این رساله تحت عنوان تریز (triz) در سینما، چگونگی بکار گیری تریز در سینما را تشریح می کند و پیشنهاد می دهد که یک واحد درسی اجباری تحت عنوان تریز، روشی برای حل مسایل، برای دانشجویان رشته سینما تعریف و ارائه شود. در این نوشتار بیان شده است که چگونه با رویکردی خلاقانه قادر به شناخت و حل مسایل گوناگون در سینما خواهیم بود. این رساله به سه فصل تقسیم می شود و در مقدمه آن، به نیاز انسانهای هزاره سوم میلادی به روشهای حل مساله و تکنیکهای خلاقیت اشاره می شود. فصل اول به تشریح الگوی تریز و مقایسه آن با دیگر روشهای حل مساله می پردازد و فصل دوم تحت عنوان شناخت مراحل تولیدفیلم، با ارائه تعریفی از سینما، جهت گیری خود را از مسایل مربوط به زیبایی شناسی هنر سینما، به سوی صنعت و تجارت سینما مشخص می سازد. فصل سوم به چگونگی بکارگیری تریز در سینما می پردازد و تکنیکهای تریز را برای سینما بومی سازی می کند. در این فصل سینمای ایران به عنوان یک مساله مطرح می شود که دست اندر کاران اجرایی و مدیریتی آن می توانند با بهره گیری از ابزارهای تریز مشکلات سینمای ایران را بدون سمت و سوی سیاسی- اجتماعی بررسی کرده و راه حل ارائه کنند.