پژوهش حاضر به منظور پیش بینی رضایت زناشویی توسط میزان تفکر قطعی نگر و مهارتهای ارتباطی در فرزندان شاهد وهمسرانشان که در سالهای 1387- 1380 ازدواج کرده اند، انجام شده است. مطالعه حاضر از نوع پژوهشهای توصیفی (همبستگی از نوع پیش بینی) است.حجم نمونه 104 نفر بوده که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. که سه پرسشنامه رضایت زناشویی، تفکرقطعی نگرومهارتهای ارتباطی را تکمیل نمودند. از همبستگی پارشیال (جزئی) برای کنترل متغیر هاواز همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه و از رگرسیون (هم زمان)برای پیش بینی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان دادکه تفکر قطعی نگر به طور تخصصی تر و دقیق تری می تواند رضایت زناشویی و مهارتهای ارتباطی فرزندان شاهد و همسرانشان رابه طور معناداری پیش بینی نمایدوهمچنین مهارتهای ارتباطی به طور معناداری با رضایت زناشویی رابطه داشته و می تواندآن را به طورمعناداری پیش بینی نماید.