در این پژوهش از 160 قطعه جوجه ی گوشتی سویه ی تجاری کاب 500 ( (cobb-500 برای بررسی اثر نانو اکسید مس و الیگوساکارید مانان به عنوان محرک های رشد طبیعی بر گوارش-پذیری مواد مغذی، فلور میکربی روده و عملکرد رشد استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل سطح های صفر و mg/kg 100 از مس و سطح های صفر و یک g/kg از مکمل الیگوساکارید مانان بود. جوجه های گوشتی به مدت دو هفته روی بستر پرورش داده شدند و سپس به طور تصادفی در 16 واحد آزمایشی قرار گرفتند. به ازای هر تیمار، چهار تکرار و در هر تکرار، 10 جوجه قرار گرفت. طول دوره ی پرورش 42 روز بود. داده ها با رویه یmixed از نرم افزار sas تجزیه و تحلیل شدند و میانگین تیمارها با آزمون میانگین حداقل مربعات و در سطح معنی داری 5 درصد بررسی شدند. اگر چه الیگوساکارید مانان در دوره ی رشد سبب بهبود نسبی در میانگین افزایش وزن روزانه و مصرف روزانه ی خوراک و در دوره ی پایانی سبب بهبود نسبی ضریب تبدیل غذایی شد، اما اثر مکمل الیگوساکارید مانان و نانو مس بر ویژگی های عملکرد معنی دار نبود. نانو مس به طور معنی داری جمعیت انتروباکتریاسه ها را در کلواک کاهش داد (05/0>p)، اما بر جمعیت باکتری های تولید کننده ی لاکتیک اسید اثر معنی داری نداشت. الیگوساکارید مانان اثر معنی داری بر جمعیت باکتری های تولید کننده ی لاکتیک اسید و خانواده ی انتروباکتریاسه نشان نداد (05/0p>). گوارش پذیری مواد مغذی (ماده ی خشک، پروتین خام، چربی خام، ماده ی آلی و خاکستر) به وسیله ی تیمارها تحت تاثیر قرار نگرفت.

این آزمایش با هدف بررسی اثر افزودن ناتوزایم پلاس و مولتی بهزیم با دو روش جیره نویسی بر اساس آمینواسید کل و گوارش پذیر در جیره های دارای گندم انجام شد. در این آزمایش از 256 قطعه جوجه ی گوشتی سویه تجاری راس 308 در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2×2 دارای دو شیوه جیره نویسی (بر پایه آمینواسید کل و آمینواسید گوارش پذیر)، با آنزیم های ناتوزایم پلاس (صفر و 035/0 درصد) و مولتی بهزیم (صفر و 02/0 درصد) در قالب طرح کاملا تصادفی با 8 تیمار و چهار تکرار (هر تکرار شامل 8 پرنده) استفاده شد. جوجه های گوشتی به مدت 11 روز روی بستر پرورش داده شدند و سپس به طور تصادفی به 32 جایگاه نگهداری منتقل شدند. داده ها با رویه ی glm نرم افزار sas واکاوای، و میانگین حداقل مربعات گروه ها در سطح معنی داری 5 درصد مقایسه شدند. جیره نویسی بر اساس آمینواسید کل نسبت به جیره نویسی بر اساس آمینواسید گوارش پذیر، میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک را در هر سه دوره ی رشد، پایانی و کل دوره بهبود داد و میزان مصرف خوراک روزانه را کاهش داد (05/0≥ p). هم چنین جیره نویسی بر اساس آمینواسید کل سبب افزایش گوارش پذیری ماده خشک، درصد لاشه، طول روده و کاهش گوارش پذیری چربی و میانگین وزن نسبی کبد شد (05/0≥ p). ناتوزایم پلاس سبب افزایش گوارش پذیری ماده خشک، پروتین خام، چربی و کاهش جمعیت باکتری اشرشیا کلای در روده ی کور شد (05/0≥ p). مولتی بهزیم میانگین افزایش وزن روزانه در دوره ی رشد، ضریب تبدیل خوراک در دوره ی پایانی و کل دوره، گوارش پذیری ماده خشک و چربی را بهبود بخشید (05/0≥ p). به طور کلی این پژوهش نشان داد که، مولتی بهزیم ممکن است، به دلیل دارا بودن بنتونیت، زئولیت و آنزیم سیکلودکسترین گلیکوزیل ترانسفراز سبب بهبود ضریب تبدیل خوراک در دوره ی پایانی و کل دوره شده است. بنابراین، به نظر می رسد که قابل رقابت و جایگزینی با آنزیم ناتوزایم پلاس باشد و علاوه بر این استفاده ی هم زمان آنزیم در جیره های گوارش پذیر می تواند اثر نامطلوب استفاده از این جیره ها را بهبود دهد.

چکیده ندارد.