این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش توجه بر عملکرد ریاضی دانش¬آموزان با نارسایی ویژه در یادگیری ریاضی پایه های سوم و چهارم ابتدایی در سال تحصیلی 88-87 استان تهران صورت گرفت. روش انجام این پژوهش روش نیمه تجربی بود و جامعه آماری این پژوهش کلیه¬ی دانش¬آموزان با نارسایی ویژه در یادگیری ریاضی پایه سوم و چهارم ابتدایی استان تهران تشکیل می داد. محقق ابتدا با مراجعه به مراکز 1و2 اختلال یادگیری در استان تهران، 15 نفر گروه نمونه¬ی اختلال یادگیری ریاضی را با استفاده از روش نمونه¬گیری تصادفی ساده انتخاب کرد. گروه نمونه، در 10 جلسه تحت مداخله آموزش توجه به شیوه گروهی قرار گرفتند. جهت جمع¬آوری اطلاعات از آزمون تشخیصی ایران کی مت استفاده و آن¬گاه از روش¬های آمار توصیفی و استنباطی (روش t همبسته) داده¬ها تجزیه و تحلیل شده است. بررسی نتایج مداخله نشان داده آموزش توجه، عملکرد ریاضی دانش آموزان با نارسایی ویژه در یادگیری ریاضی را افزایش می¬دهد. این آموزش همچنین، سطح محتوایی، سطح عملیاتی و سطح کاربردی عملکرد ریاضی را افزایش داد و با توجه به اثر بخشی مداخله درمانی – آموزشی، دقت این مداخله ٬ به منظور افزایش توانایی ریاضی دانش آموزان با نارسایی ویژه در یادگیری ، به کلیه روان شناسان ٬ روان پزشکان ٬ مشاوران ٬ معلمان و والدین و کلیه حرفه های دست اندکار یادگیری دانش آموزان پیشنهاد می گردد.

قدمه: سرطان یک بیماری زیستی می باشد که در آن تنظیم تکثیر سلول با شکست روبرو می شود. امروزه سرطان سینه جزء شایع ترین بدخیمی ها در بین زنان محسوب می شود. اثرات ضد سرطانی داروی آرتیتر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. اما از آنجاییکه دسترسی این دارو به بافت تومور بسیار کم است در این مطالعه از ترکیبی با ساختار فولیک اسید-کیتوزان-fe3o4 در اندازهی نانو برای حمل این دارو به بافت تومور سینه و سلول های آن استفاده شده است. مواد و روش ها: در ابتدا کیتوزان-fe3o4 به روش هم رسوبی fe2+ و fe3+ بر روی بستر ژل مانند کیتوزان به عنوان یک لایهی پلیمری ساخته شد و با تری متوکسی سیلیل پروپیل اکتا دسیل-دی متیل آمونیوم کلراید و فولیک اسید کنژوگه گردید. از fe3o4 برای هدفمندسازی مغناطیسی و از فولیک اسید جهت هدفمندسازی فعال استفاده گردید. ریزذرات و ریزسامانه با ftir، sem و زتاسایزر مورد شناسایی قرار گرفتند. نتایج: اندازهی ریزسامانه 198نانومتر، بار آنها 7- میلی ولت و شکل آنها نسبتا کروی مشخص گردید. میزان داروی سوار شده بر ریزذرات 20% تعیین گردید. این دارو رهش قابل چشمگیری در بافر سیترات (ph 5.4) نسبت به بافر فسفات (ph 7.4) دارا بود. سپس فعالیت زیستی این ترکیب در in vitro و in vivo مورد بررسی قرار گرفت. این ریزسامانه دارای اثر مهاری چشمگیری بر روی رشد رده ی سلولی 4t1 و حجم تومور می باشد. این ریزسامانه همچنین باعث افزایش سطح سایتوکاین های ifn-? و il-4 در مدلهای موشی سرطان سینه گردید. البته قابل ذکر است که ifn-? نسبت به il-4 افزایش چشمگیری در هر گروه داشته است. نتیجهگیری: هر چند داروی آرتیتر به تنهایی باعث عدم تحریک سیستم ایمنی میگردد، استفاده از دارو در ساختار این ریزذره در مقایسه با گروه های کنترل موجب افزایش سطح پاسخ های ایمنی با تمایل به سمت پاسخ های سلولی می شود.