در حوزه گزارشگری جریان های وجوه نقد عملیاتی، تضادی بین مواضع تدوین کنندگان استانداردهای حسابداری و متون دانشگاهی از یک طرف و رویه های متداول حسابداری از طرف دیگر مشاهده می شود. تدوین کنندگان استانداردهای حسابداری اغلب معتقدند که تفکیک جریان های نقدی عملیاتی به دریافت ها و پرداخت های نقدی (شیوه مستقیم) پیش بینی بهتری در خصوص جریان های وجوه نقد آتی ارائه می دهد. مطالعات دانشگاهی گسترده ای از این دیدگاه حمایت کرده اند. با این وجود در رویه های حسابداری، روش غالب رویکرد غیرمستقیم است. در مرحله اول، این مطالعه توانایی دو رویکرد مستقیم و غیرمستقیم ارائه جریان های نقدی عملیاتی را در تخمین جریان های نقدی عملیاتی آتی مورد بررسی قرار می دهد. در این تحقیق جریان های نقدی عملیاتی آتی به عنوان شاخصی برای ارزیابی محتوای اطلاعاتی این دو رویکرد به کار برده شده است. در مرحله دوم شواهدی در خصوص اعتبار این ادعای هیئت استانداردهای حسابداری آمریکا و ایران در خصوص مربوط بودن مقادیر ناخالص دریافت ها و پرداخت های نقدی نسبت به اطلاعات خالص آنها در پیش بینی جریان های نقدی عملیاتی آتی، ارائه شده است. در این پژوهش از تحلیل رگرسیونی مقطعی بر اساس داده های تابلویی برای تخمین جریان های نقدی عملیاتی آتی استفاده شده است. نمونه پژوهش شامل 65 شرکت پذیرفته شده در بورس تهران در بازه زمانی 7 ساله می باشد. به منظور مقایسه صحت قدرت پیش بینی مدل ها، شاخص های ضریب تعیین تعدیل شده، آماره f رگرسیون و میانگین قدرمطلق درصد خطا مورد استفاده قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهد به طور کلی هر دو روش ( مستقیم و غیرمستقیم) قدرت تشریح مشابهی را در تخمین جریان های نقدی عملیاتی آتی دارند. با وجود این یافته های همین دوره مشابه حاکی از مربوط بودن اجزای ناخالص دریافت ها و پرداخت های نقدی نسبت به مبالغ خالص آن می باشند.