هر فعالیت اقتصادی انرژی را به عنوان یکی از نهاده های خود در فرایند ایجاد ارزش افزوده به کار می گیرد. از سوی دیگر حامل های انرژِی نیز در مسیر تولید خود نیازمند نهاده های واسطه ای است که باید از سایر بخش های اقتصادی تأمین گردد. بنابراین بخش انرژی در تعامل همیشگی با سایر فعالیت های اقتصادی قرار دارد. الگوی داده ـ ستانده از مهمترین ابزارهای تحلیل ساختار اقتصادی، پیش بینی و برنامه ریزی به شمار می رود. به کمک این الگو مطالعه روابط متقابل بخش های اقتصادی و وابستگی های آن ها به یکدیگر و همچنین تعیین نقش و اهمیت هر فعالیت در اقتصاد امکان پذیر می گردد. در این مطالعه نقش و اهمیت بخش انرژی در اقتصاد ایران با استفاده از روش حذف فرضی که در ادبیات داده ـ ستانده معمول است و جدول داده ـ ستانده سال 1380 مرکز آمار ایران، مورد بررسی قرار گرفته است. بخش انرژی در این پژوهش شامل سه حامل اصلی انرژی یعنی فرآورده های نفتی، گاز طبیعی و برق در نظر گرفته شده است. نتایج نشان می دهد که بخش انرژی و نیز فعالیت های تولیدکننده حامل های انرژِی دارای پیوند های پسین و پیشین قوی با سایر فعالیت های اقتصادی بوده و جزو بخش های کلیدی محسوب می شوند و بنایراین می توانند در الویت تخصیص منابع به منظور افزایش تولید ناخالص ملی و رشد اقتصادی قرار گیرند.