محدوده ی مورد مطالعه در استان آذربایجان غربی در فاصله 9 کیلومتری شمال غرب شهرستان سرو در شما ل غرب ایران در طول جغرافیایی شرقی ?36?33 ?44 و?30 ?37 ?44 و در عرض جغرافیایی شمالی ?16 ?49 ?37 و?6 ?47 ?36 قرار گرفته است. با توجه به مطالعات صحرائی انجام گرفته لیتولوژی منطقه شامل سنگ های دگرگونی (متاالترامافیک، متابازیک و مرمر)، توده های آذرین (گرانیت، گرانودیوریت و دیاباز) و سنگ های رسوبی (آهک، گل سنگ و ماسه سنگ) می باشد. بر اساس مطالعات پتروگرافی، مشاهدات بافتی و کانی شناسی سنگ های متاالترامافیک منطقه مورد مطالعه به دو دسته هارزبورگیتی و لرزولیتی تقسیم می شوند. متاپریدوتیت های منطقه بر اساس شدت سرپانتینیزه شدن از درجات کم تا زیاد در تغییر هستند. این سنگ ها دارای رگه ها و شکستگی های زیادی هستند که به احتمال زیاد محصول کشش در منطقه می باشند. متابازیت های منطقه در رخساره شیست سبز تا آمفیبولیت دگرگون شده اند و سنگ های آهک دگرگون شده به طور اصلی مرمر بوده و بیش از 90% سنگ از کلسیت/دولومیت تشکیل شده است. بر اساس توالی واکنش های رخ داده و مطالعات ترموبارومتری در متاپریدوتیت ها، بالاترین دمای احتمالی برای تشکیل ترمولیت حدود c?780 است و بالاترین دما برای تشکیل سرپانتین در شرایط عدم حضور بروسیت c?580 می باشد. با استفاده از مطالعات پیکنومتری (چگالی سنجی) بر روی سنگ های سرپانتینیته منطقه و ارتباط آن با درجه سرپانتینیزاسیون سنگ به این نتیجه می رسیم که با افزایش درجه سرپانتینیزاسیون، چگالی سنگ کاهش می یابد که می تواند به عنوان دلیلی برای افزایش حجم سنگ باشد. شواهد پتروگرافی برای افزایش حجم سنگ و همچنین شاهد بافتی وجود کشش در منطقه (رگه های کششی) می تواند دلیل دیگری برای توجیه افزایش چگالی در سنگ باشد. با استفاده از شیمی کل سنگ، بر اساس نمودارهای متمایز کننده نمونه ها در محدوده کوماته ایت کوموله ای واقع شده اند. بدین ترتیب با داده های موجود شاید بتوان منشاء پوسته اقیانوسی و افیولیتی را برای پریدوتیت های مورد مطالعه بیشتر محتمل دانست.