیراز بود. مقایسه میانگین اثرات متقابل نیز نشان داد که ارقام تیرانچه و یزد در شرایط نرمال و رقم یزد در شرایط تنش بیشترین میزان ترگونلین را تولید نمودهاند و همانطور که در جدول 4-3 مشاهده میشود در رقم یزد با وجود تنش، میزان تریگونلین تحت تاثیر قرار نگرفته است، اما در رقم تیرانچه با کاهش قابل توجهی مواجه شده است. نتایج جدول تجزیه واریانس نشان میدهد که شوری و رقم تاثیر معنیداری بر مقدار پروتئین کل داشته است (05/0>p) و اثر متقابل شوری و رقم این صفت را بطور معنیداری در سح 05/0تحت تاثیر قرار نداده است.

پروتئین های انتقال دهنده ی لیپید با نام اختصاری ltp، پپتید های کوچک و غنی از سیستئین و کاتیونی می باشند. این پروتئین ها در حدود 10-7 کیلو دالتون وزن دارند و براساس وزن مولکولی به دو گروه ltp1 و ltp2 تقسیم می شوند که وزن مولکولی آن ها به ترتیب 9 و 7 کیلو دالتون می باشد. این پروتئین ها دارای فعالیت بیولوژیکی مختلف می باشند و همچنین تأثیر خاصی در مکانیسم دفاعی گیاهان دارند. در این مطالعه با بررسی کتابخانه های est، مشخص گردید که ژن هایltp در تنش با بیماری فوزاریومی و همچنین در طی تنش خشکی در گیاه گندم افزایش بیان نشان می دهند. با بررسی کتابخانه های میکرواری آلودگی فوزاریوم و زنگ در گندم و جو افزایش بیان ژن های ltp در رقم های مقاوم در مقایسه با رقم های حساس با افزایش زمان پس از آلودگی مشخص گردید. بنابراین می توان نتیجه گرفت که بیان بالای این ژن در افزایش تحمل این گیاهان در برابر تنش ها موثر است. همچنین در این مطالعه ژن ltp2 گندم فلات جهت بیان در سیستم گیاهی کلون گردید و بعد از انتقال موقت به گیاه، اثرات ضد میکروبی پروتئین نو ترکیب مورد مطالعه قرار گرفت. ltp2 گندم، رقم فلات دارای 121 اسیدآمینه است که ساختار سه بعدی آن از 4 هلیکس آلفا تشکیل شده و دومین پروتئینی آن از اسیدآمینه 30 آغاز و تا اسیدآمینه 117 ادامه می یابد. برای ساخت سیستم تظاهر ژن ltp2، ژن ltp2 موجود در پلاسمید pjet1.2 تکثیر و جداسازی گردید. سپس ژن ltp2 و پلاسمید pbisn1-in با آنزیم برشیhindiii برش خورده و لایگیشن انجام شد. سپس پلاسمید نوترکیب در باکتری e.coli سویه dh5? کلون گردید. برای بررسی کارایی سیستم بیانی ساخته شده ابتدا پلاسمید نوترکیب استخراج و به اگروباکتریوم سویه lba4404 منتقل و سپس با استفاده از روش اگرواینفیلتریشن به گیاه لوبیا انتقال داده شد. بیان این سیستم در سطح rna بررسی گردید و همچنین با بررسی میزان پروتئین فعال و محلول در برگ تزریق شده با پلاسمید نوترکیب بیان و عملکرد پروتئین تأیید شد. بررسی اثر پروتئین شیمری حاصل بر باکتری staphylococcus aureus خاصیت ضد میکروبی این پروتئین را نشان داد.

مقاومت به تنش های غیر زنده یک صفت کمی است، که معمولا ماهیت چند ژنی دارد و در حقیقت به وسیله اثرات متقابل پیچیده با محیط تحت تاثیر قرار می گیرد .بنابراین شناسایی ژن های القا کننده مقاومت به شوری در گیاهان دشوار است. همچنین در میان گیاهان تفاوت معنی داری در پاسخ به شوری وجود دارد. در پژوهش حاضر مشخص گردید که پاسخ گونه-های مختلف یونجه یکساله به شوری، از لحاظ الگوی بیان ژنی متفاوت است. در بررسی حاضر الگوی بیان پنج نوع فاکتور رونویسی نشان داد که فاکتور رونویسی zpt2-2 و cbf4 در ژنوتیپ متحمل به شوری، بیان بالاتری دارند. بعبارتی بیان بالاتر zpt2-2 و cbf4 تحمل بیشتر به تنش شوری را بهمراه دارد. این یافته می تواند اصلاح کنندگان گیاه را برای استفاده از این فاکتورهای رونویسی در انتخاب ژنوتیپ های متحمل به نمک در یونجه های یکساله یاری نماید.

از بین نشانگر های به کار رفته در prunus، نشانگر های ریزماهواره مبتنی بر ژنوم، اطلاعات پیرامون فرایند های مرتبط با بخش بندی رویشگاه ها و جمعیت های کوچک، توزیع تنوع آللی، ارایه ی الگو های مدیریت ژرم پلاسم و روابط ژنتیکی در زمینه حفاظت ژنتیکی را بهبود بخشیده است. به علاوه بررسی ترانسکریپتومیک و ژنومیک امکان مطالعه تنوع عملکردی ژن ها، ناشی از عملکرد حاصل از بخش بندی رویشگاه، تنوع میزان مقاومت در برابر تنش های زیستی، غیر زیستی و تغییرات محیطی و نیز شناسایی نشانگر های مناسب برای انجام برخی از مطالعات مانند گزینش به کمک نشانگر را میسر می کند. اخیراً نشان داده شده است که تلفیق تنوع ژنومیک و ترانسکریپتوم به همراه ابزار جدید بیوانفورماتیک در برخی گونه های مهم زراعی و باغی می توانند جهت شناسایی تأثیرات نسبی تهدید های ژنتیکی و محیطی مفید باشند و چشم انداز های جدیدی را در مطالعات حفاظت از ذخایر توارثی بگشایند (ابراهیمی و زین العابدینی،1392). با توجه به اینکه ارقام بادام از نظر دیر گلدهی، کمیت و کیفیت میوه (تلخی میوه، سختی پوست) بسیار متنوع هستند، لذا انتظار می رود که مجموعه ی ژرم پلاسم گونه های وحشی به عنوان مخزن زیستی در تأمین ژن های مفید مورد نیاز در برنامه های اصلاحی به کار رود. از این رو با توجه به اثبات کارایی نشانگر های ریزماهواره به عنوان وسیله ارزیابی تنوع ژنتیکی گونه های مختلف، در پژوهش حاضر از نشانگر های ریزماهواره مبتنی بر ترانسکریپتوم از جمله rnaseq-ssr شناسایی شده در بادام، به منظور بررسی تنوع ژنتیکی بادام وحشی گونه haussknechtii .p در دو سطح ارتفاع از سطح دریا و دو جهت شمالی و جنوبی استفاده می گردد.

بادام وحشی به دلیل اهمیت اقتصادی، دارویی و کشاورزی از زمان های قدیم مورد توجه بوده است و کشور ایران منبع غنی از ژرم پلاسم بسیاری از این گونه هاست. شناسایی خصوصیات ژنتیکی بادام وحشی به دلیل وجود ژن های مقاوم به شرایط نامساعد محیطی مثل مقاومت به تنش های زنده (آفات و بیماری ها) و غیر زنده (خشکی، سرمازدگی زمستانه و بهاره) مفید می باشد. همچنین برخی از این گونه ها دارای خصوصیاتی چون رشد کم، دیر گل دهی، خودسازگاری و زودباردهی هستند که در برنامه های به نژادی به صورت موفقیت آمیزی از آن ها استفاده شده است. در این بررسی، تنوع ژنتیکی درون و بین گونه ای 60 نمونه از گیاه بادام وحشی گونه ی arabica prunus از چهار جمعیت گیاهی واقع در ارتفاع های بالای 2000 متر و زیر 2000 متر و جهت شیب های شمالی و جنوبی منطقه ی کره بس استان چهارمحال و بختیاری با استفاده از 20 جفت آغازگر rnaseq-ssr مورد ارزیابی قرار گرفت. در کل نتایج پژوهش انجام شده دال بر سطح بالای تنوع ژنتیکی درون جمعیت های p. arabica و نشانگر rnaseq-ssr ابزار مناسبی برای این منظور می باشد لذا توصیه می شود به منظور افزایش کارایی برنامه های اصلاحی جهت بررسی دقیق تنوع ژنتیکی و تعیین روابط خویشاوندی مورد استفاده قرار بگیرد.

هدف اصلی این پژوهش بررسی ارتباط بین مدیریت دانش با میزان کارآفرینی در مدیران باشگاههای خصوصی شهر تهران بود. پژوهش حاضر از لحاظ ماهیت از نوع پژوهشهای کمی و از نظر هدف از نوع کاربردی و از نظر روش از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیهی مدیران - باشگاه های خصوصی شهر تهران تشکیل می دادند که از بین باشگاه های موجود، 412 مدیر با روش نمونه گیری خوشهای، به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند.

در ادبیات شهری دهه های اخیر از مهمترین رویکردهای توسعه شهری در مواجهه با رشد شتابان شهرها، توجه به خردترین واحد یعنی محله در چارچوب برنامه ریزی محله ای است. برنامه ریزی محله محور در برنامه ریزی شهری، با هدف گردهم آوردن گروه های مختلف درگیر یا ذی نفع و توجه به نیازها و خواسته های همگانی ایشان در تهیه طرح ها و برنامه ها مطرح شده است. رهیافت های متفاوتی برای برنامه ریزی محلی در ایران اتخاذ و آزمایش شده که البته هیچکدام به طور جدی واگذاری تصمیم گیری در برنامه ریزی، تخصیص منابع، مدیریت برنامه و نظارت به نیروهای محلی را تسهیل نکرده است. محله ی حسینیه ، واقع در حاشیه ی جنوبی شهر زنجان است که در حال حاضر فرسودگی کالبدی و کارکردی، آن را به ناسازواره ای که ساکنانش را تهدید می کند مبدل ساخته است. این پژوهش با هدف بررسی امکان سنجی برنامه ریزی محله مبنا در توسعه شهری در محله ی حسینیه شهر زنجان، انجام یافته است و درپی پاسخگویی به این سوالات است که چه رابطه ای بین برنامه ریزی محله ای، مشارکت اجتماع محلی و طرح های اجرایی و شهرسازی با توسعه محله ای وجود دارد؟ پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه که برای دوگروه ساکنین محله حسینیه به تعداد 357 و خبرگان امور شهری به تعداد 30 نفر طراحی و توزیع شده، به دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل یافته های موجود از نرم افزار تحلیل آماری spss استفاده شده است و در پایان پژوهش نیز پیشنهاداتی ارائه شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که 1) بین متغیرهای برنامه ریزی محله ای، مشارکت اجتماع محلی و طرح های اجرایی شهرسازی همبستگی بالا و مثبتی با توسعه ی محله ای وجود دارد. 2) حدود 393/0 درصد از تغییرات توسعه محله ای توسط سه متغیر پژوهش تبیین می گردند. به این ترتیب، هر چه بر میزان برنامه ریزی محله ای، مشارکت ساکنین و طرح های اجرایی افزوده شود، به همان نسبت بر میزان توسعه محله ای افزوده می شود و 3) مهمترین عامل در توسعه ی محله ای ، بعد از برنامه ریزی محله ای (با ضریب تأثیر 449/0)، طرح های اجرایی شهرسازی (با ضریب تأثیر 258/0) است. مشارکت اجتماع محلی (با ضریب تأثیر 180/0 )، سومین عامل اثر گذار بر توسعه ی محله ای است. در پایان بر اساس یافته ها، پیشنهاداتی ارائه شده اند.

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی صفات زراعی مختلف در لاینهای بدست آمده از جمعیتهای بومی گلرنگ ایران، آزمایشی در سال زراعی 80-1379 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان واقع در لورک نجف آباد، در قالب طرح لاتیس ساده 9*9 اجرا شد.