پژوهش حاضر، با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر استرس شغلی و حل تعارض کارشناسان شهرداری شیراز انجام شد. جامعه آماری این پژوهش، کارشناسان شهرداری شیراز بودند که از بین آنها بطور تصادفی و به روش خوشه ای یک مرحله ای ، 46 نفر از کارشناسان بعنوان نمونه (22 نفر گروه آزمایش و 24 نفر گروه کنترل) انتخاب شدند. دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک (جنسیت، تحصیلات، سن، وضعیت تاهل و سابقه کار) همتاسازی شدند. سپس در هر دوگروه پیش آزمون اجرا گردید و پس از مداخله آموزشی که شامل برگزاری کارگاه آموزشی مهارتهای ارتباطی در گروه آزمایش بود، مجدداً پس آزمون و به فاصله یک ماه بعد نیز آزمون پیگیری برگزار گردید. برای اجرای هر آزمون، ازسه پرسشنامه مهارتهای ارتباطی، استرس شغلی و حل تعارض با روایی وپایایی مناسب استفاده شد. نتایج بدست آمده حاکی از افزایش معنادار مهارتهای ارتباطی و توانایی حل تعارض و نیز کاهش معنادار استرس شغلی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل پس ازمداخله آزمایشی می باشد.