این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش و پرورش پیش دبستانی بر اساس برنامه ریزی چند بعدی بر میزان خلاقیت دانش آموزان دختر پایه ی اول دبستان در شهر تهران انجام شد. روش این پژوهش علی ـ پس رویدادی (مقایسه ای) بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای تعداد 50 دانش آموز دختر پایه اول دبستان از دو مدرسه دولتی آموزش و پرورش منطقه 6 شهر تهران به عنوان نمونه انتخاب شد. از این تعداد 25 نفر دوره پیش از دبستان را بر اساس برنامه ریزی چند بعدی گذرانده بودند و 25 نفر دیگر این دوره را بر اساس روشی غیر از الگوی برنامه ریزی چند بعدی گذرانده بودند. ابزارهای اندازه گیری این پژوهش؛ آزمون ماتریس های پیشرونده ریون رنگی کودکان و پرسشنامه بررسی وضعیت اقتصادی اجتماعی خانواده برای انتخاب نمونه و آزمون خلاقیت تورنس فرم b تصویری برای سنجش خلاقیت که دارای چهار مولفه ی ابتکار، سیالی، انعطاف پذیری و بسط فکری است، بود. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از شاخص های آماری میانگین، انحراف استاندارد و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که آموزش و پرورش پیش دبستانی بر اساس برنامه ریزی چند بعدی به طور معناداری بر میزان خلاقیت؛ ابتکار، سیالی، انعطاف پذیری و بسط فکری موثر بوده است. با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش و پرورش پیش دبستانی بر اساس برنامه ریزی چند بعدی می تواند بر میزان خلاقیت در دختران پایه اول دبستان موثر باشد.