در طراحی بهینه سازه های فضاکار به دلیل پر عضو بودنشان نسبت به سازه های دیگر، زمان زیادتری برای تحلیل، طراحی و یا تعیین وزن آنها مورد نیاز می باشد. در این پایان نامه برای اجتناب از تحلیل های مکرر و وقت گیر مرسوم در روش های معمول، با استفاده از روش شبکه های عصبی مصنوعی و الگوریتم ژنتیک، طراحی بهینه سازه های فضا کار از نوع چلیکی دو لایه انجام گردیده است. برای این کار، 600 نمونه سازه فضا کار چلیکی دو لایه با سه نوع توپولوژی مختلف با دهانه هایی بین 18 تا 60 متر و ضخامت 1 تا 2 متر تحلیل و طراحی شده و در هر مورد وزن بهینه سازه توسط روش ژنتیک الگوریتم تعیین گردیده است. نتایج حاصل برای آموزش و طراحی یک شبکه عصبی مصنوعی برای تخمین وزن بهینه سازه به کار گرفته شده است. بدین ترتیب می توان با توجه به ابعاد زمین، مناسب ترین پوشش از نوع چلیک دو لایه را با یک توپولوژی مشخص به همراه ارتفاع، ضخامت و وزن بهینه پیشنهاد نمود.