چکیده موضوع این رساله «عنصر شادی و خوشدلی نزد مولانا و شمس تبریزی» است. با توجه به اینکه هم مولانا و هم شمس در جای جای آثار متعدد خود خود جسته و گریخته مخاطب را به شاد بودن توصیه کردند این دیدگاهی اساسی است که این دو عارف بزرگ نگرش مثبتی به شادی و خوشدلی داشته اند، علاوه بر این وجود وزن های متنوع و شاد، مضمون های شادمانه، رقص واژگان و طنین آواها و نواها خصوصأ در غزلیات شمس حاکی از همین نگرش است. لذا در این رساله هدف آن است که با جمع آوری و تحلیل اطلاعاتی که در این خصوص در آثار شمس و مولوی بازتاب یافته، بتوان به مبنای فکری آن در دیدگاه این دو عارف نامدار پی برد و پیش زمینه و دلایل آن ها را در باب این نگرش خاص درک نمود. همچنین جایگاه این نگرش در فرهنگ ایرانی - اسلامی را دریافت. شادی به عنوان یکی از حالات روحی که بر سالک وارد می شود در بین عرفا اهمیت فراوانی دارد. در فرهنگ تاریخی ایران نیز شادی جایگاه وی‍ژه ای داشته است. پس از بررسی آثار مولانا و نیز مطالعه مقالات شمس به بررسی دیدگاه ها و چشم اندازهای مشابه و مثبتی که این دو عارف برجسته در مورد شادی داشتند، پرداخته شد. هر دو غم خوردن را ناپسند شمردند، و هر دو روش های مشترکی از جمله سماع و موسیقی و صبر بر تلخی و جور در باب شادی عرضه داشتند. همچنین مستی باده عشق و انتظار وصال را از انگیزه های شادی تلقی نمودند و مرگ که در نزد عام عامل مهم قبض است برای مولانا و شمس مهمترین عامل شادی و بسط به شمار می آمد. واژه های کلیدی؛ مولانا، شمس تبریزی، شادی، غم، سماع، موسیقی، مرگ و عشق

چکیده زمینه و هدف: هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط بین سطح اضطراب دوران بارداری با سرانجام بارداری در مادران نخست زای مراجعه کننده به بیمارستانهای آموزشی قم می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی آینده نگر اضطراب و ترس از زایمان 156 زن حامله نخست زا با حاملگی تک قلوی نرمال در هفته های28 و 38 بارداری مراجعه کننده به مراکز بهداشتی – درمانی قم( بهمن1387- مهر1388) با پرسشنامه معتبر سنجش اضطراب آشکار و پنهان اسپیل برگر و پرسشنامه نگرش زایمان سنجیده شد. سپس روش زایمانی، زمان زایمان، طول لیبر و مرحله سوم زایمانی، آپگار و وزن هنگام تولد نوزادان این زنان از طریق پرونده های پزشکی ثبت، و مورد تحلیل قرار گرفت. برای تحلیل داده ها نرم افزار spss16 و از آزمون های آماری کای اسکوئر، فیشر اگزکت و تی مستقل استفاده شد. یافته ها: میانگین نمره اضطراب آشکار و پنهان در نمونه های مورد بررسی به ترتیب7/10±2/15 و 3/10±5/19 و میانگین نمره ترس از زایمان9/7±3/35 در هفته28 بارداری بوده است. همچنین میانگین نمره اضطراب آشکار و پنهان در نمونه های مورد بررسی به ترتیب 6/11±4/19 و 9/10±3/19 و میانگین نمره ترس از زایمان 6/7±4/35 در هفته38 بارداری بوده است. میانگین نمرات اضطراب آشکار و پنهان با وزن کم هنگام تولدlbw به ترتیب7/5±5/26و 8/7±6/24میانگین نمرات اضطراب آشکار و پنهان با وزن طبیعی هنگام تولد در هفته28 بارداری به ترتیب2/10± 7/18و 1/10±3/14 بوده است. بین نمرات اضطراب آشکار با lbw ارتباط معنی دار آماری وجود داشت) 02/0 .(p=اضطراب مادر در دوران بارداری با زایمان پره ترم، لیبر طول کشیده، طول مرحله سوم بارداری، کاهش آپگار نوزاد و افزایش میزان زایمان سزارین ارتباط معنی داری نداشت(05/0<(p. نتیجه گیری : نتایج این پژوهش نشان داد که سطح اضطراب مادر در دوران بارداری احتمالا با افزایش خطرlbw همراه می باشد. اما دیگر نتایج این پژوهش تفاوتی در سرانجام بارداری در زنان مضطرب و غیر مضطرب نشان نمی دهد و این امکان وجود دارد که اضطراب به عنوان یک فاکتور غیر مستقل در سر انجام بارداری دخیل باشد.

اعلامیه حقوق بشر حاصل آرای فلاسفه غربی پس از رنسانس و همچنین حاصل فکر کسانی است که در پی برقراری صلح جهانی پس از جنگ جهانی بوده اند. اینان در حقیقت با ریشه یابی علل جنگ های بشری خواسته اند بنیان های نظری صلح را طی این اعلامیه پی ریزی کنند و آن را بر اساس انسان شناسی خود که اومانیسم است قرار داده اند؛ و اما امام سجاد(ع) حدود چهارده قرن پیش به بیان حقوق خصوصی، عمومی، سیاسی و اجتماعی انسان پرداخته است. نوشتار حاضر بر آن است؛ تا با روش کتابخانه ای، توصیفی و تحلیلی به مقایسه و تطبیق اعلامیه جهانی حقوق بشر و رساله حقوق امام پرداخته؛ نقاط افتراق و اشتراک موجود را مورد بررسی قرارداده و این نتایج حاصل شده: مکاتب غربی علی رغم اینکه به وضع و ترویج اصطلاح حقوق بشر پرداخته اند

چکیده ندارد.