بق طراحی صورت گرفته جهت سنتز آزمایشگاهی مواد شیمیائی مورد نظر تحقیق، سه دسته نانوکامپوزیت های پلیمری، کامپوزیت های پرانرژی ونانو هیبریدهای پرانرژی مورد مطالعه و جستجو قرار گرفت .دسته اول سنتز نانو کامپوزیت های پلیمری می باشد که در مرحله اول منومر مایع یونی 4- (دی متیل آمینو) -1- (4- وینیل بنزیل) پیریدینیوم کلراید (dvpc )در اثر واکنش n,n- دی متیل آمینوپیریدین (dmap) با وینیل بنزیل کلرید وهمچنین منومر مایع یونی 1- متیل-3- (4- وینیل بنزیل) ایمیدازولیوم کلراید(mvic )در اثر واکنش متیل ایمیدازولیوم با وینیل بنزیل کلرید مورد سنتز قرار گرفت.در مرحله بعد با واکنش جایگیری هر یک از منومرهای مایع یونی در نانو سیلیکای مونت موریلونیت، نانوهیبرید il-mmt سنتز می گردد که تفاوت پیک های طیف xrd مونت موریلونیت متورم و مونت موریلونیت دلیل انجام واکنش می باشد.در مرحله اخر هر یک از نانو هیبریدها با متاکریلیک اسید واکنش پلیمریزاسیون انجام داده نانو کامپوزیت های پلیمری تهیه می گردند.طبق اطلاعات حاصله رهایش داروهای ایبوپروفن، دیکلوفناک و ناپروکسن بمدت 24 ساعت در محیط اسیدی بسیار کمتر از محیط بازی می باشد و همجنین اختلاف مولار نسبی بین نمونه هابا توجه به اینکه موجب تغییر غلظت نانو کامپوزیت می شود بی تاثیر نبوده است. اختلاط مواد پرانرژی با موادآلی پلیمری و نانو کامپوزیت های معدنی منجر به محصولات کامپوزیت و نانو کامپوزیت پرانرژی می گردد. پلی کلرومتیل استیرن دراثر واکنش بامتیل ایمیدازول تشکیل مایع یونی پلی(1- متیل -3- وینیل بنزیل ایمیدازولیوم کلرید) را می دهد که در تهیه نانو ذرات فلزی همانند نانو ذرات طلا کاربرد دارد. پلی(1- متیل -3- وینیل بنزیل ایمیدازولیوم کلرید) در اثر واکنش تعویض آنیون کلر با آنیون های پرانرژی تشکیل نمک های پرانرژی را می دهد. اینترکلیشن آنیون های پرانرژی با نانو کامپوزیت معدنیldh تحت واکنش تعویض آنیونی قرار گرفته، محصول سنتزی نانو هیبریدی را می دهد که از نظر خواص فیزیکی و انفجاری با ماده پرانرژی خالص متفاوت می باشد. در این تحقیق ضمن سنتزکامپوزیت و نانو هیبرید ماده پرانرژی تری نیتروبنزوئیک اسید، طیف های ft-ir ، tgaو xrd نانوکامپوزیت های پرانرژی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. بر اساس محاسبات طیف هایxrd ، اینترکلیشن تری نیتروبنزوات موجب افزایش ضخامت لایهldh به اندازه های 771/0 تا 890/0 نانومتر می گردد. همچنین بر اساس طیف tga، پایداری حرارتی نانوهیبرید تری نیترو بنزوات کمتراز ماده خالص قبل از اینترکلیشن بوده است. پس در نتیجه: 1- مایعات یونی به دلیل اینکه در دو محیط اسیدی و بازی بطور نسبی عمل رهایش را انجام می دهند. منومرهای مناسبی جهت سنتز نانو کامپوزیت های پلیمری به عنوان نانو حامل می باشند. 2- تولید کامپوزیت های پرانرژی با استفاده از مایعات یونی، می تواند جایگزین مناسبی برای پلیمرهای پرانرژی باشد. 3- نتایج طیف های آنالیز حرارتی نشان می دهد که استفاده از مایعات یونی پلیمری به عنوان کامپوزیت های پرانرژی اثرات پایداری این در نوع ترکیبات را نشان می دهد. لذا می تواند کاربرد مفید و دارای کارائی بالا باشند. 4- علاوه بر کاربردهای فراوان از مایعات یونی، با توجه به اینکه پایداری حرارتی نمونه سنتزی نسبت به ماده خالص انفجاری بیشتر می گردد کاربری مفید دیگری برای ساخت مواد پرانرژی خواهد بود 5-هیدروکسیدهای دولایه (ldh) بستر مناسبی برای سنتز نانوهیبریدهای پرانرژی نمی باشد. زیرا بطور استثنائی کاربرد مفیدی دارند. 6- از نانو هیبریدها می توان به عنوان مواد حساس همانند چاشنی ها استفاده کرد. در حقیقت جایگزین مناسبی برای مواد حساس می باشند.