پونه آبی گیاه دارویی چندساله متعلق به خانواده لابیاته می باشد. گسترش این گیاه بیشتر در نواحی معتدل و نیمه معتدل دنیا است. این گیاه به دلیل استفاده در زمینه های مختلف دارویی، بهداشتی و غذایی حائز اهمیت است. تراریختی بواسطه آگروباکتریوم باعث تولید گیاهان تراریخت بی شمار با ویژگی های برجسته شده است. گیاه تراریخت حاوی ژن گزارشگر فقط در نعناع به دست آمده است . بنابراین شایان توجه است که این تراریختی در مورد گونه های دیگر این جنس مثل پونه آبی هم انجام شود. برقراری یک سیستم باززایی قابل اعتماد در برنامه های انتقال ژن گیاهی ضروری است. در این تحقیق، باززایی مستقیم گیاه پونه آبی از دیسک های برگی در شرایط آزمایشگاهی صورت گرفته است. بهترین نتایج زمانی به دست آمد که از محیط ms همراه با چهار میلی گرم در لیتر هورمون bap استفاده شد. گیاهان تراریخت در اثر هم کشتی دیسک های برگی با آگروباکتریوم تومفسینس سویه gv3850 حامل وکتور pb121 که در برگیرنده ژن بتا-گلوکورونیداز باکتری ای. کولی به عنوان ژن گزارشگر و ژن مقاومت به کانامایسین به عنوان نشانگر انتخابی بود، به دست آمد. شواهد حضور و بیان ژن های انتقال یافته در گیاهان تراریخت توسط سنجش هیستوشیمیایی gus و واکنش pcr بررسی شد. بازدهی نهایی ترانسفورماسیون در حدود 12% به دست آمد. غربالگری مجازی ترکیبات دارویی پونه آبی با استفاده از روش داکینگ مولکولی انجام شد و ترکیباتی که بیشترین پتانسیل دارویی را داشتند مشخص شد.

ناشنوایی یک اختلال حسی-عصبی است که 60% آن ارثی می باشد و تاکنون ژنهای زیادی برای آن شناسایی شده است. هتروژنیتی بالا در ناشنوایی، معضلی در جهت شناسایی علت ژنتیکی بیماری و مشاوره ژنتیک ایجاد می باشد. بنابراین، محققان، مطالعه خانواده های بزرگ در جمعیت هایی مثل جمعیت خاورمیانه و از جمله ایران که فراوانی ازدواج خویشاوندی در آنها بالا می باشد پیشنهاد کرده اند. بنابراین هدف از مطالعه بررسی 35 خانواده از دو استان همدان و کهگیلویه بویراحمد می باشد تا اساس ژنتیکی بیماری و فراوانی لوکوس ها در منطقه مشخص شود. روش بررسی: در این مطالعه پس از تکمیل پرسشنامه و ارزیابی بالینی تعداد 35 خانواده با حداقل 2 فرد ناشنوا از نوع غیرسندرومی اتوزومال مغلوب، جمع آوری گردید. سپس، 5 سی سی خون محیطی از کلیه افراد در دسترس گرفته و dna ژنومیک استخراج شد. موتاسیون های gjb2 و gjb6 (del d13s1830 و del d13s1854) در تمامی خانواده ها غربالگری و تجزیه تحلیل پیوستگی در نمونه های منفی برای gjb2 و gjb6 برای 8 لوکوس dfnb1-4، dfnb6، dfnb12، dfnb9 و dfnb21 انجام شد. در خانواده های دارای پیوستگی، برای آشکارسازی موتاسیون ها، روش تعیین توالی مستقیم dna انجام شد. بیماریزایی واریانت جدید در لوکوس dfnb3 بررسی شد. به علاوه، بررسی احتمال بیماریزایی موتاسیون جدید یافت شده در مطالعه با استفاده از مدلسازی مولکولی انجام شد. نتایج : به طور کلی 5 خانواده دارای موتاسیون در ژن gjb2 بودند، هیج کدام از موتاسیون های مورد بررسی در ژن gjb6 یافت نشد. 2 خانواده به لوکوس dfnb4، 2 خانواده به لوکوس dfnb2 و یک خانواده به لوکوس dfnb3 پیوستگی نشان دادند. آنالیز موتاسیون در ژن ها، چندین موتاسیون شناخته شده را در ژن های slc26a4 (dfnb4) و myo7a (dfnb2) و یک موتاسیون جدید در ژن myo15a (dfnb3) را آشکار ساخت. برای همولوژی مدلینگ نتایج بدست آمده پیش بینی کرد که موتاسیون احتمالا" مضر می باشد. نتیجه گیری نهایی: dfnb1 (gjb2) و dfnb4 (slc26a4) دلایل اصلی ناشنوایی ژنتیکی در ایران محسوب می شوند. همچنین تاکنون حدود 10 موتاسیون مختلف در ژن myo15a در جمعیت های ایرانی مشخص شده است. بنابراین می توان نقش لوکوس dfnb3 را بعد از دو ژن ذکر شده به عنوان عامل ناشنوایی در نظر گرفت. هر چند علت ناشنوایی برای تعدادی خانواده ها نامشخص می-باشد، اما مطالعاتی از این دست می تواند مقدمه ای بر مطالعات بر روی جمعیت های دیگر و همچنین سایر لوکوس ها بر روی همین جمعیت و سایر جمعیت ها باشد تا بتواند در امر تشخیص بیماری و مشاوره دقیق تر خانواده بیماران کمک کننده باشد.