رئالیسم اجتماعی از جریان های ادبی در اروپا محسوب می شود که از راه ترجمه به ادبیات دیگر کشورها به مقتضای جامعه راه یافته است. ایران به واسطه ی سیر تحولات انقلابی که در اجتماع آن رخ داده است از طریق ترجمه با جریان رئالیسم آشنایی یافته، این شیوه در آثار نویسندگانش نمود پیدا کرده است. «احمد اعطا» ملقب به «احمد محمود» از داستان نویسان منتقد اجتماع در ادبیات معاصر ایران است. در تألیفات او اعم از رمان و داستان کوتاه خصایصی موجود است که باعث شده ناقدان او را از نویسندگان حوزه ی رئالیسم اجتماعی بدانند. در این رساله که به دو بخش تقسیم می شود به بررسی عناصری پرداخته شده که به آثار محمود رنگ رئالیستی می دهند. بخش اول از یک مقدمه و سه فصل تشکیل شده است. فصل اول شامل طرح و پیش فرض های موضوع بوده، فصل دوم سیر رئالیسم اجتماعی در ایران را بررسی می کند. در فصل سوم به زندگینامه احمد محمود و شرح آثار مورد بررسی این رساله پرداخته شده است. بخش دوم شامل: هشت فصل است که هر فصل جداگانه به بررسی عناصر رئالیسم اجتماعی (سبک محمود، درونمایه، شخصیت، حادثه، زبان رئالیسم، گفتگو، زمان و مکان و اهمیت تاریخ) در پنج اثر «همسایه ها»، «داستان یک شهر»، «بازگشت» از مجموعه ی «دیدار»، «زمین سوخته» و «مدار صفر درجه» می پردازد.