سوالات بسیاری درباره قابلیت دسترسی خیابانها و معابر شهری مطرح هستند. این رساله با طرح سوالاتی در خصوص اینکه چرا برخی خیابانها قابلیت دسترسی بالایی دارند. آغاز گردید. هدف اصلی این تحقیق شناخت و درک قابلیت دسترسی خیابانها و عوامل و خصوصیاتی است که در حضور و حرکتهای پیاده مردم در شبکه معابر بافتهای شهری موثرند. فرضیه های تحقیق بر این پایه استوار هستند که بین بافتهای شهری سنتی و قدیمی و بافت های شهری جدید در ایران، تفاوت آشکاری از نظر الگوی حرکتهای پیاده وجود دارد و اثرات فضایی-کالبدی و اجتماعی شکل شبکه معابر سنتی بیشتر از بافتهای جدید است . برای انجام این تحقیق از روشهای تحلیلی روش "تحلیل فضا" استفاده گردید. تحلیل فضا مجموعه تکنیکهایی برای ارائه، کمی نمودن و تفسیر شکل فضایی در سکونتگاههای انسانی می باشد. شکل شبکه معابر یکی از مهمترین مشخصه های نواحی شهری است که رابطه بسیار قوی بین ساختار مورفولژیکی و وقایع اجتماعی رخ داده در آنها دیده می شود. بررسی و تحلیل نقش شکل شبکه معابر در قابلیت دسترسی نواحی شهری ضمن ریشه یابی ارتباط بین ساختار مورفولژیکی نواحی شهری و الگوهای جابجایی (بطور عمده جابجایی پیاده) چهارچوب مناسبی را برای تحقیق پیرامون نقش شکل شبکه معابر در شکل دهی فضاهای شهری فراهم آورده است . شکل شبکه معابر علاوه بر تاثیر در قابلیت دسترسی نواحی شهری در شکل دهی و ایجاد و فضاهای شهری نیز مهم هستند. در این رساله شهر تهران به عنوان نمونه موردی جهت بررسی در نظر گرفته شد. در همین راستا جهت آزمون فرضیه های تحقیق، شکل شبکه معابر در دو ناحیه شهری تهران بصورت مقایسه ای مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. این تحقیق ضمن اثبات فرضیه های تحقیق نشان داد که رابطه قوی بین شکل شبکه معابر نواحی شهری و الگوی حرکتهای پیاده ساکنان آنها وجود دارد. در بافت های سنتی معابر از درجه انسجام بالاتر برخوردار هستند و به تبع آن حضور و حرکتهای پیاده در خیابانهای با درجه انسجام بالاتر بیشتر است .

مهمترین یافته های نظری تحقیق به شرح زیر است : 1 - طرح یک مفهوم جدید جهانی در ایران ( تاکید بر فرایند مشارکتی و مردم سالار در نظام اداره شهر ). 2 - ارائه دیدی همه جانبه و جامع در زمینه بررسی نظام برنامه ریزی و مدیریت توسعه شهری ایران . 3 - تاکید بر عوامل غیرکالبدی در نظام کنترل و هدایت توسعه شهری ایران . 4 - ایجاد سطح تازه ای از شیوه های بررسی نظام شهرسازی در ایران ( تاکید بر اصلاحات از درون و بیرون ) . در نهایت به منظور گذار از حکومت شهری به حاکمیت شهری در ایران ، راهبردها و سیاست هایی پیشنهاد شده است . راهبرد اصلی پیشنهادی ، تقویت عرصه عمومی در فرآیند کنترل و هدایت توسعه شهری است .

چکیده ندارد.

در این پایان نامه سیاست مسکن اجتماعی در طی برنامه دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور 78-1374 مورد ارزیابی واقع می گردد. معیارهای ارزیابی در این تحقیق شامل دو گروه از معیارهای کیفی و معیارهای کمی مسکن مناسب می باشد. بدین منظور ابتدا ابعاد اقتصادی مسکن از دیدگاه اقتصاد خرد و اقتصاد کلان تشریح گردیده و در ادامه آثار عرضه مسکن اجتماعی بر بازار مسکن خصوصی تحلیل شده است. به منظور شناخت سیر شکل گیری مشکل مسکن در کشور ضمن بیان سابقه برنامه های بخش مسکن در کشور، اهداف و عملکرد برنامه دوم توسعه اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی کشور در بخش مسکن و بویژه مسکن اجتماعی با تفصیل بیشتری مورد توجه واقع گردیده است. همچنین به منظور تشریح میزان موفقیت برنامه دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور در دستیابی به اهداف آن در زمینه مسکن اجتماعی، به بررسی یک نمونه مورد مطالعه پرداخته شده است، در این ارزیابی ، از میان معیارهای کمی و کیفی مسکن مناسب ، معیارهای :سرانه مسکونی، تراکم ناخالص مسکونی ، برخورداری از تاسیسات و تجهیزات شهری و تعداد واحدهای مسکن اجتماعی احداث شده طی سه سال اول اجرای برنامه دوم توسعه، انتخاب و مورد آزمون واقع شده اند. با توجه به نتایج حاصل از بررسی نمونه مورد مطالعه و سیر مطالعات صورت گرفته ، اقدام به نتیجه گیری و ارائه پیشنهادهایی جهت بهبود عملکرد مسکن اجتماعی در برنامه های بخش مسکن کشور شده است.