اثر پوشش آلژینات سدیم غنی شده با اسانس آویشن روی کیفیت فیله ماهی قزل آلای رنگین کمان در یک دوره 20 روزه نگهداری در یخچال (1±4 درجه سانتی گراد) بررسی شد. محلول 3% آلژینات سدیم و آلژینات سدیم حاوی 5/0، 1 و 5/1% اسانس آویشن به منظور دستیابی به بهترین درصد موثر اسانس تهیه شد. تیمارهای کنترل (بدون پوشش)، آلژینات سدیم و آلژینات سدیم حاوی درصد های متفاوت اسانس آویشن به صورت دوره ای تحت آزمایشهای میکروبی شامل بار کل باکتریایی (tvc) و باکتریهای سرمادوست (ptc)، آزمایشهای شیمیایی شامل شاخص پرکساید (pv)، شاخص تیوباربیتوریک اسید (tba)، اسیدهای چرب آزاد (ffa)، مجموع بازهای نیتروونی فرار (tvb-n) و ph و ارزیابی حسی شامل رنگ، بو، بافت و پذیرش کلی، قرار گرفتند. براساس نتایج آماری، مقادیر شاخصهای شیمیایی، باکتریائی و حسی تیمارهای مختلف آلژینات سدیم و آلژینات سدیم حاوی اسانس آویشن در مقایسه با تیمار نمونه شاهد، تغییرات کمتری را طی مدت نگهداری نشان دادند. مقادیر pv، ffa،tvb-n، tvc، ptc، رنگ و بو در تیمار آلژینات سدیم حاوی 1% و 5/1% اسانس آویشن دارای تغییرات کمتری نسبت به بقیه تیمارها بود (05/0p<) و اختلاف معنی داری بین این دو تیمار (1 و 5/1%) وجود نداشت (05/0<p). کمترین تغییرات tba مربوط به تیمار آلژینات سدیم حاوی 5/1% اسانس آویشن بود (05/0p<). ph در نمونه های دارای پوشش به طور معنی داری کمتر از نمونه های بدون پوشش (کنترل) بود و در بین نمونه های دارای پوشش اختلاف معنی داری بین آنها مشاهده نشد. بافت و پذیرش کلی در تیمار حاوی اسانس آویشن دارای امتیاز بهتری بودند و بین درصدهای مختلف اسانس تغییرات معنی داری مشاهده نشد. تنایج این تحقیق نشان داده که پوشش آلژینات سدیم حاوی اسانس آویشن در کاهش نرخ فساد شیمیایی و همچنین در بهبود وضعیت حسی فیله ماهی قزل آلای رنگین کمان در طی نگهداری در شرایط سرد (c? 1±4) موثر است.

اثر پوشش ژلاتینی حاوی اسانس دارچین (1%، 5/1%، 2%) بر ویژگی های شیمیایی، میکروبی و حسی فیله ماهی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss) طی یک دوره نگهداری 20 روزه در دمای یخچال (4 درجه سانتیگراد) مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از آزمایشات بیانگر این امر است که مقادیر شاخصهای شیمیایی، میکروبی و حسی در تیمارهای دارای پوشش ژلاتینی حاوی اسانس دارچین در مقایسه با نمونه شاهد و نیز تیمار دارای پوشش ژلاتینی بدون اسانس دارچین، تغییرات کمتری را طی مدت نگهداری نشان دادند. در بین غلظت های مختلف دارچین بکار رفته، پوشش های دارای غلظت های 5/1 و 2 درصد در مجموع نسبت به غلظت 1 درصد تاثیر بیشتری در به تاخیر انداختن فساد شیمیایی و میکروبی داشتند به طوریکه در طول دوره نگهداری در اغلب شاخص ها اختلاف معنی داری (05/0 ‍ >p ) با سایر تیمارها داشتند. با توجه به نتایج بدست آمده، پوشش ژلاتینی همراه با اسانس دارچین می تواند پوشش فعالی را ایجاد کند که به عنوان یک محافظ مناسب برای فیله تازه ماهی قزل آلای بکار رود و منجر به تأخیر افتادن فساد میکروبی و شیمیایی ماهی قزل آلای رنگین کمان حین نگهداری در دمای یخچال شود.

در این تحقیق اثر آنتی باکتریایی و آنتی اکسیدانی عصاره موسیر (5/1 درصد) عصاره زردچوبه (5/1 درصد) و تلفیق آنها (5/1 +5/1 درصد)بر ماهی قزل آلای رنگین کمان بسته بندی شده در خلاء بررسی گردید. آزمایش های میکروبی شامل بار کل باکتریایی (tvc) و باکتری های سرمادوست (ptc)، آزمایش های شیمیایی شامل مجموع بازهای نیتروژنی فرار (tvb-n)، اسیدیته (ph)، شاخص تیوباربیتوریک اسید (tba)، شاخص پرکساید (pv) اسیدهای چرب آزاد (ffa) و پروفیل اسید چرب و ارزیابی حسی در فواصل زمانی 0، 5، 10، 15، 20 روز در دمای 1 ±4 درجه سانتی گراد انجام شد. عصاره موسیر به طور معنی داری (05/0>p) اکسیداسیون لیپید را در ماهیان تیمار شده به تعویق انداخت. مقادیر باکتری های سرمادوست و کل باکتری ها در طول دوره نگهداری در ماهیان تیمار شده با عصاره موسیر عصاره زردچوبه و تلفیق آنها زیر حد قابل قبول پیشنهادی log cfu/g) 7) باقی ماند. به طوری که فساد میکروبی در این نمونه ها نسبت به نمونه شاهد به طور معنی داری (05/0>p) کاهش یافت. طبق بررسی های حسی و آنالیزهای میکروبی، ماهی قزل آلای رنگین-کمان تیمارشده با عصاره موسیر عصاره زردچوبه و تلفیق آنها تا انتهای دوره نگهداری قابل مصرف بود، به طوری که عصاره موسیر توانست عمر ماندگاری نمونه ها را نسبت به نمونه شاهد 5 روز افزایش دهد. کلید واژگان: عصاره زردچوبه، عصاره موسیر، قزل آلای رنگین کمان ، عمر ماندگاری

اثر افزودنی های مختلف (سفیده تخم مرغ، نشاسته سیب زمینی و پروتئین ایزوله سویا) بر ویژگی های بافت، رنگ و حسی سوریمی تهیه شده از ماهی کپور معمولی جهت بهبود این ویژگی ها مورد ارزیابی قرار گرفت. سفیده تخم مرغ به میزان %3 و %2 ، %1؛ نشاسته سیب زمینی به میزان %12 و %6 ، %3 و پروتئین ایزوله سویا به میزان %30 و %20 ، %10 به سوریمی اضافه شدند. نتایج تجزیه و تحلیل ها نشان داد که افزودنی های استفاده شده (سفیده تخم مرغ، پروتیئن ایزوله سویا و نشاسته سیب زمینی)، سبب بهبود خواص کارکردی سوریمی تولید شده از ماهی کپور معمولی گردیدند. هر سه افزودنی بر بافت، ویسکوزیته، رنگ، ظرفیت نگهداری آب و ارزیابی حسی تاثیرگذار بودند و دارای تفاوت معنی دار (0.05p<) با تیمار شاهد در اغلب شاخص ها بودند؛ اما سفیده تخم مرغ نتایج مناسب تری نشان داد که این اثر، با افزایش میزان سفیده تخم مرغ استفاده شده بیشتر می شد به جز در مورد فاکتور رنگ که با کاهش میزان این افزودنی افزایش می یافت. نشاسته سیب زمینی در جایگاه بعدی اثر گذاری بر ویژگی های بافتی سوریمی کپور معمولی قرار داشت اما برخلاف سفیده تخم مرغ، با افزایش مقدار این افزودنی کاهش در بروز ویژگی های بافتی مشاهده می شد و در نهایت پروتیئن ایزوله سویا قرار داشت که تنها در میزان %10 بر این خواص موثر بود. بهترین نمره توسط ارزیاب ها به سوریمی با %3 سفیده تخم مرغ تعلق گرفت.

در این تحقیق آنزیم تریپسین از ضمائم پیلوریک ماهی کیلکای معمولی دریای خزر از طریق راسب سازی با آمونیوم سولفات (60-30 درصد)، کروماتوگرافی ژل فیلتراسیون (سفادکس جی 75) و تعویض یونی (دی اتیل آمینو اتیل – سلولز) تخلیص گردید. میزان تخلیص تا 3/28 برابر و میزان بازده تا 12درصد بدست آمد. وزن مولکولی تریپسین تخلیص شده بر اساس سدیم دو دسیل سولفات- پلی اکریل آمید ژل الکتروفورزیز(sds-page) 2/23 کیلودالتون بود و بر اساس native-page وsubstrate-gel الکتروفورزیز فقط دارای یک ایزوفرم بود. شناسایی ویژگی های بیوشیمیایی آنزیم تریپسین تخلیص شده از ضمائم پیلوریک ماهی کیلکای معمولی دریای خزر (ckt) و آنزیم پانکراتیک خوک (pt) نشان داد که دما و ph بهینه برای هر دو آنزیم به ترتیب c°60 و 8 بود. پایداری دمایی برای آنزیم تریپسین ckt تا c° 45 و برای pt تا c°50 بود. پایداری ph برای آنزیم تریپسین ckt در محدوده 10-7 و برای آنزیم تریپسین خوک در محدوده 11-4 قرار داشت. فعالیت آنزیم تریپسین cktو pt در برابر مهارکننده های sbti و tlck کاهش معنی داری را با نمونه شاهد که فاقد مهارکننده بود نشان دادند بطوریکه درckt این مهارکنندگی به 100 درصد رسید (05/0>p). pmsf و پاراآمینوبنزآمیدین نیز باعث مهارکنندگی معنی داری در فعالیت آنزیم تریپسین درckt و pt گردیدندکه با نمونه شاهد اختلاف معنی داری را نشان داد (05/0>p). مهارکننده های tpck و بتامرکپتواتانول هیچگونه اثر مهارکنندگی بر روی آنزیم تریپسین ckt نداشتند (05/0> p) ولی درpt کاهش معنی داری را در فعالیت آنزیم تریپسین ایجاد نمودند (05/0> p). پپاستاتین a، یدواستیک اسید و edta اثر مهارکنندگی معنی داری در فعالیت آنزیم تریپسین در ckt و pt نشان ندادند (05/0<p). یون های فلزی کلسیم، منیزیم و منگنز باعث افزایش معنی دار فعالیت آنزیم تریپسین ckt و pt و یون های مس، روی، باریم، کبالت، آهن و آلومینیوم باعث کاهش معنی دار فعالیت آنزیم تریپسین در ckt و pt گردیدند (05/0>p). یون های سدیم و پتاسیم تاثیری در فعالیت آنزیم تریسینckt نداشتند (05/0<p) ولی در pt باعث کاهش معنی داری در فعالیت گردیدند(05/0>p). سورفاکتانت ها به استثنای سدیم دو دسیل سولفات (sds) اثر افزایشی معنی داری بر فعالیت آنزیم تریپسین ckt و pt نسبت به نمونه شاهد داشتند (05/0>p) در حالیکه sds باعث کاهش معنی داری در فعالیت آنزیم تریپسین ckt و pt نسبت به نمونه شاهد گردید (05/0>p). عوامل اکسیدکننده پراکسید هیدروژن و سدیم پربورات باعث کاهش معنی داری در فعالیت آنزیم تریپسین ckt و pt نسبت به نمونه شاهد گردیدند (05/0>p). مطالعه کینتیک آنزیم تریپسین cktو pt نیز نشان داد که مقدار ثابت میکائیلیس-منتن (km) برای آنزیم تریپسین ckt بطور معنی داری کمتر از pt بود (05/0>p). ثابت کاتالیزوری (kcat) و کارایی کاتالیزوری(kcat/km) ckt بطور معنی داری بیشتر از pt بود (05/0>p). نتایج این تحقیق نشان داد که پروتئاز تخلیص شده از ضمائم پیلوریک ماهی کیلکای معمولی با توجه به اثر مهارکنندگی کامل مهارکننده های اختصاصی sbti و tlck، آنزیم تریپسین بوده و از آنجائیکه این آنزیم در برابر pmsf که یک مهارکننده پروتئازهای سرین می باشد، دچار افت فعالیت گردید، بنابراین پروتئاز تخلیص شده یک پروتئاز سرین است.

برای استخراج عصاره های جلبک قهوه ای سارگاسوم sp. sargassum از روش های استخراج به کمک مایکروویو، التراسوند و رفلاکس ساده استفاده شد. از طرح تاگوچی با 3 فاکتور (زمان استخراج، نوع حلال و نسبت حلال به نمونه) برای طراحی آزمایشها استفاده شد. برای استخراج عصاره ها از سه حلال آب، متانول و اتانول در سه زمان 10، 20 و 30 دقیقه و سه نسبت حلال به نمونه 5، 10 و 20 استفاده شد. میزان ترکیبات فنولی کل، شناسایی ترکیبات فنولی، قدرت کاهندگی آهن، درصد خنثی کنندگی رادیکال های آزاد و خاصیت آنتی اکسیدانی کل عصاره ها مورد سنجش قرار گرفت. با توجه به نتایج، استخراج با حلال آبی، زمان 30 دقیقه و نسبت حلال به ماده خشک 20 به 1، تیمار بهینه برای استخراج عصاره در هر سه روش بود. عصاره استخراج شده در تیمار بهینه مایکروویو نیز دارای بالاترین قدرت آنتی اکسیدانی در بین سایر روش ها بود. ترکیبات فنولی شناسایی شده جلبک سارگاسوم شامل اسید گالیک ، اسید پروتئوکاتچوئیک ، اسید جنتیستیک و اسید هیدروکسی بنزوئیک بود. عصاره های استخراج شده با شرایط بهینه به 3 آزمایش نگهداری گوشت چرخ شده (تست مایکروویو، نگهداری در یخچال 4 درجه سلسیوس و فریزر 18- درجه سلسیوس) و 2 آزمایش نگهداری روغن (تست مایکروویو و آون) ماهی کیلکای معمولی (cultiventris clupeonella) افزوده شد. نتایج حاصل از میزان پر اکسید، اسیدهای چرب آزاد، تیوباربیتوریک اسید و ترکیب اسیدهای چرب نمونه ها در آزمایش های مختلف نشان داد که نمونه های حاوی عصاره های جلبکی دچار فساد اکسیداسیونی کمتری نسبت به تیمار شاهد شدند. همچنین نتایج میکروبی آزمایش نگهداری در یخچال نشان داد که عصاره حاصل از مایکروویو دارای قدرت آنتی باکتریایی بهتری نسبت به سایر تیمارها بود. نتایج نشان داد این جلبک گونه مناسبی برای استخراج ترکیبات آنتی اکسیدانی طبیعی و استفاده در محصولات شیلاتی می باشد.

در این مطالعه عصاره ی جلبک سبز (chaetomorpha sp) به روش غوطه وری، مایکروویو و اولتراسوند استخراج شد. فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره ها در هر سه روش با آزمایش های میزان فنول کل، قدرت کاهندگی آهن، فعالیت جذب رادیکال آزاد dpph و فعالیت آنتی اکسیدانی کل بررسی و مقایسه شد. طراحی تیمارها در استخراج غوطه وری به روش فاکتوریل و در استخراج به کمک مایکروویو و اولتراسوند توسط روش سطح پاسخ (rsm) به ترتیب توسط طرح مرکب مرکزی و box-behnken انجام شد. در روش غوطه وری حلال استون درمقایسه با حلال های متانول و اتانول فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتری نشان داد. روش مایکروویو و اولتراسوند نیز در مقایسه با روش غوطه وری دارای فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتری بودند. بنابراین روش های مایکروویو و اولتراسوند می توانند جایگزین های مناسب و مطرحی برای روش های سنتی استخراج باشند و عصاره جلبک سبز نیز پتانسیل کاربرد به عنوان آنتی اکسیدان در صنایع مواد غذایی و دارویی را دارا می باشد.

عصاره های جلبک قرمز ( (hypnea hamulosaبا استفاده از سه روش (غوطه وری، مایکروویو و التراسوند) استخراج شد. فعالیت آنتی اکسیدانی آنها با استفاده آزمون های میزان فنول کل، قدرت کاهندگی آهن، درصد مهارکنندگی رادیکال آزاد dpph و فعالیت آنتی اکسیدانی کل مورد سنجش قرار گرفت. در روش غوطه وری اثر دو فاکتور حلال آلی (استون، اتانول و متانول) و نسبت حلالی (100% آب، 30%، 50%، 70% و100% حلال آلی) بر میزان فعالیت آنتی اکسیدانی این عصاره جلبکی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد بهترین حلال جهت تعیین فعالیت آنتی اکسیدانی این جلبک، استون و بهترین نسبت 50% بود. از روش سطح پاسخ (rsm)، طرح box-bhenken شامل 5 تکرار در نقطه مرکزی، برای بهینه سازی استخراج ترکیبات آنتی اکسیدانی از جلبک قرمز در روش مایکروویو و التراسوند استفاده شد. متغیرهای مستقل مورد بررسی در روش مایکروویو شامل زمان (4، 8 و 12 دقیقه)، غلظت استون/آب (50%، 75% و 100% استون) و قدرت مایکروویو (200، 300 و 400 وات) و در روش التراسوند شامل دما (30، 45و 60 درجه سانتی گراد) ، زمان (30، 60 و 90 دقیقه) و غلظت استون/آب (50%، 75% و 100% استون) بودند. استخراج با استون50%، زمان 74/11 دقیقه و قدرت مایکروویو 200 وات تیمار بهینه در روش مایکروویو و استخراج با استون50%، زمان 90 دقیقه و دمای 85/47 درجه سانتی گراد نیز تیمار بهینه در روش التراسوند بودند. مقایسه نتایج بهترین تیمار در این سه روش نشان داد که روش استخراج به کمک مایکروویو و التراسوند دارای عملکردی بهتری نسبت به روش غوطه وری بودند.

در این پژوهش نخست میزان فعالیت آنتی اکسیدانی روغن هسته ی انار و روغن هسته ی انگور بر روغن ماهی کیلکای معمولی (clupeonella cultriventris) برای انتخاب بهترین غلظت ارزیابی شد. از مدل d-optimal mixture design برای طراحی تیمارها استفاده شد. اثر روغن هسته ی انار و روغن هسته ی انگور در غلظت های 0/0، 07/0، 15/0، 22/0و 3/0 درصد در به تأخیر انداختن فرآیند اکسایش در روغن ماهی خام تعیین شد. با اندازه گیری شاخص های پر اکسید، تیوباربیتوریک اسید و اسید چرب آزاد و تعیین ویژگی های حسی در یک هفته دوره ی نگهداری روغن ماهی کیلکا در دمای 45 درجه سانتی-گراد مشخص گردید که غلظت 22/0 درصد روغن هسته ی انار و 3/0 درصد روغن هسته ی انگور بالاترین درصد فعالیت آنتی اکسیدانی را در روغن ماهی کیلکا از خود نشان دادند. پس از انتخاب بهترین غلظت، اثر روغن هسته ی انار و روغن هسته ی انگور بر شاخص های کیفی روغن ماهی کیلکا معمولی (پر اکسید، تیوباربیتوریک اسید، اسید چرب آزاد، و ترکیب اسید چرب) طی 8 هفته نگهداری در دماهای 1±25 و 1±4 درجه ی سانتی گراد و ویژگی های حسی (بو و رنگ) انجام شد. نتایج نشان داد که مقادیر پراکسید، تیوباربیتوریک اسید و اسیدهای چرب آزاد در تیمار حاوی روغن هسته ی انگور در مقایسه با تیمار شاهد پایین تر بودند. ترکیب اسیدهای چرب pufa نیز در این تیمار بهتر حفظ گردیده است که در تیمار حاوی هسته ی انار کمتر مشاهده گردید. اختلاف معنی داری بین ویژگی های حسی مشاهده نشد. از بین تیمارهای مورد استفاده در این تحقیق، به طور کلی می توان تیمار حاوی روغن هسته ی انگور را موثرترین تیمار برای حفظ شاخص های کیفی و حسی روغن معرفی کرد که عملکردش با آنتی اکسیدان مصنوعی tbhq یکسان بود.

در این تحقیق، ابتدا روغن پونه کوهی با روش دو مرحله ای امولسیون روغن در آب و ژل شدن یونی کیتوزان با سدیم تری پلی فسفات (tpp) با موفقیت به داخل نانوذرات کیتوزان کپسوله شد که به وسیله آزمونهای ft-ir، tga و xrd تایید گردید. نانوذرات به دست آمده دارای توزیع یکنواخت و شکل کروی با دامنه اندازه ذره ای 80-40 نانومتر بودند که نتایج بدست آمده از sem و afm موید آن است. در ادامه، فیلم های خوراکی ژلاتین، کیتوزان و کامپوزیت ژلاتین-کیتوزان با سه نسبت مختلف (60:40، 70:30 و 80:20 کیتوزان: ژلاتین) تهیه شد و نتایج نشان داد که فیلم کامپوزیت ژلاتین-کیتوزان با نسبت 60:40 دارای نفوذپذیری کمتر در مقابل بخار آب و نیز حلالیت کمتری در آب است. سپس با هدف بهبود ویژگی های فیزیکی-شیمیایی فیلم های بر پایه ژلاتین ماهی و نیز ایجاد خواص ضد میکروبی، فیلم های زیست نانوکامپوزیت ژلاتین-نانوذرات کیتوزان حاوی روغن پونه کوهی با ترکیب 4 سطح نانوذرات کیتوزان (2، 4، 6 و 8? وزنی/وزنی) و 3 سطح روغن پونه کوهی (4/0، 8/0 و 2/1% وزنی/حجمی) تهیه گردید. نتایج نشان داد که اضافه نمودن نانوذرات کیتوزان به فیلم ژلاتین موجب بهبود خواص مکانیکی و کاهش نفوذ پذیری به بخار آب بویژه در سطح 6% (وزنی/وزنی) نانوذرات شد. اضافه نمودن روغن پونه کوهی به ویژه در سطح 8/0% بطور معنی داری نفوذپذیری فیلم نانوکامپوزیت (6%، وزنی/وزنی) را در برابر بخار آب کاهش داد اما حلالیت فیلم افزایش پیدا کرد (05/0>p). به لحاظ خواص ضد میکروبی، فیلم نانوکامپوزیت حاوی 2/1% روغن پونه کوهی اثر مهارکنندگی خوبی بر روی هر 4 گونه باکتری listeria monocytogenes،escherichia coli ، staphylococcus aureus، bacillus subtilis داشت. در مرحله پایانی تحقیق حاضر، کاربرد پوشش های ژلاتین-6% نانوذرات کیتوزان حاوی2/1% روغن پونه کوهی بر روی افزایش زمان ماندگاری فیله ماهی قزل آلای رنگین کمان در دمای یخچال مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش های شیمیایی، میکروبی و حسی صورت گرفته طی 16 روز دوره نگهداری نشان دهنده این بود که فیله های ماهی پوشش داده شده با محلول ژلاتین- نانوذرات کیتوزان حاوی روغن پونه کوهی کمترین مقادیر پراکساید، اسید های چرب آزاد، تیوباربیتوریک اسید، بازهای ازته فرار، بار میکروبی کل و سرمادوست را در مقایسه با سایر تیمار ها بخصوص تیمار شاهد طی دوره نگهداری نشان دادند (05/0> p). بر اساس نتایج میکروبی زمان ماندگاری فیله قزل آلای رنگین کمان بدون پوشش و پوشش داده شده با ژلاتین و ژلاتین- نانوذرات کیتوزان تقریبا 7-6 روز می باشد در حالیکه پوشش ژلاتین-نانوذرات کیتوزان حاوی روغن پونه کوهی زمان ماندگاری فیله ماهی را به 10-8 روز افزایش داد.

کندرویتین سولفات، موکوپلی ساکاریدی (mucopolysaccharide) که از واحدهای دی ساکاریدی گلوکورونیک اسید (glca) و n-استیل گالاکتوز آمین (galnac) تشکیل شده است. این ترکیب اهمیت بسیار زیادی در کنترل آرتروز دارد و همچنین به دلیل دارا بودن خواصی نظیر محافظت از قرنیه، فعالیت ضد انعقادی، خاصیت ضداکسیدانی، در زمینه های پزشکی و بهداشتی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. کندرویتین سولفات از بافت غضروف کوسه که بخش مهمی از ضایعات صنعت شیلات را تشکیل می دهد، قابل استخراج می باشد. در تحقیق حاضر با استفاده از روش rsm، بهینه سازی فرآیند استخراج کندرویتین سولفات انجام گرفت. استخراج کندرویتین سولفات به روش هیدرولیز آنزیمی صورت گرفت و ترکیب حاصل با استفاده از روش اسپکتروفوتومتری توسط رنگ دی متیل متیلن بلو (dmmb) ارزیابی شد. با استفاده از طرح آماری box-behnken، شرایط بهینه استخراج شامل دما، مدت زمان و ph به ترتیب ?c 27/62، 7/5 ساعت، 94/6 تعیین شد و بازده استخراج 13/0±1/8 % بدست آمد. فرآیند کلسیم زدایی توسط اسید هیدروکلریک صورت گرفت و اثر آن بر بازده استخراج کندرویتین سولفات ارزیابی شد. نتایج نشان داد که در غلظت 8/0 مولار اسید هیدروکلریک، بازده استخراج کندرویتین سولفات به طور معنی داری افزایش می یابد. همچنین میزان از دست رفت کندرویتین سولفات در محلول اسیدی در غلظت 8/0 مولار، 005/0±12/0 گرم بدست آمد. کندرویتین سولفات استتخراج شده از غضروف کوسه توسط نمونه استاندارد آن و با استفاده از آنالیز ftir مورد ارزیابی کیفی قرار گرفت. واژه های کلیدی: کندرویتین سولفات – غضروف – آنتی اکسیدان- کلسیم زدایی- گلیکوزامینوگلیکان

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

اثرات آنتی باکتریایی و آنتی اکسیدانی نایسین با غلظت 2/0% بر ماهی قزل آلای رنگین کمان(oncorhynchus mykiss) فیله و شکم خالی نگه داری شده به صورت سرد (4 درجه سانتی گراد) در بسته بندی به صورت خلاء، طی مدت 16 روز بررسی شد. خصوصیات شیمیایی با سنجش فاکتور ph و برخی از شاخص های اکسیداسیون چربی نظیر pv، tba، tvb-n و خصوصیات میکروبی با شمارش باکتری های سرمادوست، کل باکتری های زنده قابل شمارش و باکتری های اسید لاکتیک مورد بررسی قرار گرفت.میزان باکتری های کل در نمونه های فیله و شکم خالی شاهد بعد از 8 روز و در تیمار فیله دارای نایسین بعد از 16 روز به حداکثر حد قابل توجیه mrl (maximum recommendation limit) رسید. مقدار pv، tba و tvb-n بعنوان شاخص های اکسیداسیون چربی در نمونه های شکم خالی دارای نایسین بطور معنی داری کمتر از سایر تیمارها بود(p<0.05). نتایج آنالیز های شیمیایی با آنالیز های میکروبی نمونه ها مطابقت داشت و با مقایسه آنالیزهای شیمیایی و میکروبی بین تیمارهای شاهد و تیمارهای دارای نایسین ، عمر ماندگاری نمونه های شکم خالی و فیله تیمار شده با غلظت 2/0% نایسین در دمای 4 درجه سانتی گراد، 12 روز تعیین شد.

دیمن هیدرینات از گروه داروهای ضدهیستامین (آنتاگونیست گیرنده h1) می باشد که در درمان و پیشگیری از تهوع و استفراغ و سرگیجه ناشی از مسافرت مورد استفاده قرار می گیرد ولی تاثیر آن بر استفراغ پس از عمل جراحی استرابیسم هنوز مورد شک است . این مطالعه اثرات مفید و سوء مربوط به دیمن هیدرینات را پس از عمل استرابیسم مورد بررسی قرار داده است . از بین بیماران تحت عمل جراحی استرابیسم 100 نمونه انتخاب شدند. نمونه های انتخابی از گردوه سنی 6 سال به بالا بودند. تمام بیماران در asa گروه i و ii قرار داشتند. این تحقیق به روش پروسپکتیو، اتفاقی double-blind و با استفاده از پلاسبو انجام شد. بیماران بطور اتفاقی، نیم ساعت قبل از عمل یا دیمن هیدرینات (به میزان 0/5mg/kg تا حداکثر 50gm) و یا پلاسبو (قرص b-complex) دریافت کردند که با 5 میلی لیتر آب مصرف شد. مقایسه دو گروه، به شکل تطبیق بیماران از نظر سنی و تعداد عضلات تحت عمل جراحی قرار گرفته بود. متوسط تعداد عضلات عمل شده 2 عضله بود. و بین 1-4 عضله تحت عمل قرار گرفت . مدت زمان ترخیص از ریکاوری، بستری در بخش دو دو گروه مشابه بود. انسیدانس تهوع پس از عمل در گروه 50 نفری که پلاسبو دریافت کردند، 38 درصد بود که از این گروه 7 نفر دچار استفراغ نیز شده بودند. از گروه 50 نفری که دیمن هیدرینات دریافت کردند، 10 درصد دچار تهوع شدند و از این گروه فقط یک نفر دچار استفراغ شد.

چکیده ندارد.