عصر ما عصر بحران ها و چالش های بنیان افکن است و اگر بشر امروز بخواهد تعادل روانی داشته باشد، مقهور شرایط نشود و در روابط فردی و اجتماعی موفق باشد، باید به اخلاق و تربیت اخلاقی روی آورد. هدف این پژوهش، بررسی موضوع تربیت اخلاقی از منظر ملامحسن فیض کاشانی است. وی اهمیت ویژه ای برای این موضوع قائل بوده و از آن با عنوان طهارت باطن یاد می کند. و بیان می کند که تربیت اخلاقی، فراگیری و شناختن و شناساندن فضایل و رذایل و ایجاد زمینه برای روی آوردن به فضایل و به کار بستن ساز و کارها و شیوه های ایجاد و تثبیت فضایل و نیز زایل ساختن رذایل به منظور دست یابی به سعادت و کمال جاودانه است . تجربه ثابت کرده است که انسان از داشتن فضیلت های اخلاقی احساس رضایت مندی کرده و از صفاتی چون ظلم و تضییع حقوق و کارهای منافی عفت شرمسار است. این قضیه به ما در فهم امکان ذاتی تربیت اخلاقی کمک می کند. بنابر این به حکم عقل، تربیت انسان امری کاملاً طبیعی است در غیر این صورت وجود چنین نیازهایی چه معنایی دارد؟ امروزه با نگاهی گذرا به مراکز تربیتی از جمله مهد کودک ها، مدارس علمی، مراکز باز پروری، ندامت گاه ها و ... می توان به این نتیجه رسید که رشد و تربیت اخلاقی در انسان ها قطعی و غیر قابل انکار است. ناگفته پیداست که در این پژوهش، مجال آن نیست که به تمامی آنچه فیض درباره تربیت اخلاقی آورده، بپردازد، چرا که ساحت تربیت اخلاقی، ساحتی گسترده و زوایای آن متنوع و متکثر است؛ از اینرو، آرای وی در پنج فصل به اختصار بررسی می شود: نخست:کلیات مورد بررسی قرار گرفته از جمله پیشینه تحقیق، اهداف تحقیق سوالها، روش تحقیق، کاربرد نتایج تحقیق دوم: زندگینامه فیض به طورکامل، سوم مبانی تحقیق چهارم : تربیت اخلاقی از نظر فیض کاشانی پنجم : بحث و نتیجه گیری و ارائه پیشنهادات.