امروزه استفاده از روش های کاهش تأخیر در گراف سازمان ها و استفاده از الگوهای زمان بندی گراف ها بسیار حائز اهمیت است. یکی از این روش های کاهش تأخیر، استفاده از متدولوژی finc در ساختار گراف سازمان های نظامی و ارتشی می باشد که با ارائه راهکارهای مبتنی بر زمان بندی گراف ها بر اساس گره ها و یال ها به کاهش تأخیر در این گراف ها می انجامد. با این وجود، کاربرد این روش تنها در سازمان های نظامی بوده و همچنین به تأخیرات درون گره ای در پردازش فرایندهای موازی توجهی نکرده است. در این تحقیق سعی شده است تا با به کارگیری متدولوزی finc و با بهره جستن از الگوهای زمان بندی گراف های ادغام وظائف، کاربرد این متدولوژی را برای سازمان بهره وری انرژی ایران به عنوان نمونه ای از سازمان کسب و کار گسترش داد. همچنین با ارائه راهکاری کارآمد، تأخیرهای درون گره ای گراف سازمان را در پردازش فرایندهای موازی کاهش داد. در این راهکار، با ارائه الگوریتم هایی کارآمد، فرایندها و سپس گروه فرایندها اولویت بندی می شود. اولویت بندی گروه فرایندها به علت عدم نادیده گرفته شدن فرایندهایی با اولویت پایین می باشد. به طوری که در این اولویت بندی ها سطوح اولویت بندی بر اساس معیارهای سازمان محدود خواهد شد. همچنین با الهام گرفتن از الگوریتم های ارائه شده گلوگاه های ایجاد تأخیر شناسایی می شوند.

طی پاکسازی مخازن نفتی که جهت ذخیره سازی نفت خام و مشتقات آن استفاده می شوند، حجم وسیعی از لجن نفتی به محیط تخلیه می شود که در صورت عدم رسیدگی صحیح، آلودگی های زیست محیطی به ویژه آلودگی خاک را به دنبال خواهد داشت. گزارشات موجود نشان می دهد که بسیاری از اجزای تشکیل دهنده لجن نفتی سرطان زا هستند. در این رابطه روش های پاکسازی متنوع اعم از فیزیکی، شیمیایی و زیستی مورد استفاده قرار گرفته است. در این میان، در شرایطی که امکان فعالیت زیستی وجود دارد، فرایندهای زیستی به سبب امکان اجرا در شرایط متعادل محیطی، سازگار بودن با محیط زیست و صرفه اقتصادی در اولویت اجرا قرار می گیرند. در مواردی که تراکم آلاینده ها بالاتر از حد تحمل سیستم های زیستی است می توان برای تجزیه کامل تر آلاینده نسبت به استفاده متوالی از روش های غیر زیستی (فیزیکی، شیمیایی و حرارتی) و فرایندهای زیستی اقدام نمود. زیست سالم سازی فرایندی است که در آن از میکروب هایی همچون مخمر، قارچ و باکتری برای شکستن و تجزیه ترکیبات خطرناک و سمی به ترکیباتی با سمیت کمتر و یا غیر سمی استفاده می کنند. یکی از روش های زیست سالم سازی که امروزه بیشتر مورد توجه قرار گرفته است، فرایند کمپوست است. در این روش به منظور بهبود خاک آلوده از مواد حجم دهنده طبیعی تجزیه پذیر بهره گرفته می شود. افزودن این مواد به خاک آلوده موجب افزایش کیفیت فیزیکی خاک و نیز تهویه خاک و بنابراین ارتقاء تجزیه میکروبی می شود. در این تحقیق در فرایند کمپوست از باگاس نیشکر به عنوان بهبود دهنده استفاده شد. به منظور بررسی کارایی فرایند کمپوست و نیز تاثیر افزودن مخلوط کودهای نیتروژن و فسفر در زیست سالم سازی خاک آلوده به لجن نفتی کف مخازن نفت خام، چهار راکتور آزمایشگاهی طراحی شد. خاک آلوده به لجن نفتی در سه بیوراکتور تحت تیمار متفاوت قرار گرفت: (1) خاک آلوده همراه با باگاس، (2) خاک آلوده همراه با مخلوط کود و (3) خاک آلوده همراه با باگاس و مخلوط کود). موازی با این سه بیوراکتور، یک بیوراکتور حاوی خاک غیرآلوده (بیوراکتور شاهد) راه اندازی و راهبری شد. این بیوراکتورها تحت شرایط عملکردی تعریف شده به مدت 5 ماه هوادهی شد. طی شش مرحله نمونه گیری از هر بیوراکتور تغییرات جمعیت باکتری های قابل کشت در خاک، تغییرات مقدار لجن نفتی در خاک، میزان تولید co2 در هر راکتور و تغییرات جمعیت میکروبی با استفاده از dgge مورد آنالیز قرار گرفت. طی آنالیزهای انجام شده بیوراکتوری که تنها حاوی باگاس بود بیشترین رشد جمعیت میکروبی، بیشترین میزان تولید co2 و بیشترین کاهش میزان لجن نفتی در خاک (شامل کاهش وزن لجن، کاهش ترکیبات آلی محلول در تولوئن، مواد اشباع و آسفالتن) را نشان داد. بعد از این بیوراکتور، بیوراکتوری که حاوی باگاس و مخلوط کود بود بیشترین رشد میکروبی و تولید co2 و کاهش ترکیبات آروماتیک و اشباع و آسفالتن را نشان داد. آنالیز ملکولی که به منظور بررسی دینامیک جمعیت میکروبی حین تیمار زیستی در هر چهار بیوراکتور انجام شد شامل استخراج ژنوم از خاک، انجام واکنش زنجیره ای پلیمراز مربوط به ناحیه 16s rrna و سپس آنالیز dgge بود. تغییرات جمعیت میکروبی در هر چهار راکتور مشاهده شد. در مراحل پایانی نمونه برداری، علیرغم کاهش جمعیت میکروبی کل، در هر چهار راکتور افزایش تنوع میکروبی مشاهده شد.

کاوشگر فضایی ، به یک مأموریت فضایی گفته می شود که طی آن، یک فضاپیمای روباتیک به منظور اکتشاف علمی فضا، از چاه گرانشی زمین گریخته و به فضای نزدیک ماه یا فضاهای میان - سیاره ای و میان - ستاره ای وارد می شود. کاوشگر حامل تجهیزات و دوربین هایی، جهت جمع آوری اطلاعات و ارسال آن به زمین، به صورت علایم رادیویی، است. کاوشگرها، معمولا، از کنار سیارات یا قمرهای سیارات می گذرند، یا برای نقشه برداری از سطح آنها، در مدار سیارات می چرخند و یا به منظور بررسی جزئیات محیطی آنها فرود می آیند. پروژه ی پایونیر نام مجموعه ای از مأموریت های فضایی بدون سرنشین ایالات متحده است که برای اکتشافات میان- سیاره ای طراحی شده بود. این پروژه مأموریت های بسیاری را شامل می شد که مهم ترین آنها پایونیر?? و پایونیر?? بودند، دو کاوشگری که توانستند سیارات خارجی را کاوش کرده و از منظومه شمسی نیز خارج شوند. مأموریت های اولیه ی پروژه پایونیر، تلاش برای به دست آوردن سرعت فرار زمین بود. این برنامه در پرتاب اول ناسا ، نیز، گنجانده شده بود. پنج سال بعد از پایان مأموریت های اولیه در کاوش فضا، موسسه ای وابسته به ناسا، نام «پایونیر» را برای مأموریت های جدید پروژه انتخاب کرد، مأموریت هایی که در ابتدا هدفشان کاوش قسمت داخلی منظومه ی شمسی بود و بعدها مأموریت های جسورانه تری نظیر کاوش مشتری و زحل به پروژه افزوده شد. اگرچه این مأموریت ها با موفقیت انجام شدند، اما تصاویر ارسالی به خوبی تصاویری که ویجر ، ? سال بعد ارسال کرد، نبود. در ????، مأموریت ها بار دیگر متوجه قسمت داخلی منظومه شمسی شدند، به طوری که، مأموریت ها از شکل کاوشگر به سیاره گرد تبدیل شد ند. کاوشگرهای پایونیر 5 تا 9در دهه ی 60، با موفقیت در مدار خورشید قرار گرفتند و بادهای خورشیدی، اشعه های کیهانی، میدان مغناطیسی زمین و ذرات فضا را مطالعه نمودند. دو کاوشگر پایونیر??و??، معروف ترین کاوشگرهای برنامه ی پایونیر بودند؛ اولین کاوشگرهایی که موفق به کاوش سیارات بیرونی منظومه شمسی و همچنین، رسیدن به مدار پلوتو شدند. در فصل اول این پایان نامه، ماموریت های دو کاوشگر پایونیر10و11 را بررسی می کنیم. همچنین، به بررسی بعضی از اجزای سازنده ی آن ها که بر روی حرکتشان تاثیر می گذارد و چگونگی انتقال داده ها و اطلاعات بین زمین و کاوشگرها، می پردازیم. در فصل دوم، مدل های استانداردی از نیروهای غیرگرانشی ارائه شده را بررسی می کنیم. در فصل سوم ، کمربند کویپر، چگونگی شکل گیری آن و نحوه ی توزیع اجسام واقع در آن را بیان می کنیم، همچنین، در مورد اجزای کمربند کویپر و مدارهای این اجسام صحبت می کنیم. سپس، در فصل چهارم، اثرات گرانشی این کمربند را بر روی کاوشگرهای پایونیر بررسی نموده، شتاب گرانشی وارد بر آن را محاسبه می نماییم. در فصل پنجم، نتایج حاصل از این بررسی ها و محاسبات را تحلیل کرده و آن ها را با داده های دریافتی از پایونیرهای 10و11 مقایسه می کنیم.

مهمترین عامل پرتوگیری انسان از منابع پرتوزای طبیعی، گاز رادن و محصولات واپاشی آن با نیمه عمر کوتاه است. گاز rn222 از زنجیره واپاشی u238 و دارای نیمه عمر پرتوزایی 8/3 روز می¬باشد و از مهمترین محصولات واپاشی آنpo 218و po214 است. رادن و دختران کوتاه عمر آن آلفازا و دارای نیمه عمر کوتاهی هستند و در صورت استنشاق گاز رادن به سلولهای ریه آسیب رسانده و موجب افزایش خطر ابتلا به سرطان ریه در انسان می¬شوند. این گاز دومین عامل ابتلا به سرطان ریه بعد از دود سیگار است. آگاهی از میزان غلظت رادن در محیط¬های بسته نظیر معادن و میزان پرتوگیری ناشی از آن به منظور ارزیابی پرتوگیری شغلی، در مقایسه با سطوح مجاز تعیین شده از اهمیت خاصی برخوردار است. در این کار پژوهشی روشهای مختلف اندازه¬گیری گاز رادن و مقایسه نتایج دو روش اندازه¬گیری فعال و غیر¬فعال در معدن اورانیوم و انبار خاکه سنگ معدن اورانیوم مدنظر می¬باشد. تکرار¬پذیری نتایج هر یک از دو روش، میزان نزدیکی نتایج دو روش و تاثیر رطوبت و دما بر میزان غلظت پرتوزایی گاز رادن از جمله مواردی است که مورد بررسی قرار گرفتند. در روش اندازه¬گیری فعال دستگاه alphaguard که بر اساس اتاقک یونش است و در روش غیرفعال از اتاقک نفوذی گاز رادن که بر اساس آشکارسازی ردپای ذرات آلفا است استفاده شده است. ضریب همبستگی بین نتایج اندازه¬گیری غلظت پرتوزایی گاز rn222 به روش فعال و روش غیرفعال در معدن 77/0 می¬باشد و دقت نتایج اندازه¬گیری غلظت پرتوزایی گاز rn222 در روش غیرفعال کمتر از روش فعال است. مقادیر دز موثر محاسبه شده بر اساس نتایج اندازه¬گیری گاز رادن در قسمتهای مختلف معدن، بسیار کمتر از حد دز مجاز سالیانه شغلی می¬باشد.