هدف اصلی در این پروژه، جبران سازی جریان ثانویه معوج، ناشی از اشباع ترانسفورماتور جریان می باشد. برای رسیدن به این مقصود و پیاده سازی یک الگوریتم جبران ساز ریاضی موفق، در اختیار داشتن الگوریتم های تشخیص بازه اشباع از پیش نیازهای اساسی آن می باشد. جهت بهبود الگوریتم های تشخیص اشباع ارائه شده در مقایسه با الگوریتم های قبلی، از تخمین نمونه های بعدی استفاده شده است. در ادامه از روش رگرسیون جهت بازسازی بخش معوج سیگنال ثانویه با توجه به نمونه های بخش سالم سیگنال، استفاده شده است. در این بخش نیز جهت بهبود الگوریتم ارائه شده، ایده هایی جهت کاربرد در معادله تخمین جریان خطا، مطرح گردیده است. برای شبیه سازی جریان ثانویه حاصل از اشباع ct، از نرم افزار pscad و جهت الگوریتم جبران سازی، از نرم افزار matlab استفاده شده است. در نرم افزار pscad از مدل lucas جهت مدلسازی هسته ترانسفورماتور جریان استفاده شده است. مدل آقای lucas یک مدل تک مقداری بوده که نیاز ما را جهت بررسی تاثیر اشباع ct بر روی جریان خروجی، پاسخ می دهد. تحلیل نتایج شبیه سازی ها، نشان می دهد که روش های ارائه شده برای تشخیص و جبران اشباع، از کارایی مطلوبی برخوردار می باشد.

در سالهای اخیر, شبکه­های اجتماعی آنلاین, رشد قابل توجهی از نظر تعداد کاربران و محبوبیت داشته­اند. در شبکه­های اجتماعی, کاربران از طریق اشتراک اطلاعات مختلف با یکدیگر در ارتباط هستند. یکی از مهمترین مشکلات شبکه­های اجتماعی, فاش­شدن اطلاعات خصوصی کاربران و در نتیجه نقض حریم خصوصی آنها می­باشد. بخصوص اینکه فراهم­کنندگان شبکه­های اجتماعی, کنترل کاملی بر روی اطلاعات کاربران دارند. زیرا فراهم­کنندگان, اطلاعات کاربران را بطور دائمی ذخیره کرده و از آنها در جهت مقاصد بازاریابی مورد استفاده قرار می­دهند. از طرف دیگر تنظیمات حریم خصوصی گنجانده­شده در این شبکه­ها کنترل کاملی به کاربران در جهت مدیریت و خصوصی­سازی دسترسی به اطلاعات اشتراکی­شان توسط کاربران دیگر نمی­دهد. اخیراً کارهائی در جهت ارائه یک شبکه اجتماعی با حفظ حریم خصوصی کاربران انجام شده­اند. ولی این روشها بطور دقیق نیازمندی حریم خصوصی کاربران در شبکه اجتماعی را مشخص نکرده­اند. همچنین روشهای قبلی نتوانسته­اند حریم خصوصی موردنیاز کاربران را فراهم کنند بطوریکه در بیشتر آنها هدف اصلی فقط حذف نقش فراهم­کننده شبکه اجتماعی است. علاوه براین در این روشها مراحل اجرای عملیات اصلی کاربر در طول جلسه با شبکه اجتماعی به صورت واضح و روشن بیان نشده­اند. در نهایت اینکه در تمامی این روشها تحلیل حریم خصوصی و تحلیل کارائی عملیات کاربر در شبکه اجتماعی نادیده گرفته شده­اند. از آنجائیکه روشهای ارائه شده قبلی در معماریهای مختلف شبکه ارائه شده­اند, در این پایان­نامه روشهائی در جهت طراحی یک شبکه اجتماعی با حفظ حریم خصوصی کاربران در معماریهای متمرکز, غیرمتمرکز و p2p با استفاده از سیستم رمزنگاری انتشار پیشنهاد داده می­شوند تا نیازمندی حریم خصوصی کاربران را براساس ویژگیهای معماری مربوطه بطور کامل فراهم کنند. روش پیشنهادی مبتنی بر معماری متمرکز با بکارگیری طرف سوم معتمد و بهره­گیری از اشتراک تنظیمات حریم خصوصی بین کاربران, بنا نهاده شده است. در روش پیشنهادی مبتنی بر معماری غیرمتمرکز اول, مدیریت کامل اشتراک و دسترسی به داده­ها به خود کاربران, محول می­شود. در این روش, کاربران داده­های خود را به صورت رمزشده بر روی طرف سوم نیمه­معتمد, ذخیره می­نمایند. در روش پیشنهادی مبتنی بر معماری غیرمتمرکز دوم بدون فاش­شدن اطلاعات اشتراکی کاربران, قسمتی از بار محاسباتی بر روی طرف سوم نیمه­معتمد می­باشد. همچنین کنترل دسترسی پویا به کمک طرف سوم نیمه­معتمد فراهم می­شود. در معماری پیشنهادی مبتنی بر ساختار p2p, علاوه بر فراهم کردن حریم خصوصی, نیازمندی اصلی ساختار p2p یعنی دسترس­پذیری داده­های اشتراکی کاربران با ارائه دو الگوریتم ایجاد می­شود. به صورتیکه کاربران, داده­های خود را بر روی برخی گره­های شبکه, کپی می­کنند تا مخاطبان مجاز داده­هایشان بتوانند در زمانهای آنلاین بودن در شبکه اجتماعی به آنها دسترسی یابند. استراتژیهای دسترس­پذیری پیشنهادی به صورت جدید مفهوم دسترس­پذیری را با حریم خصوصی داده ترکیب می­کنند.در تمامی روشهای پیشنهادی, محرمانگی داده­های اشتراکی کاربران در مقابل فراهم­کننده شبکه اجتماعی و کاربران غیرمخاطب فراهم می­شود. علاوه بر این کاربران قادر خواهند بود دوستان خود را تحت رابطه­های اجتماعی مختلفی که با دوستان دارند, تقسیم­بندی نمایند. همچنین کاربران می­توانند اجازه­های دسترسی متفاوتی برای رابطه­های تعریف­شده تعیین کنند. در این راستا کاربران این امکان را دارند که بطور پویا دوستان جدیدی را به این رابطه­ها اضافه کنند و یا در هر زمان, دوستانی که عضو این رابطه­ها هستند را از این رابطه­ها حذف نمایند. کاربران, رابطه­های خود را به صورتی مدیریت می­کنند که هیچ­کس حتی دوستانشان از لیست دوستان یا وجود رابطه­های اجتماعی کاربران با دوستانشان در فضای شبکه اجتماعی, آگاه نمی­شوند. علاوه بر این کاربران به صورت انعطاف­پذیر, داده­های خود را با هر ترکیبی از دوستان و رابطه­های تعریف­شده­­شان به اشتراک می­گذارند. نتایج بررسی مبسوط روشهای پیشنهادی نشان می­دهند که نه تنها این روشها توانسته­اند (بخصوص در رابطه با کارهای گذشته) نیازمندیهای اساسی حریم خصوصی را در شبکه اجتماعی فراهم نمایند, بلکه در شرایط واقعی به صورت کارا عمل می­نمایند.