از شروع صنعت سینما وتلویزیون، در کشورهای صاحب سنت تئاتر صحنه ای، اقتباس نمایشنامه های صحنه ای و تبدیل آنها به نمایشنامه تلویزیونی و سینمایی امری بدیهی تلقی می شده است. این امر سبب گردیده که ساختار این آثار منطبق با این رسانه ها بوده و کیفیت لازم را برای تاثیر بر مخاطبان وجذب آنها داشته باشند. فیلم های درخشانی که در سالهای گذشته و اخیر در سالن های سینما به نمایش گذاشته شده اند و همچنین آثاری که در سالهای آغازین تلویزیون در آمریکا مورد استفاده قرار گرفته اند موید این ادعا هستند. این رساله بر آن است که به جستجو در رابطه با تفاوتها و شباهتهای ساختاری نمایشنامه واجرای صحنه ای و نمایش تلویزیونی با استفاده از اسناد معتبر ( زبان انگلیسی و ترجمه شده) پرداخته وآنها را برای عمل کاربردی اقتباس دسته بندی نماید ، سپس در روش تحقیقی خود با تحلیل یک مورد از تئاترهای تلویزیونی پخش شده در سالهای اخیر ، موارد عدم انطباق این اثر را بارسانه تلویزیون به معرض نمایش بگذارد، آن گاه بر اساس این تحقیقات در قسمت پیشنهاد و نتیجه گیری دو ساختار نمایشی جدید برای این نوع برنامه ها پیشنهاد خواهد شد. همچنین روش کاربردی جدیدی برای دستیابی به این ساختارها در قالب شرح وظایف تازه ای برای سازندگان آن ارائه خواهد شد. در تحلیل تئاتر تلویزیونی در این رساله از روشی همراه با تصویر بهره خواهیم گرفت.