دوبالان خانواده agromyzidae گروه بزرگ و مهمی از آفات ثانویه در محصولات گلخانه ای و گیاهان زینتی می باشند. حشرات این خانواده دارای پارازیتوییدهای متعددی از جمله دو خانواده eulophidae وpteromalidae بوده که در ایران از لحاظ سیستماتیک مطالعات اندک و در منطقه سیستان هیچ گونه مطالعه ای در مورد آنها صورت نگرفته است. در این تحقیق دوبالان مینوز و زنبورهای پارازیتویید آنها در منطقه سیستان جمع آوری و شناسایی شدند. نمونه برداری در طی سال های 1389-1387 صورت پذیرفت. از بین 200 نمونه جمع آوری شده از روی 35 گونه گیاهی مختلف، هشت جنس از دوبالان مینوز agromyzidae مربوط به دو زیرخانواده phytomyzinae وagromyzinae و نه جنس از زنبورهای پارازیتویید دوبالان مینوز شامل خانواده های (tetrastichinae، eulophinae و entedoninae) eulophidae و (miscogasterinae) pteromalidae برای فون سیستان معرفی شدند. در بین نمونه های موجود پنج جنس و هشت گونه از خانواده agromyzidae، نه جنس و 14 گونه از زنبورهای پارازیتویید دوبالان مینوز برای فون سیستان معرفی و از این بین دو جنس به نام siebke phytoliriomyza و apotetrasticus graham و سه گونه به نام هایphytoliriomyza dorsata siebke،melanagromyza cunctans meigen و chromatomyia nigra meigen برای اولین بار از فون ایران و همچنین دو گونه pediobius metallicus و sympiesis acalle که روی برخی از جنس های دوبالان مینوز فعالیت میزبانی آنها از ایران گزارش نشده بود، به دست آمد. کلمات کلیدی: دوبالان مینوز، سیستماتیک، پارازیتویید ، دوبالان، اگرومایزیده و فون سیستان

در این پایان نامه مسئله برنامه ریزی خطی فازی با توابع عضویت نمایی، تک و چند هدفه مورد بررسی قرار گرفته است.در ابتدا مقدمه ای از مفاهیم فازی، برنامه ریزی خطی فازی و برنامه ریزی چند هدفه بیان شده است. بعد از معرفی برخی از روشهای حل مسئله برنامه ریزی خطی چند هدفه، مسئله برنامه ریزی خطی چند هدفه فازی با استفاده از توابع عضویت نمایی توضیح داده شده است و در انتها مسئله برنامه ریزی خطی چند هدفه تماماً فازی و روش حل آن ارائه شده است.

ولوواژینیت کاندیدایی، عفونت دستگاه تناسلی زنان است که در اثر رشد بیش از حد کاندیداها به خصوص کاندیدا آلبیکنس ایجاد می¬شود و گاهی ممکن است به صورت عودکننده باشد. این بیماری از شایع¬ترین علل مراجعه زنان به مراکز درمانی است و حدود 75 درصد زنان در طول زندگی خود حداقل یک بار دچار واژینیت کاندیدایی شده¬اند. در واژینیت کاندیدایی، ترکیبات گروه آزول، از جمله کلوتریمازول، قابل دسترس ترین شیوه درمان است. تجویز طولانی مدت داروهای متداول در قارچ¬ها سبب ایجاد مقاومت دارویی می¬شود. بنابراین آگاهی از الگوی مقاومت دارویی در برابر داروهای متداول ضد کاندیدایی برای درمان صحیح موارد عود¬کننده ضرورت دارد. هدف از این تحقیق میزان فراوانی کاندیدای مسبب کاندیدیازیس واژینال وبررسی میزان حساسیت نسبت به داروهای رایج، نظیر فلوکونازول، کتوکونازول، کلوتریمازول، ایتراکونازول ، نیستاتین و آمفوتریسین b می باشد. این مطالعه بر روی 110 ایزوله کاندیدا جدا شده از بیماران مبتلا به کاندیدیازیس واژینال انجام شد. شناسایی گونه ها بر اساس آزمایش های جرم تیوب، کروم آگار و کلامیدوسپور صورت گرفت. از روش دیسک دیفیوژن جهت تعیین حساسیت دارویی استفاده شد. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. شامل کاندیدا گلابراتا (50%)، کاندیدا آلبیکنس (48/18%) و کاندیدا پاراپسیلوزیس (1/82%) بودند.45/45 درصد کل نمونه ها به داروی کلوتریمازول، 31/8 درصد به داروی آمفوتریسین b و 94/5 درصد به داروی نیستاتین حساس بودند. داروهای کلوتریمازول ، نیستاتین و آمفوتریسین b نسبت به داروهای دیگر اثر بهتری را بر روی گونه های کاندیدا داشتند و در مجموع گونه های غیر آلبیکنس در مقایسه با آلبیکنس در برابر داروهای فوق از حساسیت بیشتری برخوردار بودند.

به منظور ارزیابی سطح آگاهی زنان تحت عمل سزارین نسبت به چگونگی مراقبت از زخم سزارین و عوارض آن در صورت عدم مراقبت صحیح پس از ترخیص از زایشگاه، مطالعه ای توصیفی-تحلیلی به صورت مقطعی بر روی 145 زن بستری در زایشگاه قدس زاهدان انجام شد. متغیرهای مورد مطالعه شامل میزان آگاهی، نحوه برخورد بیماران بازخم جراحی و میزان تحصیلات و منابع اطلاع رسانی به آنها بوده است . نتایج نشان می دهد که سطح آگاهی زنان سزارینی نسبت به مراقبت از زخم و عوارض زخم جراحی پایین بوده است . میانگین آگاهی آنها 7/2 با انحراف معیار 2/6 نمره بود. آگاهی زنان با مدت بستری قبل از عمل با p 0.003 و r 0.415 ارتباط معنی دار و مثبتی را نشان داد. میانگین آگاهی افرادی که سابقه جراحی قبلی داشتند با گروهی که این سابقه را نداشتند، تفاوتی نداشت . آگاهی زنان بی سواد با p<0.05 از سایر گروهها کمتر بود. 69 درصد بیماران اظهار داشتند که زخم آنها بعد از ترخیص ، نیاز به پانسمان دارد. فقط 61/4 درصد از بیماران نسبت به امکان شستن زخم سزارین آگاهی داشتند. 70/7 درصد بیماران از زمان دقیق استحمام بعد از عمل آگاهی نداشتند. 53/3 درصد از زنان از زمان بهبود زخم اطلاع داشتند. در جمع بندی نتایج حاصله مشاهده می شود که سطح آگاهی زنان تحت عمل سزارین و نحوه برخورد آنها با زخم پایین تر از جد مورد انتظار است و این امر می تواند به علت عدم انتقال صحیح اطلاعات از پزشک و پرسنل بهداشتی بیمارستان به بیماران باشد و همچنین می تواند به علت پایین بودن سطح تحصیلات باشد. برای رفع این مشکل لازم است از طرق مختلف از جمله کتب ، نشریات اختصاصی و جلسات آموزشی، اطلاعات لازم در اختیار این بیماران قرار گیرد.