چکیده: با نگاهی به تاریخ علم می توان دریافت در گذشته بین انواع علوم ارتباط عمیق تری نسبت به امروز برقرار بوده است. اما در نتیجه ی تفکیکی که بر اساس تخصصی شدن بین شاخه های دانش صورت گرفت? گاه دیده می شود که نتیجه یک علم بدون عنایت به نتیجه علم دیگر مورد توجه قرار می گیرد و موجبات ناکارایی را فراهم می آورد. این فرایند شامل دو رشته تاریخ و جامعه شناسی نیز شده است. پژوهش حاضر بر آنست تا بررسی کند در طول دهه هایی که از استقرار جامعه شناسی در ایران می گذرد آیا مولفین جامعه شناسی و علوم اجتماعی به لحاظ نظری یا روشی، بینش تاریخی را در آثار خود لحاظ کرده اند یا خیر؟ با این سوال به مطالعه پیشینه نظری و تجربی جامعه شناسی تاریخی در اثار دانشمندان کلاسیک جامعه شناسی و متاخرین آن پرداخته شد. در ادامه با تاکید بر نظریه تدا اسکاچپول و روش تحلیل محتوای کیفی? بررسی هشت نمونه از آثار مولفین دانشگاهی و غیر دانشگاهی انجام شد. این آثار در بازه زمانی چهار دهه ( ازدهه 40 - 80) یعنی دو دهه قبل از انقلاب اسلامی دانشگاه ها و دو دهه پس از آن قرار دارند. نتیجه بررسی نشان می دهد که کاربرد رویکرد تاریخی در پاره ای از منابع بررسی شده سهم بیشتری داشته است. در مجموع تحقیق فوق ارتباط نزدیک بین تاریخ و جامعه شناسی را در تولیدات علوم اجتماعی ایران معاصر نشان می دهد