این پژوهش با هدف بررسی سطح تحول یافتگی مکانیسمهای دفاعی در مردان متقاضی جراحی زیبایی و مقایسه آن با مردان غیر متقاضی طراحی شده است. بدین منظور، از میان جامعه مردان متقاضی جراحی زیبایی، تعداد 35 نفر با روش نمونه گیری دردسترس از سه کلینیک جراحی زیبایی در شهر تهران انتخاب شدند. برای مقایسه این افراد با جمعیت غیرمتقاضی، یک نمونه 35 نفری از مردان غیر متقاضی که ازنظر سن، تحصیلات و وضعیت اقتصادی–اجتماعی تقریباً با گروه متقاضی همسان بودند، انتخاب شدند. سطح تحول یافتگی مکانیسمهای دفاعی درهر دوگروه توسط آزمون سبکهای دفاعی40- dsq مورد ارزیابی قرار گرفت و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون tبرای مقایسه دو گروه مستقل استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان دادند، افراد متقاضی جراحی زیبایی در مقایسه با غیر متقاضیان، به میزان بیشتری از مکانیسمهای دفاعی روان آزرده و رشد نایافته استفاده می کنند. اما بین دو گروه از نظر استفاده از مکانیسمهای دفاعی رشد یافته، تفاوت معناداری مشاهده نشد. طبق یافته های پیشین، به نظر می رسد رشد یافتگی مکانیسمهای دفاعی مانعی در برابر عوامل تهدید کننده و آسیب زا باشد. زیرا، استفاده از مکانیسمهای دفاعی رشد یافته، از طریق بالا بردن سطح رضایت از زندگی و سازگاری، موجب ارتقاء سطح سلامت روان افراد می شود. از سوی دیگر، برخورداری از مکانیسمهای دفاعی روان آزرده و رشد نایافته، موجب ناتوانی در به کارگیری شیوه های صحیح حل تعارض در افراد می شود و به انتخاب روشهای مقابله ای غیر منطقی نظیر انجام جراحی زیبایی منجر می گردد.