قانون آیین دادرسی مدنی ایران، در موادّ 130،135،143، برای اقامه ی دعاوی ورود ثالث، جلب ثالث و متقابل، مهلت هایی را مقرّر کرده ولی درباره برخی از مسائل مرتبط با مهلت دعاوی طاری سکوت کرده است. از جمله ؛ موضوعات امکان اقامه ی دعوای متقابل در مراحل واخواهی و تجدیدنظر، مهلت آن، مهلت اقامه ی دعوای جلب ثالث در مرحله ی تجدیدنظر و مهلت اقامه ی دعوای اضافی، از سوی قانون گذار مسکوت مانده است . مهلت دعوای جلب ثالث در مرحله تجدید نظر نیز با ابهامات وایراداتی مواجه است که باید مورد مطالعه قرار گیرد . همچنین جای ضمانت اجرای عدم رعایت شرط مهلت اقامه ی دعاوی طاری در ق .آ .د .م . خالی است. امکان اقامه ی دعوای متقابل در مرحله ی واخواهی و تجدیدنظر مورد تردید است . در خصوص مهلت این دعوا در این مراحل نیز احتمالاتی مطرح شده است که به بررسی آنها می پردازیم. در خصوص مهلت دعوای اضافی به دلیل سکوت قانون گذار احتما لاتی مطرح شده است. در خصوص ضمانت اجرا، سه احتمال، نپذیرفتن دعوا، رسیدگی توأم در فرض وجود ارتباط و رسیدگی مستقل در غیر آن، در این مورد مطرح شده است . در این پژوهش به بررسی این سه احتمال خو اهیم پرداخت .

چکیده مقدمه لکنت یکی از شایعترین اختلالات گفتاری است با وجود این، علت آن به درستی مشخص نیست و احتمالاً یک اختلال چند عاملی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی و مقایسه تأثیر پیچیدگی رمز گذاری واجی بر روانی گفتار کودکان عادی و لکنتی6-9سال شهر تهران در سال 1388 می باشد. روش بررسی: این پژوهش از نوع مقطعی و توصیفی تحلیلی می باشد.تعداد 18 کودک مبتلا به لکنت شدید و خیلی شدید و 18 کودک عادی در نظر گرفته شدند. روش نمونه گیری در مورد کودکان لکنتی از نوع در دسترس و گروه عادی بر اساس همتا سازی با کودکان لکنتی از نظر سن و جنس و محل سکونت بود. برای بررسی عملکرد فرایند رمز گذاری واجی و تأثیر پیچیدگی این فرایند بر روانی گفتار از آزمون تکرار کلمه و ناکلمه استفاده شد. این آزمون شامل 87کلمه و87 ناکلمه بوده که با فاصل? زمانی 5 ثانیه در فایل های صوتی جداگانه به صورت دیجیتالی ضبط شدند و به لحاظ طول واژگانی به سه دسته محرک های دو ، سه ، چهار هجایی تقسیم شدند، به گونه ای که هر دسته شامل29 محرک با واج های آغازین متنوع و دارای خوشه یا بدون خوشه همخوانی انتهایی و بین هجایی می باشند. محرک ها برای آزمودنی ها پخش می شدند سپس از آنها درخواست می شد محرک های شنیده شده را تکرار کنند.به پاسخ های صحیح و روان کودک نمر? 1 وپاسخ های غلط و ناروان کودک نمر? 0 تعلق می گرفت. مجموع نمره های تلفظ صحیح و روانی گفتار برای هر دسته از محرکها محاسبه و تبدیل به درصد شدند. یافته ها : نتایج پژوهش با استفاده از آزمون تی مستقل، تی زوجی، ویلککسون نشان دادند که که در کودکان مبتلا به لکنت درصد روانی گفتار، با افزایش پیچیدگی واجی کل محرک ها، به طور معنی داری بیشتر از کودکان عادی کاهش یافت(05/0>p ). ولی درصد تلفظ صحیح فقط با افزایش پیچیدگی واجی در ناکلمه ها، در کودکان مبتلا به لکنت بیشتر از کودکان عادی کاهش یافت(05/0>p ) و با افزایش پیچیدگی واجی کلمه ها، کاهش درصد تلفظ صحیح در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت(05/0<p ). همچنین هر دو گروه در تکلیف تکرار کل ناکلمه ها نسبت به تکلیف تکرار کل کلمه ها عملکرد ضعیفتری داشتند که البته این عملکرد ضعیف در کودکان مبتلا به لکنت به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از کودکان عادی بود. بحث: . این نتایج گواه این مطلب است که در کودکان مبتلا به لکنت رمزگذاری واجی به خوبی انجام نمی شودو با پیچیدگی واجی این نقص بیشتر می شود و این امر بر اساس فرضیه اصلاح پنهان می تواندسبب ایجاد خوداصلاحی پنهان و به دنبال آن، وقوع انواع الگوهای لکنت شود. کلمات کلیدی: لکنت،رمزگذاری واجی، پیچیدگی واجی، اصلاح پنهان، تلفظ صحیح، روانی گفتار