قضیه انتخاب پرتفوی و پرتفوی بهینه یکی از مباحث مهم و جذاب در مدیریت سرمایه گذاری می باشد و الگوهای نظری و تجربی متفاوتی در مورد آن ارائه شده است. رساله حاضر با هدف انتخاب پرتفوی بهینه با استفاده از مدل های میانگین-واریانس و ارزش در معرض خطر با فرصت وام دهی و وام گیری در نرخ بهره بدون ریسک انجام شده و به مقایسه این دو مدل می پردازد. در این تحقیق از اطلاعات مربوط به 37 صنعت فعال در سال های 87-81 در بورس اوراق بهادار تهران استفاده شده است و با استفاده از نرم افزار matlab، برنامه ای تهیه شده است که مرز کارا و خط تخصیص سرمایه در مدل های فوق رسم شده است. همچنین در این برنامه درصدوزنی اجزای پرتفوی بهینه نیز مشخص شده است. با توجه به نتایج به دست آمده مشاهده شده است نقطه تماس با خط cal در روش ارزش در معرض خطر ، روی مرز کارا در روش میانگین-واریانس قرار می گیرد با این تفاوت که بازده بالاتری را ارائه می دهد.