توکسوپلاسما گوندی یک انگل تک یاخته ای داخل سلولی است که موجب بیماری توکسوپلاسموزیس در انسان و حیوان می شود. توکسوپلاسموزیس یکی از بیماریهای مهم در زمینه پزشکی و دامپزشکی می باشد. در سالهای اخیر پیشرفت چشمگیری در زمینه شناخت کاندیدهای مناسب واکسن که باعث القای پاسخهای ایمنی موثر می شوند صورت گرفته است. مانند دیگر ارگانیسم های تک سلولی ,انگل توکسوپلاسما متشکل از آنتی ژنهای ایمونوژنیک فراوانی است.آنتی ژنهای دفعی-ترشحی و آنتی ژنهای سطحی توکسوپلاسما گوندی از بهترین فرم های آنتی ژنی برای تحریک پاسخ های ایمنی سلولی می باشند و همین مساله این آنتی ژنها را بعنوان کاندیدهای مناسب واکسن بر علیه توکسوپلاسموزیس مطرح می نماید. در این مطالعه از ژن کامل راپتری دو (rop2 ) و آنتی ژن سطحی اصلی یک (sag1) توکسوپلاسما گوندی برای ساخت dna واکسن بصورت single و همچنین بصورت کوکتل استفاده گردید ودر نهایت پاسخ های ایمنی ناشی از انها در مقایسه با گروههای کنترل مورد ارزیابی قرار گرفت . در این تحقیق پس از استخراج dna ژنومی از انگل به روش فنل-کلروفرم و جداسازی و تکثیر ژن کد کننده rop2 با روش pcr ، محصول pcr در ptz57r/t کلون گردیده و سپس تعیین توالی شد. نتایج تعیین توالی نشان داد که قطعه 1686 جفت بازی در پلاسمید مذکور کلون شده و قطعه کلون شده ژن rop2 توکسوپلاسما گوندی است.همچنین نتایج بلاست درncbi حاکی از آن است که ژن کلون شده از نظر توالی نوکلئوتیدی با شماره z36906.1 استرین rh 99% وبا شماره s54994.1 همین استرین 98% شباهت دارد.سپس این ژن در pcdna3 ساب کلون گردیده و بعد از ترانسفکت کردن این پلاسمید نوترکیب (pcrop2) در سلول یوکاریوتیک (cho) بیان این ژن به روش sds-page, western blot تائید شد. ودرنهایت کارایی pcsag1, pcrop2 ,pcrop2+pcsag1 همراه و بدون ادجوانت آلوم در تحریک پاسخ های ایمنی بر علیه توکسوپلاسموزیس در موش های ماده balb/c مورد ارزیابی قرار گرفت.ایمونیزاسیون سه بار به فواصل سه هفته ای (بصورت داخل عضلانی) انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد که بعد از چالش موش ها با سویه کشنده rh انگل توکسو پلاسما گوندی، میزان بقای موشهایی که با dna کوکتل (pcrop2+pcsag1) و pcrop2 وpcsag1 ایمن سازی شدند با گروههای کنترل اختلاف معنی دار دارند (p<0.05) یعنی اینکه dna واکسن های مورد نظر یک حمایت نسبی در موش ها ایجاد کرده است. همچنین اندازه گیری آنتی بادی توتال igg اختلاف معنی دار را بین گروههای مورد و کنترل تائید کرد (p<0.05) پس پاسخ ایمنی همورال در گروههای مورد در مقایسه با گروههای کنترل به شدت تحریک شده است . و در نهایت نتایج حاصل از اندازه گیری سایتوکاین ها (ifn-? وil-4) نشان دهنده مقادیر بالای ifn-? و مقادیر پایین il-4 در گروههای واکسینه شده با pcrop2 وpcsag1 وpcrop2+pcsag1 در مقایسه با گروههای کنترل بود و این خود حاکی از آن می باشد که پاسخ ایمنی سلولی th1 در موش های گروههای مورد در مقایسه با موش های گروههای کنترل که با پلاسمید خالی pc-dna3 و فسفات بافر سالین (pbs ) واکسینه شده اند به شدت تحریک شده است . این مطالعه نشان می دهد که استفاده توام از pcrop2 وpcsag1 بصورت dna کوکتل در تحریک پاسخ های ایمنی، موثرتر و کارآمدتر از هر کدام از انها به تنهایی می باشد و همچنین استفاده از ادجوانت آلومینیومی (آلوم) همراه با dna واکسن های مذبور تغییر معنی داری در پاسخ های ایمنی ایجاد نمی کند.