هدف از انجام این پژوهش تعیین میزان تمرین پذیری اوج و میانگین توان بی هوازی مطلق و نسبی (نسبت به وزن بدن) و مقایسه ی تمرین پذیری آن ها در دختران نوجوان با وضعیت بالیدگی پیشرفته، طبیعی و تأخیری می باشد. بدین منظور، 48 نفراز جامعه دختران نوجوان سالم و غیرورزشکار 13 ساله شهر شیراز با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. این افراد به صورت تصادفی از بین سه گروه دختران نوجوان با وضعیت های بالیدگی پیشرفته، طبیعی و تأخیری براساس سن شروع قاعدگی انتخاب شدند. و در فاصله زمانی پیش آزمون و پس آزمون در یک دوره هشت هفته ای و هر هفته 3 جلسه در تمرینات بی هوازی شرکت کردند. پس از جمع آوری اطلاعات با استفاده از آزمون بوسکو، داده ها در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی و در سطح آماری 05/0 مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از آزمون تی وابسته نشان داد که اوج توان بی هوازی مطلق، در گروه دختران با وضعیت بالیدگی پیشرفته و طبیعی تمرین پذیر می باشد. اما در گروه دختران نوجوان با وضعیت بالیدگی تأخیری تمرین پذیری نشان نداد. میانگین توان بی هوازی مطلق نیز در هر سه گروه مورد مطالعه، تمرین پذیری معنی داری را نشان داد. هم چنین اوج توان بی هوازی نسبی در دو گروه دختران نوجوان با وضعیت بالیدگی پیشرفته و طبیعی و میانگین توان بی هوازی نسبی در هر سه گروه تمرین پذیر می باشد. اما در مورد اوج توان بی هوازی نسبی در گروه تأخیری نتایج، تمرین پذیری معنی داری را نشان ندادند. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس جهت مقایسه اثر وضعیت های متفاوت بالیدگی بر تمرین پذیری اوج و میانگین توان بی هوازی در دو سطح مطلق و نسبی (نسبت به وزن بدن) نشان داد که دختران نوجوان با وضعیت بالیدگی متفاوت، دارای اختلاف معنی داری در اوج توان بی هوازی مطلق، میانگین توان بی هوازی مطلق و میانگین توان بی هوازی نسبی هستند که این تفاوتها در دو گروه پیشرفته و تأخیری معنی دار می باشد. و در نهایت نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که اوج توان بی هوازی نسبی در بین سه گروه مورد بررسی، تفاوت معنی داری در میزان تمرین پذیری آن ها ندارد. به طور کلی با توجه به نتایج بدست امده از این تحقیق، می توان نتیجه گرفت که توان بی هوازی میانگین و اوج در دو سطح مطلق و نسبی در گروه های مختلف بالیدگی تمرین پذیر می باشد و بین وضعیت های متفاوت بالیدگی با توجه به سن شروع اولین قاعدگی (پیشرفته، طبیعی و تأخیری) درمیزان این تمرین پذیری تفاوت وجود دارد.