این پژوهش به بررسی ومطالعه موانع فرهنگی اجتماعی مشارکت زنان در ورزش ،مقایسه زنان ورزشکار وغیرورزشکار40 تا 20 ساله شهر همدان در سال 1388 می پردازد. از آنجا که سلامت زنان بعنوان نیمی از اعضای جامعه بر سلامت افراد جامعه تاثیر گذاراست بررسی موانع فرهنگی اجتماعی مشارکت زنان در ورزش دارای اهمیت است . برای بررسی مشارکت ورزشی بعنوان یک رفتار از نظریه های فیش باین وآیزن ، نظر یه یادگیری اجتماعی ،سرمایه فرهنگی واز نظریه های فمنیستی بم وچافتز ودیدگاه نظری چو استفاده شده است . روش تحقیق در این پژوهش از نوع پیمایش وتکنیک جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه است . برای تحلیل داده ها از آزمون تی گروههای مستقل و رگرسیون لجستیک متناسب با فرضیات تحقیق و مقایسه دو گروه استفاده شده است . نتایج این تحقیق از یک گروه 200 نفری از زنان غیر ورزشکار به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای و یک گروه 50 نفری از زنان ورزشکار بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده از طریق فرمول کوکران از جامعه آماری 106404 نفری از زنان 40- 20 ساله شهر همدان بدست آمده است. نتایج آزمون فرضیه ها نشان داد که زنان ورزشکار دارای پایگاه اقتصادی اجتماعی بالاتری نسبت به زنان غیر ورزشکار هستند . میزان سرمایه فرهنگی وتمایل فردی زنان ورزشکار بطور معنی دار بیشتر از زنان غیر ورزشکار است . حمایت اجتماعی بیشتری از زنان ورزشکار نسبت به زنان غیر ورزشکار بعمل می آید. نگرش خانواده زنان ورزشکار مثبت تر از نگرش خانواده زنان غیر ورزشکار است . میزان پذیرش باورهای قالبی زنان ورزشکار به طور معنی دار کمتر از زنان غیر ورزشکار است اما از نظر سودمندی ادراک شده تفاوت معنی داری بین زنان ورزشکار وغیر ورزشکار وجود ندارد نتایج رگرسیون لجستیک نشان داد که متغیر های سرمایه فرهنگی تمایل فردی دو متغیر تاثیر گذار بر احتمال ورزشکار بودن افراد است .