سراج الدین قمری آملی از جمله شاعرانی است که درسرودن قصاید مصنوع توانا بوده است. وی در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم می زیسته و دیوان شعری نیز از او باقی مانده است. رساله ی حاضر بر آن است تا با بررسی قصاید وی، ابتدا به توضیح واژه های دشوار بپردازد و سپس با توجه به واژه های معنی شده، ابیات را معنی کند. بر این اساس فصول رساله به ترتیب زیر است: فصل اول: شامل مقدمه، هدف تحقیق، سوالات، ضرورت تحقیق و پیشینه ی تحقیق است. این فصل روش تحقیق را که در این رساله کتابخانه ای بوده است، نیز در برمی گیرد. فصل دوم: به بررسی احوال و آثار سراج الدین قمری آملی می پردازد و اوضاع ایران را در قرن ششم از نظر سیاسی، اجتماعی و ادبی مورد بررسی قرار می دهد. در این فصل همچنین ساختار شعر ، مضامین شعری و تأثیرپذیری شاعر از دیگر شاعران، توضیح داده می شود. در پایان این فصل به مواردی که کار شرح بعضی از ابیات را تا حدودی دشوار کرده است، اشاره می شود و نسخه ها و منابع دربرگیرنده ی آثار شاعر نیز معرفی می شود. فصل سوم: مهمترین بخش این رساله است که به شرح لغات و ابیات دشوار قصاید شاعر اختصاص دارد. فصل چهارم: نتیجه گیری فصل پنجم: فهرست های پایانی این رساله را نشان می دهد و شامل فهرست آیات، احادیث وعبارات عربی، لغات، نام ها و جای ها و فهرست منابع است.