هدف از انجام تحقیق ، تعیین عوامل تاثیرگذار بر ساختار سرمایه شرکت ها در ایران و نیز بررسی این موضوع بود ، که شرکت ها برای تبیین ساختار سرمایه خود از کدامین نظریه "مصالحه ایستا" یا "سلسله مراتبی" تبعیت می کنند. تعداد210 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ، به عنوان نمونه آماری انتخاب و اطلاعات آن ها برای بازه زمانی 1382 -1386 جمع آوری گردید .به منظور آزمون فرضیه های تحقیق ، از مدل رگرسیون چندمتغیره ، استفاده شد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین تغییرات اندازه شرکت و نسبت بدهی بازاری و دفتری ؛ سودآوری شرکت و نسبت بدهی دفتری و عینیت و نسبت بدهی بازاری ودفتری رابطه معنادار منفی وجود دارد. از طرفی بین نسبت ارزش بازار به ارزش دفتری داریی ها و نسبت بدهی دفتری یک رابطه معنادار مثبت دیده شده است ،که مطابق پیش بینی نظریه "سلسله مراتبی"می باشد. بین سودآوری شرکت و نسبت بدهی بازاری ، قدمت شرکت و نسبت بازاری و نسبت دفتری ، شرایط صنعت و نسبت بدهی بازاری رابطه ای معنادار مثبت ؛ نسبت ارزش بازار به ارزش دفتری داریی ها و نسبت بدهی بازاری ، ریسک شرکت و نسبت بدهی بازاری رابطه ای معنا دار منفی دریافت شد که مطابق پیش بینی نظریه "مصالحه ایستا" است. رابطه بین صرفه جویی مالیاتی غیر از بدهی و نسبت بدهی بازاری و دفتری، مثبت می باشد که برخلاف پیش بینی نظریه "مصالحه ایستا"است. رابطه منفی بین ریسک شرکت و نسبت بدهی دفتری ، ریسک سود و سود سهام پرداختی با نسبت بدهی بازاری ودفتری از نظر آماری معنادار نمی باشد؛ در نتیجه موید هیچ یک از نظریه های "مصالحه ایستا" و" سلسله مراتبی" نمی باشد.