هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه دلبستگی محیطی (در سه بعد مکانی- اجتماعی- کلی) با سلامت روان و سازگاری اجتماعی دانش آموزان سال اول دبیرستان شهر ورامین می باشد. در بررسی حاضر، یک نمونه شامل 340 نفر دانش آموز دختر و پسر (پسر 170 نفر و دختر 170 نفر) به روش نمونه گیری تصادفی از مناطق بالا و پایین شهر ورامین انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه دلبستگی محیطی (که توسط خانم درویزه در سال 1387 ترجمه و اعتباریابی شد)، پرسشنامه سلامت عمومی (ghq) گلدبرگ، پرسشنامه سازگاری اجتماعی (ctp) و یک پرسشنامه جمعیت شناختی برای جمع آوری داده ها استفاده شد. از برنامه spss برای آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و دامنه) و استنباطی استفاده شد. روش همبستگی برای وجود رابطه بین متغیرها و نمونه مستقل t تست و تحلیل واریانس یکطرفه برای مشخص کردن وجود تفاوت های معنادار بین میانگین های دو گروه در میزان دلبستگی محیطی (مکانی- اجتماعی- کلی) و وجود تفاوت های معنادار بین میانگین های دو گروه در میزان دلبستگی محیطی، مدت سکونت و سطح اقتصادی- اجتماعی بکار گرفته شد. نتایج نشان دادند که: 1) بین دلبستگی محیطی با سازگاری اجتماعی رابطه معنی داری وجود دارد. 2) بین دلبستگی اجتماعی در مولفه های خانه و محله با سازگاری اجتماعی رابطه وجود دارد. 3) دلبستگی مکانی دختران در سطح خانه بیش تر از پسران است. 4) دلبستگی اجتماعی دختران در سطح خانه بیش تر از پسران می باشد. 5) دلبستگی کلی دختران در سطح خانه بیش تر از پسران است. 6) دلبستگی محیطی (مکانی- اجتماعی- کلی) افراد مناطق پائین شهر بیش تر از مناطق بالا شهر است. بین دلبستگی محیطی (مکانی- اجتماعی- کلی) و سلامت روان و دلبستگی محیطی نوجوانان بر اساس مدت سکونت تفاوت معنی داری وجود ندارد. کلید واژه ها: دلبستگی محیطی- سلامت روان- سازگاری اجتماعی- نوجوان.