خود پنداره بدنی می تواند تحت تاثیر برنامه های مداخله ای چون ورزش و تمرین بدنی یا برنامه های کاهش وزن قرار گیرد. یکی از روش های تمرینی که بر خود پنداره نقش مهمی دارد، فعالیت هوازی است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ایروبیک بر خود پنداره بدنی دختران دانش آموز مقطع راهنمایی بود. روش تحقیق حاضر نیمه تجربی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شهر اهواز بودند که از بین آنها 150 نفر به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و در دو گروه 75 نفری کنترل و تجربی قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری در این تحقیق شامل پرسشنامه اطلاعات فردی محقق ساخته و همچنین پرسشنامه خود توصیفی بدنی (psdq) ساخته مارش (1994) بود که دارای 11 خرده مقیاس می باشد. ضریب پایایی این پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ 87/0 و روایی سازه آن با استفاده از پرسشنامه خود ادراکی بدنی (pspp) برابر 83/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از پیش آزمون تا پس آزمون در گروه تجربی از آزمون t همبسته و برای بررسی تفاوت میان دو گروه تجربی و کنترل از تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) و آزمون تعقیبی lsd استفاده شد. سطح معنی داری در این تحقیق 05/0>p بود. نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین ایروبیک بر خود پنداره بدنی و کلیه خرده مقیاس های آن تاثیر مثبت معنی داری داشته است (001/0p=). همچنین در مقایسه ی خود پنداره بدنی و خرده مقیاس های آن بین گروه تجربی و گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده شد و این تفاوت حاکی از آن است که تمرین تاثیر مثبتی بر خود پنداره بدنی و خرده مقیاس های آن درگروه تجربی داشته است.