هر نوع از کاربریهای شهری دارای ویژگیهای ترافیکی خاص می باشد. تغییراتی که به واسطه برنامه ریزی حمل و نقل شهری صورت میگیرد، به طور کلی در بافت شهر نمود عینی می یابد.این نمود شامل ارتقا و تنزل بافت کالبدی شهر به واسطه، بهسازی، نوسازی، تعریض و ایجاد معابر جدید می باشد. در این پژوهش به منظور بررسی اثرات برنامه ریزی حمل و نقل شهری بر اصلاح بافت کالبدی شهری، منطقه 8 شهرداری تهران مورد مطالعه قرار گرفت. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد. به منظور انجام پژوهش ضمن مطالعات اسنادی و کتابخانه ای، مطالعات میدانی از طریق تکنیک مشاهده، صورت گرفت و نتایج با استفاده از تکنیک swot تحلیل گردید. نتایج این پژوهش مبین آن است که تغییراتی که بواسطه برنامه ریزی حمل و نقل در منطقه مورد مطالعه صورت گرفته است، مشتمل بر تعریض معابر، احداث بزرگراه های شهید باقری و امام علی، احداث پلهای خاقانی و آغاز می باشد. همچنین ساماندهی معابر، احداث تقاطع های غیر همسطح و تغییر مسیر معابروتغییر کاربری از دیگر نمودهای آن به شمار می آیند که بر بافت کالبدی منطقه تاثیراتی عمیق برجای گذاشته است. با تحلیل نتایج کمی حاصله از تکنیک swot مشاهده می گردد که اکثریت اقدامات صورت گرفته ظرف چند سال گذشته در منطقه به منظور برنامه ریزی حمل و نقل شهری، همپوشانی قابل توجهی با استراتژی های اصلاحی خروجی swot دارد. بنابراین اقدامات صورت گرفته در جهت برنامه ریزی حمل و نقل شهری سبب ارتقا بافت شهری منطقه مورد مطالعه گردیده است، به بیان دیگر در جهت اصلاح بافت کالبدی منطقه 8 شهرداری تهران می باشد، لذا پیشنهاد می گردد، برنامه ریزی حمل و نقل در راستای استراتژی های خروجی از swot ، به منظور اصلاح بافت کالبدی منطقه با نمودها و قوت بیشتری ادامه یابد.